Muhabbatnoma

Noma janri haqida
Noma — o’zbek mumtoz adabiyotining janriy ko’rinishlaridan biri. Lug’aviy jihatdan bu forsiy so’z «xat», «maktub» degan ma’noni anglatadi. Istilohiy ma’nosi ham shundan kelib chiqadi. Chunki shaklan noma janriga doir asarlar xat, maktub tarzida bitiladi. Biroq endi buni boshqa asarlar ichida qahramonlarning bir biriga maktub yo’llashi bilan bir narsa deb tushunmaslik kerak. Masalan, Alisher Navoiyning «Farhod va Shirin» dostonidan Farhodning Shiringa, Shirinning Farhodga, shuningdek «Layli va Majnun»dan Laylining Majnunga, Majnunning Layliga maktublari o’rin olgan. Mustaqil biror asar tamoman noma usulidan foydalanilgan holda bitilsagina, u noma janriga daxldor hisoblanadi.
Xorazmiyning «Muhabbatnoma»si o’zbek mumtoz adabiyotidagi noma janrining ilk yorqin namunasi sanaladi. Albatta «Muhabbatnoma» faqat nomalar yig’indisi emas, unda g’azal, qit’a, fard kabi kichik lirik janrlarga xos asarlar ham mavjud. Lekin asardagi o’n bir noma asar tuzilishining bosh xususiyatini belgilaydi. Shoir shundan kelib chiqib “noma» so’zini asar nomiga ham chiqazgan. Xorazmiyning nomanavislik an’anasini adabiyotimizda Xo’jandiy «Latofatnoma»si, Yusuf Amiriy «Dahnoma»si, Said Ahmad «Taashshuqnoma»si, Sayyid Qosimiy «Haqiqatnoma»si va «Sadoqatnoma»si bilan davom ettirdi. «Noma» so’zini asar nomiga tirkash bu janrga taalluqli bo’lmagan boshqa asarlarda ham uchraydi. Masalan, Salohiddin Toshkandiyning «Temurnoma», Zahiriddin Muhammad Boburning «Boburnoma», uning nevarasi Gulbadanbegimning «Humoyunnoma» asarlari nomlarida «noma» so’zi ham qo’llangani bilan ular noma emas, sarlavhada qayd etilgan shaxs hayoti bilan bog’liq tarixiy asar ma’nosini anglatadi.


XULOSA
Noma, yuqori fasllarda qayd etilganidek, ijtimoiy-siyosiy va adabiyestetik hodisaga aylana borish jarayonida xilma-xil vazifani bajaruvchi shakl
va mundarijaga ega bo’la bordi. Xat, maktub shaklining ommabopligi,
shaxsiy tuyg’ularni ifodalashdagi o’ng’ayligi badiiy ijod ahlining e’tiborini
tortdi. So’z san’atkorlari maktub, noma shaklida she’rlar, dostonlar, hikoyalar,
qissalar yoza boshlaganlar. O’zbek mumtoz adabiyoti tarixida maktub “insho”
shaklida birinchi marta Alisher Navoiyning ijodidan mustahkam o’rin oldi.
Ulug’ shoir va mutafakkir turli yillarda turli munosabatlar bilan har kimlarga
yozgan xatlarini to’’lab, “Munshaot” nomi bilan kitob holiga keltirdi. Navoiy
an’analariga qiziqish va ehtirom bilan munosabatda bo’lgan Zahiriddin
Muhammad Bobur ham hayotidagi eng muhim, tarbiyaviy ahamiyatga ega,
tarixiy hodisalarni o’zida aks ettiruvchi maktublarini “kitobat” nomi bilan
“Boburnoma”ga kiritdi.
O’zbek mumtoz adabiyoti namunalarida, xususan, Yusuf Xos Hojibning
“Qutadg’u bilig”, Alisher Navoiyning “Xamsa” asarlari qahramonlari tilidan
yaratilgan maktub-nomalar ham asar tarkibidan o’rin oldi. Bu maktub-nomalar
obrazlarning ma’naviy olami, xarakter xususiyatlari, orzu-umidlari yanada
yorqinroq aks etishiga xizmat qildirildi.
Maktub, xatlar sof adabiy hodisa sifatida mumtoz adabiyotimizga kirib
kelishi noma janrining shakllanishiga turtki berdi. Natijada badiiy adabiyotimiz
xazinasi Xorazmiyning “Muhabbatnoma”sidan boshlab turli yetuk adabiy asarlar
bilan boyidi. Noma xususiy hodisalikdan ijtimoiy-ommaboplik darajasiga
ko’tarildi. Unda yorqin obrazlar, estetik ta’sirchan hodisalar, falsafiy g’oyalar
o’z aksini to’la boshladi.