9- o'quvchi : Vatan.
Guljahon Abdurahmonova.
Bog’laganda belbog’ yetmas beliga,
Mingta arslon teng kelmas bir qo’liga,
Baland tog’lar g’ov bo’lolmas yo’liga—
Go’ro’g’libek, Alpomishlar yurti bu.
Yuzlari nuridan quyosh qamashar,
Ko’zlaridan yulduzlar uyalishar,
Bo’yi birla sochlari bo’y talashar—
Kunsuluvlar, Oybarchinlar yurti bu.
Harbi birla jahonga dong’i ketgan,
Zarbi birla yer yuzini zabt etgan,
Poyqadami osmonlarga ham yetgan—
Temuriylar, Ulug’beklar yurti bu.
Mustaqillik chechagini undirgan,
Yetmish yillik istibdodni singdirgan,
Yurt boshiga Humo qushin qo’ndirgan
“Yurtim!” – degan Yurtboshimning yurti bu.
1-boshlovchi:
Bunday g`o`zal diyorimizga ko`zlar tegmasin. Mustaqilligimizga rahna soluvchi kuchlar bo`lmasin.
2-boshlovchi:
Ammo olloh nazari tushgan ona Vatanimizning tinchligini, buyuk kelajagini ko`ra olmaydigan yovuz kuchlar ham yo`q emas.
10-o'quvchi:
Hech bir yovuz niyat xalqimizga soya solmasin, hech bir yomon ko`ngil haqiqat yo`llariga to`siq bo`lmasin, hech bir noxushlik dillarimizda afsus va pushaymon bo`lib bitmasin.
Bir yurak “xalqim” deb urib turganda…
Ma’suda Tojiboyeva.
11- o`quvchi :
Yuz yigirma besh yil bukib qaddini,
Qadrin tuproqlardan qidirgan xalqim.
Sen- ku, ichga yutib achchiq dardini,
Rizqin qirqqa bo`lib yedirgan xalqim.
12- o`quvchi :
Baribir, “sen – yaxshi”, demadi hech kim,
Nomingni bulg`adi tili uzunlar.
Dedilar: “Bu yurtning tomog`i tekin”,
Bisoting xomtalash qilgan quzg`unlar.
13- o`quvchi.
Xalqim, tinchlik asli benazir javhar,
Chashming qarog`iga joylagin uni.
Bevaqt to`kilmasin ko`zdagi gavhar,
Do'stlaringiz bilan baham: |