Bu Ayto'ldi aydi menin atimi,
Bo'gu menzatur ayqa qilqimi.
Bu ay tug'sa alinu edi az tug'ar,
Kuninga beduyur yuqaru aqar.
To'lun bo`lsa to'lsa ajunda yarur,
Ajun xalqi andin yaruqluq ho'lur.
Tugel bo'lsa ko`r ay bu ag'sa adiz
Yana erma to'rgur ketar ko'rk meniz.
Yaruqliqi eksur yana yo'q bo'lur
Tug'ar kecha azin yana o'q-to'lur.
Menin bu o'zumma bu yanglig' turur
Ara bar bo'lur-men ara yo'q bo'lur.
Parchada asar qahramoni Oyto'ldi oyga qiyoslanadi. Oy dastlab samoda juda kichkina bo'lib ko'rinadi. Kundan kunga to'lishib, yuqoriga ko'tariladi va to'lin oy qiyofasida olamni yoritadi. Jahon ahli undan ro'shnolik ko'radi. Muayyan muddatdan so'ng uning (oyning) ycmirilishi, kichrayishi, chiroyi ketib, nursizlanish jarayoni boshlanadi. Zikri o'tgan manzaralar turg'un emas, aylanishda, takrorlanishda davom etadi. Savol tug'iladi, nega shoir hammaga ma'lum bu hodisalarni hikoya qilayotir? ,,Qutadg'u bilig’‘da majoziylik baland. Shoir g'oyat teran falsafiy mushohada yuritadi, tabiiy jismlar va insonlar taqdiri o'rtasida yaqinlik, aloqadorlik tuyadi. Samoda kezib yurgan oyki, bir holatda turmas ekan, tabiatning mitti mo'jizaisi inson ham o'z qiyofasini o'zgartiradi, uning ,,to'lishgan’‘, va ,,kichraygan’‘ , ,,nursizlangan’‘-davrlari bo'ladi. Bugungi navqiron yoshlikning ortida (erta tetapoya bo'lish jarayoni) bolalik pallasini eslatuvchi keksalikning turishi muqarrardir. Inson ana shu takrorlanuvchi tabiiy jarayonni mushohada etmog'i, qarilik farog'atini umri bahoridayoq ta'min qilmog'i lozim. Quyosh ham samoviy sayyora, ammo u oyga o'xshamaydi. Uning holat-harakati, zoti va sifatlari o'zgarmasdir. Butun mulki borliq uning hayotbaxsh zarralariga ilhaq holatda harakat qiladi. Ayni tasvirda ham irfoniy-falsafiy mohiyat yashirin: Quyosh —mutlaq, azaliy va abadiy mo'jiza, Xudodir.
Do'stlaringiz bilan baham: |
