О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

БИЗКИМ, ОНАДИРМИЗ...

Бизким, онадирмиз, касбимиз аёл

Феълимиз мулойим, лафзимиз ҳалол,
Муҳтож бўлмасакда гавҳарга-дурга,
Лекин муштоғдирмиз ҳамиша нурга,
Азизлар! Сиз бизни нур бирла асранг!

Бахтимиз банд эмас ялтироқ тошга,

Вале илҳақдирмиз меҳри қуёшга,
Бардош беролмасмиз қуллик-зўрликка,
Лойиқ эмасдирмиз бундай хорликка,
Азизлар! Сиз бизни ҳурликла асранг!

Тоғат қилолмасмиз ёлғон-риёга,

Ўзни тенг билмасмиз нопок дунёга,
Суяниб яшаймиз соф муҳаббатга,
Иймонга йўғрилган дин-диёнатга,
Азизлар! Сиз бизни иймонла асранг.

Онасиз бу дунё қолгай қоронғу,

Агар бол топсангиз туюлгай оғу,
Оналар меҳридан олам мунаввар,
Унданда ёруғ нур бўлмас муқаррар,
Азизлар! Сиз бизни меҳрла асранг!

Оналар бахтидир ҳурлик-истиқлол,

Фарзандлар иқболи, ёруғ истиқбол,
Эрк учун Онанинг жони гаровдир,
Дуосин шуъласин мангу оловдир.
Азизлар! Сиз бизни эрк учун асранг!


Абдураҳмон АКБАР


ОНА

Ҳар икки сўзингизнинг биттаси эди «болам»,

Ҳар икки сўзингизнинг биттаси эди «жоним».
Неча йиллар ўтса ҳам, кўзларимдан кетмас нам,
Дийдори қиёматга қолганим, онажоним.

Саҳардан шомларгача пахталар терган онам,

Кечалари уйқуси неча бузилган онам.
Ўғилу қизларига кучини берган онам,
Жойнамознинг устида жони узилган онам.

Туш кўрибман, тушимда сочингиз тарармишсиз,

Деразадан кўчага қарармизсиш дамо-дам.
Боисини сўрасам, дадамлар деди йиғлаб:
«Бугун туғилган куни онажонингни, болам...»


Минҳожиддин МИРЗО


ОНАМ ЭККАН РАЙҲОНЛАР

Онам Эргашхон Йўлдошбой қизи хотирасига

Ҳовлимизга жаннат бўйин таратган,

Саболарга ифор тутган, яйратган,
Кўкдан ойу офтобни ҳам қаратган,
Борлиғида малакларми ниҳонлар,
Ризвон экан онам эккан райҳонлар.

Капалаклар аримасди қошидан,

Боларилар кетолмасди бошидан,
Унганмиди онамнинг бардошидан,
Оҳ, кафтдаги жаннат дерди, гирёнлар,
Эҳсон экан одам эккан райҳонлар.

Гарчи гул кўп бу оламда ифорли,

Қўл чўзсанг гар озорлигу тиконли,
Тароватли, муслим каби иймонли,
Уни кўкдан туширмишми ғилмонлар,
Жаҳон экан онам эккан райҳонлар.

Ҳар тонг туриб сийпарди гул юзларин,

Эркалаган она каби қизларин,
Сирдош билиб айтганми дард, сўзларин,
Ўша чоҳлар нени қилмиш баёнлар,
Достон экан онам эккан райҳонлар.

Бошим қўйсам мен кўксига онамнинг,

Райҳон иси чулғар эди танамни,
Оҳ, у жаннат тарк этдими оламни
Япроғига йиғлаб тақдим маржонлар,
Фиғон экан онам эккан райҳонлар.

Она десам зор титрайди бу жоним,

Кетдим-я бор давлатим, жаҳоним,
Меҳрибоним йўқ, қайда у меҳрибоним,
Дардим энди қандай тутай пинҳонлар,
Дармон экан онам эккан райҳонлар.

Соғинчимга бу дунёда йўқ чора,

Ғариб боғман, боғбонсиз қалб минг пора,
Онамсиз мен ким бўлдим, бир бечора,
Татирмиди менга бу ширин онлар,
Даврон экан онам эккан райҳонлар.

Бир кун мен ҳам бу дунёдан ўтарман,

Балким қўлда райҳон билан кетарман,
Шундай онам дийдорига етарман,
Даркор эмас бундан ўзга унвонлар
Имкон экан онам эккан райҳонлар...