- Uchinchidan, bu atama orqali yuridik, jismoniy shaxslar yoki tashkilotlarning rasmiy tan olingan imkoniyatlari belgilanadi;
- To’rtinchidan, «huquq» atamasini barcha huquqiy hodisalarning tizimini belgilash uchun ishlatiladi (jumladan, tabiiy huquqni ob'ektiv va sub'ektiv ma'nodagi huquqni qamrab olgan holda)
- Huquq – ijtimoiy munosabatlarni normativ tartibga soluvchi tizim bo’lib, asosiy qism qonunchilikda o’z ifodasini topadi, rasmiy manbalarda normativlilik va rasmiy aniqlikka ega bo’lib, adolatparvarlik va erkinlik goyalariga suyanadi (tayanadi).
Huquqning ijtimoiy munosabatlarni tartibga solib turuvchi maxsus tizimini xarakterlovchi muhim xususiyatlarini quyidagilar tashkil etadi. - Huquqning ijtimoiy munosabatlarni tartibga solib turuvchi maxsus tizimini xarakterlovchi muhim xususiyatlarini quyidagilar tashkil etadi.
- Normativlik, huquqning intellectual - erkin xarakterdaligi, davlatning majburlov kuchi bilan ta'minlanishi, rasmiy aniqlik, tizimga egaligi va boshqalar..
- Huquq murakkab tizimiy tashkiliylikdan iborat bo’lib, uni tushunishning uchta elementga bo’linishi katta ahamiyat kasb etadi, ya'ni huquqni tabiiy, pozitiv (ijobiy) va sub'ektiv huquqlarga bo’linishidir.
- A) tabiiy huquq - bu inson va jamiyatning tabiati bilan shartlangan huquq va erkinliklarning yigindisidir. Tabiiy huquqning muhim qismidan biri bu inson huquqidir.
- B) pozitiv huquq – bu davlat tomonidan qabul qilingan normalarda, qonunchilikda va boshqa manbalarda o’z ifodasini topgan huquqdir.
- V) sub'ektiv huquq – bu pozitiv huquq normalariga asosan yuzaga keladigan, uning egasi manfaatlari va talablarini qanoatlantira oladigan individual imkoniyatlardir. Yuqoridagi uchta elementlardan bittasining yo’qligi huquqni muvozanatini buzadi (deformatsiya), ijtimoiy munosabatlarni va kishilarning xulqini tartibga solishdagi regulyatorlik xususiyatini yo’qotishga olib keladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |