Пешонамдаги нур. Маҳмуд Олакош

Пешонамдаги нур. Маҳмуд Олакош
ҳам эшитишини, моҳиятига эътибор беришини истардим. Кейин фикримдан қайтдим.
Устозларни бир-бири орқали имтиҳон қилишдек туюларди бу ҳаракатим. Айниқса, Саид
домлага нисбатан одобсизлик бўларди. Энг яхшиси, суҳбатни магнит тасмасига ёзиб
олиб, кейин бирор шайх билан бирга эшитиб, мулоҳаза юритиш эди.
Ҳа, мана шу энг маъқул фикр. 
Уйдан олиб келган магнитофонимни иш столимнинг биринчи тортмасига қўйиб, ёзув
тугмасини босиб қўйдим. Кейин хонамнинг ҳар тарафида юрганча гапириб кўрдим.
Тасмани бошига олганча, овозимни эшитиб кўрдим. Жуда яхши, овозимни ниҳоятда тиниқ
ёзганди. Магнитофонни тортмада тайёр қилиб қўйганча, домлани кута бошладим. 
Соат бештакам ўнда фабрикага келди. 
Пастга тушиб, уни биринчи қаватнинг эшигида кутиб олдим. Бирга юқорига чиқдик.
Ён-верига унчалик аҳамият бермасди. Аввалги пайт бўлганда, унга фабриканинг ҳамма
тарафини кўрсатган, таъбир жойиз бўлса, бир оз “нафас олдирган” бўлардим. Ҳозир
эса, бундай ниятим йўқ. Чунки, бу улкан бинонинг мен учун ҳам ҳеч қандай аҳамиятли,
қизиқарли ери қолмаган эди!..
Саид домла бир оз оқсоқланиб юрарди. Чап оёғи озгина калтамиди, қийшиқроқмиди,
билолмадим. Чўлоқланиб, лекин оҳиста қадамлар билан хонамга кирди. Унга қулай бир
ўринни кўрсатдим. Ўтирди.
– Нима ичасиз?
– Чой. 
– Аччиқ бўлсинми?
Кулимсиради:
– Фарқи йўқ.
Телефон тугмасини босганча, чой буюрдим. Дарҳол мавзуни давом эттиришни
хоҳлардим. Магнитофон тугмасини секингина босиб қўйдим-да, илк саволимни бердим:
– Кечаги суҳбатдаги сўзларингизни ўйладим. Фақат биттагина тушунолмаганим хусус
бор. Сиз ҳар бир мусулмон намоз ўқийди, бироқ ҳар намоз ўқиган одам мусулмон эмас,
дедингиз. Мен англай олмаган жиҳат, кеча сиз келмасингиздан аввал Исмоилга яқинда
намоз ўқишни бошлаганимни айтгандим. Ўша пайтдаги Исмоилнинг қувончини бир
кўрсангиз эди! Намоз ўқиш модомики, Исломнинг шиори эмас экан, у ҳолда Исмоил нега
бунчалик севинди?
– Аллоҳ ёқтирмайдиган ҳар қандай ёмон амалларни тарк қилиб, намозни бошлаш ҳеч
шубҳасиз, ҳар қандай бир инсоннинг чин кўнгилдан Аллоҳга йўналиши, Исломни талаб
қилиши демакдир.
Исмоилни севинтирган жиҳат, сизнинг шу талабингиз бўлса керак. 
Унинг бу изоҳида мантиқ бордек туюлди. Демак, Исмоилни севинтирган нарса менинг
Исломга киришим эмас, динга йўналишим, Исломни талаб қилишим экан! Албатта,
Исломга кирган-кирмаганлигим борасидаги шарҳ, ана шунинг шарҳи эди. Менинг эса, бу
мавзуда ҳеч қандай шубҳам йўқ эди. Мен ақлимни таниганимдан буён Ислом динида
эдим. Баъзи камчиликларимга, баъзи хатоларимга қарамасдан, ҳеч шубҳасиз мусулмон
эдим.
– Мен тушунолмаган яна бир нарса бор. Кечаги суҳбатимиз давомида беш вақт намоз
ўқийдиган ўртоғим ҳақида, у Исломни биладими, дея сўрадингиз. Кейин эса, Аллоҳга
ширк келтириш ҳақида гапирдингиз. Сиз билган бу нарсаларни албатта, масжиддаги
имомларимиз ҳам, воъизларимиз ҳам билишади. Беш вақт намоз ўқийдиган ўша
27 / 59

---