Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
203
— Telpon qilib qolsa, yo kelsa aytib qo‘y, men bir joyga ketadigan bo‘lib qoldim. Uydan 
xabar olib tursin, senam kelib opangga qarashgin. To‘y yaqinlashib qoldi-yu, qorangni 
ko‘rsatmaysanam. Sendaqa singilni bobovlarga berib yuborish kerak, — Asadbek bu 
gaplarni mehribon akaning ginali ohangida aytdi. Bu bilan sobiq a’yonining oilasiga 
qadrdonligi saqlanganini bildirib qo‘ymoqchi edi. Uning rejasi juda sodda bo‘lishiga 
qaramay, amalga oshishi ishonchli edi. Ya’ni, mehribonlik bilan aytilgan gaplar xotinga 
moydek yoqib, eriydi. Bu mehribonlikni ikki-uch karra bo‘rttirib eriga ta’riflaydi. Sergak 
dushmandan ko‘ra g‘aflatdagisini ma’qul ko‘ruvchi Asadbekka bu ham kerak. 
Bir ozdan so‘ng Jamshidni chaqirib, safarga ketayotganini bildirdi. 
— Bir o‘zingizmi yo Rasul bilanmi? — ajablanib so‘radi Jamshid.
— Bo‘tqa kuzatib qo‘yadi. Sen uydagi ishlarga qarash, ziyrak bo‘lgin. 
— Yolg‘iz bormasangiz bo‘lardi. 
— Tbilisida Iliko kutib oladi, yolg‘iz emasman. Ha, aytmoqchi, sen Jalil akangga 
uchrashgin. Muhiddin akani olib kelinglar. Ota qadrdonimiz to‘yga bosh bo‘lib tursinlar. 
Keyin Jalil akang bilan Samad borib Abdurahmon tabibni to‘yga aytib kelishsin. To‘y kuni 
tabibga moshina yuboramiz. 
Jamshid topshiriqlarni olayotganida mutelik holatida turdi. Biron narsani aniqlashtirish 
maqsadida qo‘shimcha savol bermadi. Asadbekka uning aynan shu fazilati yoqardi. 
Chuvrindi ham shunaqa edi. Hozir Jamshidga qarab a’yonini esladi-yu, yuragi bir 
o‘rtandi. Ayni damda Jamshidning o‘ychan boqishlari Chuvrindining qarashlariga juda-
juda o‘xshashligini kashf etdi. Nazarida a’yoni bu dunyodan barvaqat ketarini bilib, 
yaxshi fazilatlarini unga singdirganday edi. Balki... o‘shanda «mendan keyin Bek akamga 
xizmat qiladi», deb o‘limdan olib qoldimikin?.. 
Asadbek shularni xayolidan o‘tkazib, o‘zicha «Xudo asrayman, desa mendaqadan 
mingtasi daf qilsin, hech qanaqa balo urmaydi. Xudo mening rahmimni yeb buning jonini 
saqlab qolgan ekan. Buning joniga qo‘shib meni katta gunohdan ham asrabdi...» deb 
qo‘ydi. 
— O‘tir, nimaga tikka turibsan? — dedi Asadbek, mehribonlik bilan. 
— Agar xizmat bo‘lmasa, bora qolsam... Qozi bilan uchrashadigan va’dam bor edi. 
— Qozi bilan ancha chiqishib qoldilaringmi? 
— Eski qadrdonlarmiz-ku? 
— Qanaqasiga? 
— Birga o‘tirganmiz. 
— Esimda yo‘q ekan. Haydar akang topgan mayda o‘g‘rilardan, deb yurarkanman. 
Nimaga qamalgan? 
— O‘zining aytishicha, hazillashib turib, o‘rtog‘ini suvga itarib yuborgan ekan. Men 
chiqadigan paytimda bitta bolani hazillashib so‘yib qo‘yuvdi. Shunaqa hazillari bor. Uni 
Haydar akamga men ro‘para qiluvdim. 
— Ehtiyot bo‘l, yana senga ham hazil qilib qo‘ymasin. 
— Bek aka, Selim qaytib kelibdi. 
— Kim deding? Selimmi? Farg‘onadagi anavi turk-mi? Nimaga qaytibdi? Hozir qaerda? 
Farg‘onadami? 
— Yo‘q, shu yerda? Haydar akam bilan oldi-berdisi borga o‘xshaydi. 
— Uning oldi-berdisi nimaligini bilasanmi? 
— Sal-pal bilaman. 
— Bilsang, uni nazardan qochirma. U o‘zicha qaytib kelolmasdi. Balki... Xongirey 
yuborgandir? — Asadbek savolni o‘rtaga tashladi-yu, Jamshiddan javob kutmay unga 
ijozat berdi: — Sen boraver, choyxonada Haydar akangni ko‘rsang, ketayotganimni aytib 
qo‘y. Yana jazavaga tushib qolmasin. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik