Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Odam bolish qiyin
65 , Abdulla shularni o‘ylar ekan, Gulchehraning ketishi aniqday ko‘rindi ko‘ziga va sabrsizlik bi lan kech kirishini kuta boshladi. Kech esa, o‘sha kuni juda kech kirdi. Buvisiga nimanidir g‘o‘ldi rab bahona qilgan bo‘ldida, ko‘chaga chiqdi. Soat o‘nga yaqinlashib qolgan edi. Qishloq har doimgidek tinch, ko‘chada hech kim ko‘rinmasdi. Abdulla ko‘prikdan o‘tib, kallaklangan tol tagi ga borib o‘tirdi. Tekis oqayotgan suv ichida yarim kulcha oy mo‘ralab turardi. Abdulla uni poy lab turib, kesak otmoqchi bo‘lib qo‘lini ko‘tardi, ammo otmadi. Oyning ichida Gulchehraning jil maygan ko‘zlari ko‘ringanday bo‘lib ketdi. Abdulla tikilib qoldi. Oydan u o‘tirgan joygacha uzun soya tushib turardi. Tolmikin? Shu savol xayoliga kel diyu, shoshib orqasiga o‘girildi. Shunday uning tepasida ko‘zlari lovillab Gulchehra turardi. – Cho‘chib tushdingizmi? – so‘radi u jilmayib. Abdulla sakrab o‘rnidan turdi. – Ayam uxlashlari bilan chiqdim. – Rahmat, – dedi sevinib Abdulla, – kelganing juda yaxshi bo‘ldi. Ancha qo‘rqqan edim. – Men ham. Hech yolg‘iz chiqmaganman kech qurun. Ko‘p kutdingizmi? – Yo‘q, hozir keldim, – dedi Abdulla uni ranjit maslik uchun. – Juda yaxshi. Ikkalovi jim qolishdi. Kun bo‘yi anchamun cha gapni o‘ylab qo‘ygan Abdulla hozir nima deyi shini bilmasdi. Gulchehra ham uyalganidanmi, yo hayajonlanganidanmi, jim edi. Bu jimlik an cha cho‘zildi. Olmas Umarbekov 66 , – Aytganday, – dedi nihoyat Abdulla, – jo‘xori pishirdingizmi? – Voy, esimdan chiqibdi, – dedi shoshib Gulchehra. – Mana! U po‘stiga o‘ralgan jo‘xorini uzatdi. «Esidan chiqmabdi», – o‘yladi sevinib Abdulla jo‘xorini olar ekan. – Jo‘xorini juda yaxshi ko‘raman. Abdulla yemoqchi bo‘lib og‘ziga olib bordiyu, lekin darrov bu fikridan qaytdi, uyaldi. – Aylanamizmi? – Kechku juda ham! – Birpasgina, maylimi? Gulchehra jilmaydi. – Mayli. Abdulla sekin uning tirsagidan ushladi. – Kerakmas, – dedi Gulchehra va qo‘lini bo‘shatib, oldinga tushdi. Ular xuddi kechagidek kanal yoqalab ketish di. Ikkalovi ham xursand, ikkalovining ham chehrasida tabassum o‘ynardi. – Gulchehra!.. – Hmm...– Gulchehra boshini ko‘tarib unga qaradi. – Siz... siz juda chiroylisiz!.. – Qayoqda? Nahotki? – Gulchehra hayron bo‘lib qoshlarini chimirdi, keyin o‘z savolidan uyaldi shekilli, boshini egdi. – Ha, juda chiroylisiz... Birinchi uchrashgani miz esingizdami? Ertalab? O‘shandayoq hayron qolgan edim. Siz o‘zgarib ketibsiz. – Siz ham, – dedi sekingina Gulchehra. Abdulla kuldi. Odam bolish qiyin 67 , – Yo‘q, men o‘shao‘shaman. – Men ham. Abdulla uning bu gapini o‘zicha tushundi. – Nega bo‘lmasa, sizsiradingiz? – Qaydam? – Gulchehra yana boshini ko‘tar dida, Abdullaga jilmayib boqdi. «O‘psamchi?» – xayol qildi Abdulla shu top da. «O‘psam indamasmikin?» – U Gulchehraning qo‘lidan ushlab to‘xtadi. – Bilmaysizmi? Gulchehra ham to‘xtab, unga o‘girildi. – Yo‘q. Uning ovozi qaltirardi. – Bilasiz. Gulchehra, menga qarang. – Hm... Gulchehra unga tikildi. Shu payt Abdulla uning chap yuzidan cho‘lp etib o‘pib oldi. – Nima qilyapsiz? – Gulchehra shunday de dida, bir siltanib qo‘lini bo‘shatdi va bilagi bilan ko‘zlarini yashirdi. Abdulla uning bu harakatidan qo‘rqib ketdi. «Ketib qolsaya?» Lekin Gulchehra ketmadi. Faqat birikki qadam undan uzoqla shib, to‘xtadi. – Yaxshi emas... Sevmasdan turib shunday qilib bo‘ladimi? – Bo‘ladi! – Abdulla shunday deb yana uning qo‘lini ushladi. Gulchehra tisarildi. – To‘xtang, Gulchehra, to‘xtang! Gaplarim yolg‘on, hazillashdim. Birinchi marta shunday qilishim. Yaxshi ko‘raman sizni. Eshityapsizmi, yaxshi ko‘raman! Gulchehra nima deyishini bilmasdi. U bun chalik tez shu gaplarni eshitishni kutmagan, |
