Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
152 nimasi ko‘p, majlislari ko‘p. Kunda bir-ikki majlisni ovlashmasa yeganlari ichlariga tushmaydi. Mirkarimovning yo‘qolgani haqida qachon xabar berilgan? — O‘n to‘qqizinchida. — Demak, sen o‘n beshinchidan to o‘n to‘qqizgacha bo‘lgan majlis axborotlarini titib chiq. Qaysi kundan boshlab majlislarda yo‘q bo‘lganini bilsang, kalavaning uchini topasan. Keyin mijg‘ovlanib, ezilaverma. Senga ming marta aytganman: masalani shartta-shartta hal qil. Bitta-yarimtaning burni qonasa hech nima qilmaydi. Mana, kechagi ishim: yigirma sakkiz yashar yigit boshini devorga uraverib o‘lib qolganmish. Afg‘onda yaralangani uchun bir xil paytda o‘zini bilmay qolarkan. O‘likni yoradiganlaring shunaqa xulosa yozib berishibdi. O‘likning otasi ham, xotini ham «ichvolib boshini devorga uraverdi», deb turishibdi. O‘likning boshini ushlab qarasam, suyak yo‘q hisob, maydalanib ketgan. Shunaqa bo‘lishi mumkinmi? — Qattiqroq urgan bo‘lsa... — Yo‘-o‘q... — Hamdam o‘zining topqirligidan o‘zi mast bo‘lib, quvlik bilan kuldi. — Qattiq urganda ham, bitta yoki ikkitada hushidan ketadi. Suyak maydalanib, joni chiqqunicha uravermaydi. Xo‘sh, men nima qildim? Shartta xotinini chaqirdimu qamab qo‘ydim, homiladorligiga ham qaramadim. — Shunaqa ishlaringiz bir kunmas bir kun... Hamdam Zohidning gapini bo‘ldi: — Boshimni yeydimi? Men bir narsaning isini sezmasam, qoidadan chiqmayman. Senga o‘xshab savol-javob qilib o‘tirsam, ish bitmas edi. Xotinga bir kecha yetarli bo‘ldi: ertalab hammasini aytdi: ota-bola orasida urush chiqib, o‘g‘il otaga hamla qilgan ekan. Ota esa tayoq olib bolasini uravergan. Endi senga maslahatim: «gumondagi shaxs» deginu bitta-ikkitasini o‘tqizib qo‘y. Qamoqdan o‘lguday qo‘rqadigan odamlar ko‘p bu dunyoda. Bittasi indamasa, ikkinchisi albatta gullaydi. Zohid bunga o‘xshash nasihatlarni avval ham yetarli ravishda eshitgani uchun kulimsirab qo‘ya qoldi. Hamdam bu kulimsirashning ma’nosini o‘qib: — Tushunarli, sening vazifang — qamash emas, balki adolat tantanasi! — deb qo‘ydi. So‘ng unga savol nazari bilan qaradi: — Kecha oqsoqolni ko‘rgani bormabsan-ku? Kecha telefonda gaplashganlarida Zohid mayor Solievni yo‘qlab bormoqchiligini aytgan, Hamdam esa bosh qashishga ham vaqti yo‘qligini bildirgan edi. Aksiga olib, Zohidning ekspertizaga oid ishlari cho‘zilib, kasalxonaga borolmadi. Zohid shu sabab tufayli borolmaganini uzr ohangida aytdi-da: — O‘zingiz o‘tganga o‘xshaysiz? — deb so‘radi. — O‘tdim. Oqsoqolning kayfiyati chatoq, — dedi Hamdam. — Endi ishga qaytolmasligidan siqilyapti. Bu ham mayli, — Hamdam shunday deb chalishtirib o‘tirgan oyoqlari o‘rnini almashtirdi, — ustozing «Qassob»ga achinyapti. Indamasam, ko‘z yoshi qiladigan. Yurak qolmabdi oqsoqolda. — Qo‘ysangiz-chi, ba’zan oshirib yuborasiz. — Oshirayotganim yo‘q. «Yomon o‘lim topdi», deydi. «Hayot uni jinoyat ko‘chasiga kirishga majbur qilgan», deydi. Qassobning onasi fohisha bo‘lgan ekan, bolaligida ko‘p ruhiy azoblar tortgan ekan... — Maqsud akaning gaplarida jon bor. Ko‘p jinoyatlarning ildizini aynan bolalikdan izlash kerak. Hayotdan zada bo‘lgan bolaning jinoyatga kirishi oson. Lekin tergovda ham, hukm chiqarishda ham bu sabablar, bu ruhiy holatlar hisobga olinmaydi. Hukm uchun jinoyatning o‘zi muhim. — Ana endi o‘zing oshirvording. Sening shu olimliging o‘zingni qiynaydi. Hayot deysan, a? Nima, dunyo-dagi hamma fohishalarning o‘g‘illari ulg‘ayganida xotinlarni o‘ldirib, go‘shtidan chuchvara tugib yeb yurishibdimi? Ertaga Mirkarimovingning qotilini topgin- |
