Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Odam bolish qiyin
71 , besh yashar bola edi o‘shanda. Umuman, chapa ni, janjalkash odam u bilan turmush qurgandan so‘ng, butunlay boshqacha bo‘lib qolgan, Saodat opa uning uchun ham xotin, ham ona, ham dav lat edi. Xullas, hozir nimaga ega bo‘lgan bo‘lsa, hammasiga Saodat opaning maslahatlari bilan erishgan edi. Buni u yaxshi bilardi va xotinini jonidan ham ortiq sevardi. Shuning uchun de yarli har kuni yarim kechagacha tepasida o‘tirar, kunduz kunlari esa bir necha marta kelib xabar olib ketardi. Ularning baxtiga Gulchehra bor ekan, ikka loviga balogardon hozir u edi. Uyning yumush lari ham uning boshida bo‘lib, kun bo‘yi tinmas di. Erxotin ba’zan sahargacha ko‘z yummay yoti shar ekan, uni o‘ylashar, uning borligi bilan faxrlanishar edi. Bir kuni Gulchehra uyga odat dagidan kech qaytdi. O‘sha kuni Abdulla ikka lovi bolaliklarini eslab, oldi hovuz shiyponni qidi rib ketib qolishgan edi, Gulchehra darrov yuzi ni chayib, ayasining oldiga kirdi. Deraza tagida ukasi Alisher xurrak otib uxlab yotardi. – Kech qolib ketding? – dedi Saodat opa so‘lg‘in ko‘zlarini unga tikib. Gulchehra darrov bugun uydan nima bahona bilan chiqib ketganini esladi. – Zarifa bilan o‘tirib qoldik... – dedi sekin. – Xolidalarnikiga ketuvding shekilli? Gulchehra tutilib qoldi. – Xolidalarnikiga? Ha... Xolidalarnikida edim. Keyin u yoqqa chiqdim. – Ukang och yotib qoldi. Olmas Umarbekov 72 , – Ketayotganimda ovqatlantirganman. – Unday bo‘lsa, yaxshi, – Saodat opaning yo‘ta li tutdi, ammo bitta yo‘talguncha, suv bo‘lib ket di. Gulchehra uning boshini ko‘tarib, yostig‘ini almashtirdi, yuzko‘zini artdi. – Dadam kelmadilarmi? – Yaqinda... yaqinda Nurmat akang bilan ke lib ketishdi. Bir doktor kelganmish Toshkentdan. Shuni chaqirishmoqchi. – Katta doktor ekanmi? – Ha, judayam katta emish. Dadangdan o‘rgi lay... Ishqilib senlarning baxtingga uning umri uzoq bo‘lsin. – Siz ham tuzalib ketasiz, aya. – Dadang ham shunday deyapti. Koshki edi tu zalsam, Guli... – Labbay, aya? – Zovut ayaning nabirasi... Gulchehra bu gapni eshitishi bilan qipqizarib ketdi. «Nahotki bilishgan bo‘lsa?» – qo‘rquv ara lash xayolidan o‘tkazdi u. – Zovut ayaning nabirasi... oti nimaydi? Esim dan chiqibdi... – Abdulla, – dedi sekin Gulchehra va diqqat bilan onasiga tikildi. Nima demoqchi u? Nahotki birontasi ko‘rib, unga yetkazgan bo‘lsa? Dadasi bilib qolsa nima bo‘ladi? Yo bilarmikin? – Nima edi, aya? – so‘radi u tusmollab. – Shu... Abdulla juda yaxshi bola bo‘lganmish. Ko‘rdingmi uni? – Ha, bitirish kechasiga borgan edi, – dedi Gulchehra hamon qo‘rquvdan o‘zini bosolmay. – Hamma qatori, tuzuk. Nima edi? Odam bolish qiyin 73 , – Olim bo‘larmish u. Rostmi? Gulchehra ko‘ngli joyiga tushib, jilmaydi. – Bilmadim. ToshDUga kiraman deyatuvdi. – Zumrad xolaning o‘g‘li ham ketib qolibdi... Kelmabdimi? – Yo‘q, aya. U endi kelmaydi. Kelsa ham o‘qish ga kirib, keyin kelib ketadi. – Guli.. – Labbay?.. Saodat opa charchadi shekilli, og‘ir xo‘rsinib, ko‘zlarini yumdi. Gulchehra uni faqat qoshlarigi na qorayib turgan, oppoq, rangsiz yuziga tikilar ekan, nima demoqchi ekanligiga tushunmasdi. – Nima demoqchisiz, aya? – Hozir... Guli, dadang bilan gaplashdim. O‘sha yangi chiqqan doktor ko‘rsa, men tuza lib keta man. Mabodo tuzalmasam, bu yog‘i... bu yog‘i oz qoldi. – Nima deyapsiz, aya? – jerkib berdi Gulchehra. – Eshit. Bu yog‘i oz qoldi. Tashvishdan, azob dan qutulaman. Dadang ham rozi. Sen bor. O‘qi. Qo‘qonga borasanmi, Toshkentga borasanmi – o‘zing bilasan. Toshkentga borganing ma’qul. Qo simjon bor... Innaykeyin... Zovut ayaning nabira si... Yolg‘iz bo‘lmaysan... – Aya!.. – Bor. Biz dadang bilan o‘qimadik. O‘qiyolma dik. Dadang urushga ketib qoldi. Men ish bilan bo‘ldim. Lekin o‘qigan qizlarni ko‘rsam, havasim kelardi. Dadang yaxshi odam. Urushdan qayt ganida, sen o‘qi, dedi. Besh yil tez o‘tib ketadi, kutaman, dedi. Men, yo‘q, dedim. Uni yolg‘iz tashlab ketgani ko‘zim qiymadi... Sen o‘qi. |
