Microsoft Word umarbekov ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
196
— Voy, siz ovora bo‘lib nima qilasiz? Taglarida mashina. O’zlari xabar beradilar. Ilojlari bo‘lmasa, 
mashina berib turadilar, men g‘ir etib borib kelaman. 
— Ha, siz ovora bo‘lmang, — uni quvvatladi Ravshanbek o‘rnidan turar ekan. — Men endi boray. 
Tursunboy, xayr, jiyan. Kelib turgin, xayr, opa. O’zimiz xabar beramiz. 
U shoshilib, orqasidan birov quvayotgandek, eshikka otildi. 
«Harakat qilmaydi», — xayolidan o‘tkazdi Solihabibi. 
U jiyanining hechmahal sud idoralariga ishi tushmaganini, bunday ishlardan mutlaqo chetda 
ekanligini bilmasdi. Gap jiyanimning o‘zida, deb o‘ylardi. 
Shu mulohaza bilan noumid shayton, yuziga tabassum yurgizib, erini kuzatib kelgan keliniga 
murojaat kildi: 
— 
Zumradxon, manavi divanizga ko‘rpacha yozib qo‘ysa bo‘lar ekan. Beqasamdan. Qavib 
beraymi? Yosh narsa qiynalmang, aytib turing shunaqa ishla bo‘sa. 
Zumradxon suyunib ketib: 
— Voy rahmat, opa! Jiyaniz ko‘rpachani yaxshi ko‘radilar. O’zimam bitta xonani shunaqa, 
o‘zbekcha qilib qo‘ymoqchiman. Xontaxtada, atropida ko‘rpachala. 
— O’zim qilib beraman. Mayda qaviq qilib, yengil qilib!.. 
Solihabibi gapi ma’qul tushganini ko‘rib maqsadga o‘tdi. 
— Jon bolam, ayting! Ravshanbek harakat qilsin, bitta-yu bitta o‘g‘lim-a! 
Zumradhonning o‘zi sezmagan holda qoshlari chimirildi. 
— Va’da qildilar-ku, opa! Mayli, yana aytaman. 
— Ayting. Umr bo‘yi duoyilani qilib o‘taman!