dam qizg'ish tusda ko'rsatardi.
— Sal kattaligini aytm asa, naqd chanaga qo'shiladigan tozi it, —
dedi Bill. — D u m ini likillatishiga o'laym i.
— H ey tozi! — deb chaqirdi u. — Q ani, kel bu yoqqa... Hah nom ing
o'chsin!
— Tariqcha q o ‘rqm aydi-ya, — deb kuldi G enri.
Bill tovushini bir parda k o‘tarib yana chaqirdi, mushtini d o ‘laytirib
p o‘pisa qildi, lekin yirtqich qilcha ham c h o ‘chim ay, faqat yana ham
sergak tortib turaverdi. U odamlarga ham on o'sha qaqshatg‘ich ochlik
tufayli g ’am bosgan ko‘zlari bilan tikilib qarardi. G o 'yo uning qarshisida
tayyor go'sht — yegulik turibdi, u esa ochlikdan qiynalayapti. Jur’ati
yetgandami, hoziroq odamlarga tashlanib, ularni tilka-pora qilgan bo'lardi.
— M enga qara G enri, — dedi Bill beixtiyor shivirlab. - Atigi uch
dona o'qim iz bor. Lekin buni bitta o ‘q bilan ham tinchitsa bo'ladi.
Orasi yaqin. B em alol bexato urish m um kin. Bir em as, uchta itning
boshini yedi, bunga chek q o ‘yish kerakmidi! N im a deding?
G enri tasdiqlab bosh irg'adi.
Bill kishi bilm as chanadan m iltiqni oldi. A m m o endi ko'taram an,
degandi, ulgurolm adi, bo'ri bir sakradi-yu, qoraqarag'aylar ortiga o'tib
ko'zdan yo'qoldi. Ikki o'rtoq bir-biriga qarashdi. G enri, ana xolos,
degandek hushtak chalib yubordi.
— Eh, kallavaram! — dedi Bill boshiga mushtlab va m iltiqni yana
joyiga qo'ydi. — Itlarni qachon ovqatlantirishim izgacha biladigan b o ’ri
miltiq nimaligini bilmasinmi! X udo haqqi Genri, ham m asigashu aybdor.
Agar shu kasofat bo'lm aganda, itlarim iz tirik bo'lardi. Y o'q G enri,
buni shunday qoldirib b o'lm ayd i. M en u nin g kunini ko'rsatam an.
Sayhon likd a otish n in g iloji y o 'q , darrov sezadi. Lekin uni baribir
Do'stlaringiz bilan baham: |
