Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Hatice Sultan ALÇIK 
8/A Sınıfı
Dülük İ.Ö.O. - Şehitkamil / GAZİANTEP 

---

Sevgili Sihirli Kutu, 
Seni çok seviyorum ama aynı zamanda da seni çok ama çok kıskanıyorum. Yaşım daha 
sekiz. Yaşımın zorluklarını en iyi sen bilirsin. Benim daha çok ilgiye, daha çok sevgiye 
ihtiyacım var. Ancak bizim evde en çok ilgiyi sana gösteriyorlar. Annem, senin yüzünden 
saatlerce kadın programı izliyor, bana “Acıktın mı oğlum?” diye hiç sormuyor. Babam akşam 
işten eve yorgun argın geliyor ve direk haberleri dinleyip yatıyor. “Oğlum okulda ne yaptın?” 
diye sormasını bekliyorum ama nafile. 
Aslında suç annemde veya babamda değil. Ben de senin karşında çeşit çeşit, güzel güzel 
çizgi filmler izliyorum ve çok keyif alıyorum. Ben de televizyon izliyorum, annem ve babam 
da. Ben izliyorum hiçbir zarar görmüyorum. Demek ki annem ve babam da zarar görmüyor 
hatta hoşlanıyorlar. Bu sebepten dolayı annem ve babama kızamam ki zaten kızmak istesem de 
kızamam. Sonuçta onlar benden büyük ve olgunlar. Her şeyin en iyisini onlar bilirler. Keşke 
senin yerine ben geçsem, evdekiler saatlerce bana bakıp yaptığım hareketlere içten 
gülümseyerek cevap verseler. Ama bu olanaksız bir düşünce. En iyisi daha gerçekçi, olabilecek, 
daha çeşitli çözüm bulmak. Tamam, işte buldum. Sen evden gidersen annem, babam bana ilgi 
gösterecektir. Bu iyi bir fikir. Ama sen bu evden nasıl gidebilirsin ki? Bizim evde en çok sen 
sevilirsin, seni hayatta evden atmazlar. Evet, bunu da buldum. Sen bozulursan, senin yokluğuna 
dayanamayıp seni tamire götürecekler ve bu arada bana ilgi gösterecekler. 
Gelelim seni nasıl bozacağıma. En iyisi ben babamın iş çantasından bir kerpeten alıp 
senin damarlarını keseyim. Damarların kopunca da hasta olup hastaneye gideceksin. İşte bu çok 
iyi bir çözüm. Şimdi babamın iş çantasını bulmalıyım. Kim bilir şimdi nerededir? Hemen 
aramaya başlamalıyım. Önce çatı katından başladım. Başlar başlamaz da kerpeteni buluverdim. 
Asıl iş şimdi başlıyor. Televizyonun damarlarını kesmem gerekiyor. Annem görürse yanarım. 
Neyse ki anneme yakalanmadan televizyonun damarlarını kestim. Babam akşam eve geldi. 
Haberleri dinlemek için televizyonu açmak istedi ama açamadı. Babam televizyonun 
bozulduğunu görünce yarın tamire götüreceğini söyledi. Söylediği an sevinçten havalara uçtum. 
Amacıma ulaşmıştım. Yaptığım bunca şeye değdi. Babam benimle konuşup şakalar yaptı. 
Annem yanıma gelip ödevlerime yardım etti. İçimden “Bunu daha öne yapmalıydım” diye 
geçirmeden de edemedim. Hayatımda geçirdiğim en güzel geceydi. Sen olmasaydın önceden 
geçirdiğim gecelerin hepsi, şimdiki kadar güzel olacaktı. Anladım ki her şey senin 
yüzündenmiş. Annemle ödevlerimi yaptıkları sonra gün içinde yaptıklarımızı konuştuk ve çok 
mutluyduk. Bu mektubu sana tamircinin çırağı Mehmet Ağabeyle gönderiyorum. Yeni 
sahibinle sana mutluluklar dilerim.