Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Yıldız BARAKLI 
8/A Sınıfı 
Mustafa Erman İ.Ö.O. - Şahinbey/GAZİANTEP 
III. Kategori Birincisi 

---

Sevgili Televizyon; 
Hayatımın vazgeçilmez unsuru, en yakın arkadaşım, yaşamımdan bir türlü çıkarıp 
atamadığım, her seferinde seni eleştirip sensiz de olamadığım nesnel varlığım merhaba! 
İsterdim ki, hayatımda bu kadar büyük yeri olan bu varlık yani sen bana hep dost olsan, 
beni eğitsen, bana bilmediklerimi yalansız, dolansız anlatsan. 
Evet, seni izlemeyi seviyorum ama dost acı söyler; bizleri eğlendirmek, dünyada olan 
biten her şeyden haberdar etmek adına bir takım programlar yapıyorsun. Ama bazı programların 
biz çocuklar tarafından izlenebileceğini unutup; psikolojimizi olumsuz yönde etkileyebilecek 
tutum ve davranışlar sergiliyorsun. Şimdi “Bu çocuk hangi programımdan bahsediyor” 
diyebilirsin. Mesela; en basitinden evlilik gibi kutsal bir müesseyi sanki millete şeker 
dağıtırcasına basite alıyorsun. Her kanalında sabahtan akşama kadar bu ve buna benzer 
programlar sunuyorsun. Bunu izleyen ben ve bütün akranlarım evliliği çok basit bir şey olarak 
görüyor. Bunun da bizim ilerideki çekirdek aile kavramımızı olumsuz yönde etkileyeceğini 
inanıyorum. Üstelik cahil, kültürsüz insanlara program yaptırıp bunun adına da halkın 
seviyesine iniyorum diyerek beni aldatıyorsun. O zaman ben ve benim gibi insanların 
okumasına ne gerek var! Eğer beni eğlence adı altında uygunsuz, seviyesiz programlarla 
avutursan yanlış yönlere sapabilirim. 
Bazı programlarında insanı tembelliğe itebiliyorsun. Buna örnek ise; yarışma 
programlarıdır. Mesela; “Var mısın Yok musun” adlı programında insanlar kendilerini kolay 
para kazanmaya öyle bir kaptırmışlar ki, istediği miktarı alamayanlar göz yaşlarına boğuluyor. 
Ben bunları izledikçe çalışmadan da para kazanabileceğini düşünüyorum. Böyle yıllarca 
okumaya ya da çalışmaya ne gerek var diyebiliyorum. Eminim benim gibi düşünen bir çok 
insan vardır. Beni üretken olmaya yönelt, hazırcılığa değil. Hep hazırcılığa alışırsam 
tembellikten kurtulamam. Diğer bir yarışma programında da insanların zekalarıyla alay 
edilmesine izin veriyorsun. Bu programda sarışınların aptal olduğuna insanları inandırmaya 
çalışıyorsun. Elli sarışın bayanın karşısına bir erkek çıkıyor. Bu bana neden sarışınlar diye 
düşündürüyor. Esmerler, kumrallar ya da erkekler değil de neden sarışın bayanlar? Orada 
kadınlarımızı niçin bir nesne olarak kullanıyorsun? Oysa kadınlarımız annelerimiz, kız 
kardeşimiz, arkadaşımız... Bu kadar kutsal bir varlığı niçin gözümüzde küçültüyorsun! 

---

Değerli arkadaşım; programlarında şiddet, korku ve argo söylemlerin yer aldığı filmlere 
ya da dizilere yer veriyorsun. Oysaki, ben yaştaki çocukların eğitim seviyesini düşürdüğünü 
bilmen gerekir. Güzel, eğitici, öğretici dizilerin ve filmlerin arasına dakikalarca reklam 
yerleştiriyorsun. Bu da insanların zaaflarından yararlanmak oluyor. Özellikle de reklamları 
çocukların izleyeceğini düşünerek yiyecek ve içecek gibi malzemeleri özendirici bir biçimde 
gösteriyorsun.
Dizilerden konu açılmışken, biz çocuklara hitap edecek programlar yapıyorsun. Ama 
bu programlarda gerçeklerden uzak hayali bir ortam görüyorum. Sihirlerle, büyülerle, 
büyücülerle bir takım olayları değiştiriyor, hayatı kişilerin ve karaterlerin isteği doğrultusunda 
çeviriyorsun. Beni ve akranlarımı sihirli programlarla, büyücülerle uyutmasan, avutmasan; 
çünkü ben uyursam geriye giderim, geriye gitmem seni de üzer. 
Son olarak da isimlerinin bir çocuğunun yabancı kelimelerden oluştuğunu söylemek 
istiyorum. Örneğin; Flash, Star, Fox, Show tv gibi. Ama neden? 
Sevgili arkadaşım; iyi yönlerini de göz ardı etmiyorum. Çizgi filmlerinde çok iyi vakit 
geçiriyor, belgesellerinde hayvanlar ve bitkiler alemini yakından tanıyor, haberlerinde yurttan 
ve dünyadan, her konudan haberdar oluyorum. Ufkum genişliyor, kendime olan güvenim 
artıyor, yarınlarıma umutla bakıyorum. Yurdumun güzelliklerini anlatan belgeselleri izleyip, 
yaşadığım yerleri tanıyabiliyorum. Yöresel programlarınla türkülerimi tanıyorum, gelenek ve 
göreneklerimi öğreniyor, kendimden bir parça bulduğum için bu programlarını izlerken mutlu 
oluyorum. 
Değerli dostum; seni izlemeyi seviyorum ve sevdiğim konulara daha çok eğilmeni, 
sevmediğim konulara da daha fazla özen göstermeni istiyorum. Senin eğitici ve öğretici 
programlarının boş zamanlarımda bana yararlı olmasını diliyorum. Ne olur beni aptal yerine 
koyacak dizilerinden uzak tut, bana bir güneş ışığından bakmayı öğret, bana doğruluğu, 
dürüstlüğü öğret, öğret ki insan insana zulmetmesin, öğret ki insanlar sevgiyi, barışı, hoşgörüyü, 
insanca yaşamayı bilsin. Çünkü seni ben besliyorum, ben beslemezsem seni kimse izlemez 
sende yok olursun! O halde biz birbirimize muhtaçsak, muhtaç olacaksak sen bana doğruları 
anlat, üretmeyi, sevmeyi, güzel yaşamayı öğret ki ben de seni daha iyi besleyeyim! Çünkü 
okuldan da etkilisin, annemin, babamın söylediklerinden de, etkilisin! O nedenle bu etkilerini 
iyi yönde kullan! 
Görüşmek dileğiyle hoşçakal. 

---