Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Emre TANRIVERDİ 
5/B Sınıfı 
Utku İ.Ö.O. – Ereğli / ZONGULDAK 
II. Kategori Mansiyon Beşincisi 

---

Merhaba sihirli kutu, 
Mektubuma başlarken seni çok sevdiğimi ve vazgeçilmezim olduğunu belirtmek 
isterim. Ayrıca sadece benim değil arkadaşlarımın ve ailemin de tutkususun. 
Sen bazen canımı çok sıkıyorsun, bazense çok sevecen görünüyorsun gözüme. Akşam 
oluyor, hep beraber oturup sohbet ediyoruz, bir de üzerine misafir gelirse tadından yenmiyor 
sohbetimiz. Ocaktan yeni inmiş çay da yanına... Bundan iyisi Şam’da kayısı. Herkes birbirine 
bir şeyler anlatıyor, çocuklar cıvıl cıvıl bir oraya bir buraya koşturup duruyorlar. Ne oluyorsa 
senin kumandan birinin eline geçtiğinde oluyor. O kumandanın tuşu sanki büyülü. Çocuklar 
teker teker sıraya dizilip karşına geçiyorlar. Onlarla da kalmıyor tabiî ki. Büyükleri görsen; 
sohbet kesiliyor, ağızları bir karış açık büyülenmişler gibi karşına diziliyorlar. İşte tam o anda 
seni kucaklayıp sokağın ortasına fırlatasım geliyor ama elden ne gelir! Sana öylesine tutsak 
olmuşlar ki yanlışlıkla bırak sokağa atmayı önünden geçsem, herkes bana öcü gibi bakıyor. Eee 
bu durumdan da gıcık oluyorum sana. Bir kaşık suda boğasım geliyor. Hani derler ya “El 
mahkum” diye bende sana mahkumum. Nasıl becerdin bilmiyorum ama yedi yaşındaki 
çocuğun da yetmiş yaşındaki dedenin de vazgeçilmezisin. 
Bu kadar tutsak olduğumuz için de sana epey görev düşüyor tabiki. Madem insanları bu 
adar bağladın kendine, olar için daha faydalı şeyler yap mesela. Aile içi iletişimin ne kadar 
önemli olduğunu, barışın ve kardeşliğin güzelliğini anlat. Senin karşından her ayrıldığımda 
bana bir şeyler kattığını hissedeyim. Annemin okur-yazarlığı yok, kitaplardan alamadığı o 
aydınlığı sun önüne, masallarımız, şiirlerimiz uçuşsun ekranında. Sana baktıkça daha da 
aydınlansın sevgili ülkem. 
Göreyim seni televizyon kardeş, insanları uyutan, onları kendine tutsak eden aptal kutu 
imajından kurtar kendini... Ne yapman gerektiğini sen de benim kadar biliyorsun aslında. Valla 
yapmazsan kendini her an sokağın ortasında bulabilirsin... Benden söylemesi...