Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
112 «Hammayoqni senga o‘xshagan ishbuzuqilar buzadi», degan edi. Hozir esa boshqacha o‘yladi: «Bu devorlarni yiqib bo‘larmikin?..» Asadbek siyosatni durustroq fahm etganida «Bizlar uchun bu devorning turgani ma’qul. Sening bag‘ringga shamol tegmasa tegmas, biz shu devorning ichida o‘sib-ulg‘aydik, qanot yozdik, bizlarning himoyamiz ham shu. Agar bu devor yiqilsa, tagimizga suv ketadi», degan bo‘lardi balki. Asadbek o‘zini xushnud tutishga urinib, o‘g‘illari bilan chaqchaqlashib o‘tirishga intildi. Farzandlarining go‘dakligidagi qiliqlarini esladi. Jamshid ham chetda turmay, bir-ikki latifa aytib kuldirgan bo‘ldi. Ular tomonga qarab-qarab qo‘yuvchilar go‘yo baxtiyor oilaning mas’ud damlariga guvoh bo‘ldilar. Asadbekning nigohi restoran bo‘ylab sarsari kezib turishini sezishmadi. Asadbekka Xongireyning odamlari ularni qaysi bir burchakdan turib kuzatishayotganday tuyuldi. Bu gumon haqiqatga aylanayozganida Asadbek g‘ashlandi. Ikki soat davomida u restoranda emas, balki tikonlar ustida ishtonchan o‘tirganday bo‘ldi. Go‘yo amr etish huquqi Jamshidga berilganday, ijozat so‘rash nazari bilan unga qarab-qarab qo‘ydi. Jamshid xojasining bezovtaligini sezib «Yana ozgina kuting», degan iltijoli nigohi bilan javob berdi. Jamshidning maqsadi faqatgina kuzatishi mumkin bo‘lgan ko‘zlarni shamg‘alat qilishgina emas, balki xojasining yolg‘iz ezilish balosidan oz fursatga bo‘lsa-da, qutqarib turish edi. Jamshidning ixtiyori bilan uyushtirilgan restoran tomoshasi tugagach, u xonasiga yo‘nalgan xojasini to‘xtatdi: — Bek aka, boshqa xonaga joy tayyorlatib qo‘yganmiz. Asadbek bu safar noroziligini yashirmadi: — Ja oshirvording, bola! Agar Chuvrindi bo‘lganida xotirjamlik bilan «Bek aka, ehtiyot — shart!» — deb qo‘yar, Asadbek esa unga itoat etardi. O‘zining Chuvrindi martabasida emasligini yaxshi bilgan Jamshid ortiqcha gapirmadi. «Aytdim-qo‘ydim, jon shirin bo‘lsa, o‘zingizni ehtiyot qiling», deganday qarab qo‘ya qoldi. Hozir Asadbekka Chuvrindining o‘rni bilindi. «Bu bola sodiqlikka sodiq, lekin ikki dunyoda Mahmud bo‘lolmaydi», deb o‘yladi. Kengroq xonadagi uchta karavot bilan bitta divanga joy qilib qo‘yilgan edi. — Hammamiz charchadik. Tiniqib uxlashimiz kerak. Uyga ko‘zlarimiz kirtayib borsak, onang o‘zidan ketib qolmasin, — Asadbek shunday deb pidjagini yechib stul suyanchig‘iga tashladi-da, shimini yechmay, o‘rin ustiga cho‘zildi. O‘g‘illari ham otalari kabi omonat yotishgach, Jamshid chiroqni o‘chirdi. Bo‘lib o‘tayotgan voqealarning zamirida bir shumlik yotganini sezsalar ham, otalaridan so‘rashga jur’at etolmayotgan o‘g‘illar shiftga tikilgancha qimirlashmasdi. Asadbek «O‘g‘illarim qattiq toliqishibdi, uxlash-yapti», deb yanglishdi. Yigitlar besaranjom bo‘lsa- lar-da, karavotni g‘ijirlatib otalarini bezovta qilgilari kelmay, xayollari oqimiga mayllarini berib yotishardi. Bu uch jonning joni uchun o‘zini mas’ul deb bilayotgan Jamshid esa «tiq» etgan tovushga ham sergak quloq tutardi. Tiniqib uxlab olish niyatidagi to‘rtovlonga bu kech uyqu xiyonat qildi. Hozir Asadbek ustiga kelgan odam uning ko‘zlari yumuq ekanini ko‘rardi. Biroq, tabiiyki, qalbi yumuq ekanini bilolmasdi. Abdurahmon tabibnikida ekanida, o‘lim farishtasidan bo‘sa olay deb turganida Tangri taolo sari ozginagina siljigan edi. Olloh esa, va’dasiga ko‘ra, bandasi tomon yurib, uning boshi ustidagi balo bulutini hayday boshlagan edi. Bundan qoniqqan Asadbek Yaratgan sari yurmoqdan to‘xtadigina emas, dunyo tashvishlariga bandi bo‘lib, asliga qayta qoldi. Ochilmoqqa moyil qalbi yumuqlik balosidan qutula olmadi. Ko‘zlari yumuq Asadbek ayni choqda yumuq qalbi bilan chora izlardi. Donishmand deb ekanki: |
