Microsoft Word kr dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
53
қаддингизни кўтариб юринг, жон болам. 
Ойим билан опам ҳамон дардлашар, «мушук соат» бир меъёрда чиқиллар, ёнимда юмшоққина 
бўлиб сингилчам пишиллаб ухлаб ётар эди. Яна кўзим илиндию қотиб ухлаб қопман. 
...Eртасига ҳовлимизга маҳалланинг табиби — Ҳожи буви, Хайри опа, Мўмин аканинг хотини 
Келинойи, Валининг ойиси Зеби хола, Сепкилли хола, Холпош хола тўпланишди. Ойим айтиб 
келганми, байрам баҳона бўлганми, унисини билмайман. Ойим гармдори гулли пиёлада 
қўшниларга чой қуйиб узатар экан, оғзини тўлдириб мақтанар эди: 
— Қизим берди! Қаранг, пиёласининг чиройлилигини қаранг! Вой, ўргилай сизлардан, шундоқ 
қизим бор экану мен аҳмоқ билмай юрганимни қаранг! У боғ-роғлар, у оқ уй-олабаргаклар 
десангиз! Қўша-қўша гиламлар! Бир радиоси бор, сандиқдек келади. Қизимнинг чаққонлигини 
кўрсангиз. Бирпасда бир гуруч, бир гўшт қилиб, чигит босгандек ош дамлаб келди. Куёвимни 
айтмайсизми, пераводнийларнинг бошлиғи экан. Уёғи Ашхобод, буёғи Ленинобод — етти 
иқлимда кўрмаган жойи қолмабди. Бирам одобли, бирам ақлли... 
Ойим опамнинг ҳовлисидаги тутдан бошқа қайси боғни, эски шолчадан бошқа қайси гиламни, 
мошкичиридан бошқа қайси паловни айтаётганини билмасдим-у, лекин ҳамма гапига ишонгим 
келарди. 
— Сиз кўпам ихтимат қўяверманг! — Келинойи ойимнинг гапини оғзидан олди. — Ўгай бари 
бир ўгайлигини қилади. Ундан сизга нима фойда! 
— Унақа деманг, овсинжон. — Ойим унга таънали қараш қилди. — Бу дунёдан ҳеч ким ҳеч 
нарса орқалаб кетмайди, ўргилай. Болаларим буёқда отасининг бағрида яйраб юрсин-да қизим 
уёқда тирик етим бўлиб юрсин... Шуям диёнатданми? Бунақа гапингизни бир айтдингиз, 
иккинчи қайтарманг, овсинжон. 
Бошқа хотинлар ойимнинг сўзини маъқуллаб чувиллашди: 
— Тўғри айтасиз! 
— Охиратни ўйлаган одам шундоқ қилади. 
— Аммо-лекин... — Ойим овозини пасайтирди. — Адаси мен борганимни билмай қўя қолсинлар. 
Қиз бўлиб у келмайди-ю, она бўлиб сен борасанми, деб диллари оғрийди... Эрта-индин 
қизимнинг ўзи келади. 
Башор опам эртасига эмас, уч кундан кейин келди. Дадам бодом соясида чўккалаб ўтирганча, 
арранинг тишини эгов билан қайрар, ойим ошхонада, мен эса супада укам билан кураш 
тушаётган эдим. Гуржи кучугим дарвоза томонга югурди. Кўкшойи кўйлак кийган Башор 
опамни дарров танидим. Опам кучукни кўриб, дарвозадан кирибоқ тўхтаб қолди. Дадам бир 
зум тикилиб қаради-да, гарангсиброқ ўрнидан турди. Кучукни ҳайдаш баҳонасида опам томон 
чопдим. Опам уч-тўрт қадам босди-ю, кўзида ёш билан ҳайқириб юборди: 
— Адажон! 
Дадам бир қалқиб кетгандек бўлди. 
— Ие, ие, — деди овози титраб. Кейин ошхонага қараб қичқирди. — Ҳой, бу ёққа чиқ, қизинг 
келди! 
Башор опам дадамнинг қучоғига ўзини отди. 
— Йиғлама, она қизим, йиғлама. — Дадам Башор опамнинг сочини силар экан, кўзлари 
намланди. (Унинг кўзида ҳеч қачон ёш кўрмаган эдим.) — Бормисан, оппоқ қизим. 
Опам дадамнинг бағридан чиқиши биланоқ ойим қучоқлаб олди. 
— Вой ўзимнинг қочқоқ қизимдан айланай! — деди Башор опамнинг юзидан ўпиб. — Вой, ўзим-
нинг тўнғич қизимдан ўргилай! 
Боядан бери нарироқда бола кўтариб илжайиб турган поччамни энди кўришди. Дадам поччам 
билан ҳам қучоқлашиб кўришди. Сингилчам бирпасда қўлма-қўл бўлиб кетди. Опам, ака-укалар 
биринчи жиянимизни «хомталаш» қилиб юбордик. 
Ўша куни дадам ўз қўли билан ош дамлади. Ҳатто поччам икковлари жиндай-жиндай вино ҳам 

---

Дунёнинг ишлари (қисса). Ўткир Ҳошимов