Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
28 osmon bilan yercha farq borligini bilishmaydi. «Advokatlar ishtirokidagi savol-javobdan so‘ng hademay chiqib kelishadi» degan o‘y ularni bir oz bo‘lsa-da, xotirjamlikda ushlab turardi. Erlarining zax va sovuq, qorong‘u va badbo‘y qamoq xonasida qunishib o‘tirishganini bilishsami, buni Manzura ham bilsami, uchovlarining azador xotin holatiga tushmoqliklari aniq edi. Yurt sog‘inchi bilan umr kechirayotgan ota-onalarining armonlari soyasida ulg‘aygan qizlar nikohdan so‘ng tanmahramlaridan vatanlari haqida eshitgan nurli hikoyalarga bir ishonib, bir ishonmay safarga otlanishgan edilar. Abdusamad ham, Abdulhamid ham ularni aldamagan edilar. Ular Rusiya istilosida unsiz ingrayotgan Vatan nolalarini emas, quyosh nurida yashnayotgan yurt tabiatini maqtagan edilar. Buning uchun ularni yolg‘onchiga chiqarmoq noo‘rindir, chunki Vatanda turib ular Vatan nolalarini eshitmas edilar. Bu azobli ingroqni armonda yashayotganlar jon quloqlari bilan tinglab, yuraklaridagi nolalari bilan jo‘r bo‘lar edilar. «Bedardning oldida boshimni og‘ritma», deganlaridek to‘kin dasturxon atrofida ulg‘aygan bolalarning Vatan alamlaridan voqif bo‘lmoqliklari mumkin emas edi. Abdusamad bilan Cho‘lponoyni, Abdulhamid bilan Mushtariyni bir-birlariga aynan shu to‘kin dasturxon birlashtirib turardi. Dunyoni anglamak, Vatan taqdiriga kuyunmak borasida ularning qalblari boshqa-boshqa edi. Shuning barobarinda Asadbek bilan Muzaffarxon, Manzura bilan Guluzor begim ham bu masalada o‘zga-o‘zga olamning fuqarolari edilar. 2 Jamshid taksiga o‘tirib mehmonxonaga yaqinlashganida xojasidan bir narsani so‘rab olmaganini fahmlab, afsuslandi. Shu bois mehmonxona nazoratchisi cho‘ntagiga besh so‘mlikni qistirib ichkari o‘tgach, yuqoriga ko‘tarilmay, telefon ko‘shklari tomon yurdi. Asadbek a’yonining ovozini eshitishi bilan xavotirlanib: — Yana nima bo‘ldi? — deb so‘radi. — Kennayimlarni jo‘natib yubora qolsammikin, deb so‘ramoqchiydim... Asadbek bu masalani Jamshid aytmasdan ilgariroq hal qilib qo‘ygan edi. Shu sababli javobni hayallatmadi: — Tayyor turlaring, odam boradi. Jamshid yettinchi qavatga ko‘tarilib, ayollar joylashgan xona eshigi oldidagi sherigiga yaqinlashdi. — Aytganingizday choy-poy qildim, — dedi yigit Jamshidning savol nazariga javoban. — Yig‘i-sig‘i qilishmayaptimi? — Yo‘q. — Bitta-yarimta kuzatmayaptimi, sezmadingmi? — Yo‘q. Birov yaqinlashmadi. — Ichkarida gap-so‘z bo‘lmadimi? — Jamshid shunday deb shiftga qarab oldi. U ovoz yozib oluvchi uskunalar o‘rnatilgan bo‘lishi mumkin, degan gumonda sherigini avvalroq ogohlantirgan edi. Yigit hozirgi savoldan Jamshidning maqsadini anglab, «yo‘q» degan ma’noda bosh chayqadi. Shundan so‘ng Jamshid eshikni asta taqillatib, so‘ng qiya ochdi- da: — Kennayi, kirsam maylimi? — deb so‘radi. Qafasga solingan qushlar holatidagi ayollar qiya ochilgan eshikka najot ko‘zlari bilan qarashdi. Jam-shidning ortidan Abdusamat bilan Abdulhamidni ko‘rmoq ilinjida termuldilar. Jamshid ostona hatlab ichkari kirganidan so‘ng ham eshikdan ko‘zlarini uzmadilar. Manzura Jamshidga yaqinlashib, paltosining yoqasini asta ushladi-da: — O‘g‘illarim qani? — deb yengil siltadi. — Ozgina qog‘ozbozlik ishlari bor ekan, kelib qolishadi, — dedi Jamshid xotirjam tarzda. |
