Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Edanur YILDIRIM 
7/C Sınıfı 
Baybaros Hayrettin Paşa İ.Ö.O. - ERZURUM 

---

Merhaba Sihirli Kutu, 
Sana söyleyecek o kadar çok şey var ki, nereden başlayacağımı bilemiyorum. Seni ilk 
kez 6 yaşında komşu köye misafirliğe gittiğimiz dayımın evinde görmüştüm. Küçük aklımla 
sana bir anlam verememiştim ama o kadar etkilenmiştim ki günlerce hayalin gözümün önüne 
gelip gelip gidiyordu. Ama en unutamadığım eni ikinci görüşümdü. Babam eve büyük bir 
kutuyla geldiğini ve o kutunun içinden, bana hiç ulaşılmaz gibi görünen o sihirli kutunun 
çıktığını gördüm gündü. Çok sevinçliydim. Beni, o güne kadar hiç bir şey böylesine 
heyecanlandırmamıştım. Çünkü artık uzun ve soğuk kış gecelerimiz olmuştun. Seninle gülüyor, 
seninle ağlıyorduk. Evimizin bir bireyi gibi olmuştun. Bozulduğun gün evimizin ne kadar sıkıcı 
kasvetli olduğunu bilemezdin. Sanki evden biri gitmişti. Aylar yıllar geçti sen artık zengin-fakir 
herkesin evinde başköşeye oturdun, bununla yetinmedin hayatımızın her alanına girdin. 
Filmlerin, eğlencelerin, belgesellerin ve sayamadığım bin bir çeşit programların bize yeni 
ufuklar açtı, senin sayende görmediğim, duymadığım, yaşamadığım birçok şey görüp 
öğrendim. Babaannemi senin sayende Türkçe öğrendi. Sesini duyuramayan dertli insanlar 
sıkıntılarını, şikayetlerini artık seninle duyurmaya başladılar. Sen bizim gözümüz, kulağımız, 
sesimiz oldun, sensiz bir hayat düşünemiyorum. Sen gerçekten sihirli bir kutusun. 
Seni seviyorum ama sana kızgınım da. Çünkü sana olan zaafımızı bildiğin için gün 
geçtikçe bunu kullandın. Çocuklar TV İzlemekten ders çalışamaz, anne babalarımız senin 
kaşında oturmaktan bizimle ilgilenemez oldular, birbirimizle de gelen misafirlerle de sohbet 
edemez olduk. Nice insan seninle vakit geçirmekten a sosyal oldu. Senin gösterdiğin gibi 
giyinmeye, konuşmaya hatta senin gösterdiğin gibi yiyip içmeye başladık. Gittikçe 
kirleniyorsun, programlarında hep kan, şiddet kavga görüyoruz. Bizim geleneklerimizi 
göreneklerimizi, kültürümüzü yok etmeye çalışıyorsun. Ahlaka aykırı her türlü davranışı 
eğlence adına sergiliyorsun. Gittikçe yozlaşıyor ve senin yüzünden başka toplumları taklit 
etmeye çalışıyoruz. En kötüsü de insanları etkileyerek kendin gibi düşündürmeye çalışıyorsun. 
Senin yüzünden kimsenin özel hayatı kalmadı. İnsanların bütün hayatını didik didik etmeye 
başladın. Bunlardan o kadar etkilendim ki bir kamera gördüğümde ben bile tedirgin 
olabiliyorum. 
Seni artık anlayamıyorum, bazen barış çağrısı yapıyor bazen kışkırtıyorsun. Bazen 
birlik beraberlik diyor bazen de bölebiliyorsun. Ülkemde artık sen büyük bir kuvvet oldun. 
Bütün olayları istediğin gibi gösteriyorsun. Bazen gerçekten tamamen uzaksın. 
Lütfen artık toplumun sana verdiği görevi kötüye kullanma, sorumluluğunu bil ve 
bilinçli davran, çünkü biz artık bilinçlendik ve şunu unutma ki kumanda artık bizim elimizde.