Reja: Dinshunoslik fanining maqsad va vazifalari

Din falsafasi. Din sosiologiyasi, Din psixologiyasi kabi asosiy mavzusi «din» bo’lgan Din falsafasi, «din»ni falsafadan kelib chiqib tadqiq qiladi. Bu tadqiqot asnosida aqliy va betaraf yo’l tutadi. Bu ilm turi, qandaydir bir Yaratuvchi kuch e’tiqodiga falsafiy bir asos topishga harakat qiladi. Shu tufayli ham Din falsafasi sohasida faoliyat ko’rsatuvchilarning maqsadi dinning haq yoki botil ekanligi masalasi bilan mashg’ul bo’lish emas, diniy hukmlarning mantig’i va mohiyatini ochib berishdir. Bu maqsad bilan ular, eng avvalo Xudoning mavjudligi bilan bog’liq dalillarning tanqid yoki tahlilini qiladi, bu dalillarning qanchalik asosli yoki asossiz ekanligi masalasini ko’rib chiqadi.
Din falsafasini boshqa din ilmlaridan ajratib turuvchi jihat bu, undagi hukm berish, xulosa yasash xususiyatidir. Boshqa din ilmlari, baho berish, munosabat bildirish metodiga suyangan holda diniy masalalarni hal qilishsa; Din falsafasi, ular yasagan xulosa va erishgan natijalardan keng miqyosda foydalanadi va bu natijalar sababli bir qancha hukmlarni chiqaradi. Hatto Din falsafasi, dinni maqsad qilib olgan ilm turlari qo’lga kiritgan natijalar va bu natijalarga erishish uchun ular qo’llagan metodlar haqida ham hukm chiqarishi mumkin.
Din falsafasi, dinning mohiyati, insonning diniy haqiqatlar bilan bo’lgan bog’liqligini o’rganadi. Bu ilm turining e’tiborida bo’lgan mavzularning boshida Xudoning borligi, sifatlari, yaratuvchi-koinot munosabati, yaratish, olamning yaratilishidagi maqsad, qayta tirilish, payg’ambarlik va vahiy kabi keng miqyosda metafizik bir xarakterga ega masalalar asosiy o’rinni egallaydi. Bundan tashqari ilm-imon, ilm-din, din-madaniyat (din-san’at, din-til-adabiyot) diniy tajriba, diniy his kabi asoslar ham bu ilm turining sarhadlariga kiradi.
Din tarixining yuqorida ma’lum qilinganlar bilan yaqindan aloqasidan tashqari, u suyanuvchi bir qancha ilm turlari ham mavjud. Ularning ichida birinchilardan bo’lib tarix o’rin oladi. Tarix, makon va zamon ta’yin qilgan holda o’tmishdagi voqyea-hodisalarni o’rganuvchi bir ilm turi bo’lishi bilan birga moziy va hozirdagi dinlarning tarixiy shakllanishi jihatidan Dinlari tarixiga yaqindan ko’makchi bo’ladi.
Diniy matnlarning o’rganilishi, tabiiy ravishda, tilga bog’liqdir. Demak, bir tomondan Dinlar tarixi suyanadigan ilm turi esa bu Filologiyadir. Bundan tashqari Mifologiya (Rivoyat va afsonalar), Etnologiya, Arxeologiya, San’at tarixi, Folklor va shunga o’xshash bir qancha ilm turlari borki, ulardan ham Dinlar tarixi izlanishlarida bevosita foydalaniladi.

3. Din va dinshunoslik atamalarining ta’rifi. Din arabcha so’z ekani barchaga ma’lum. Lekin, din tushunchasini to’liq anglab olish uchun, uning ham lug’aviy, ham istilohiy ma’nolarini alohida-alohida olib tanishib, tahlil qilish maqsadga muvofiqdir.

Arab tilidagi manbalarda qayd etilishicha, din so’zi «دان» («da’na») fe’lidan yasalgan bo’lib, «kimgadir bo’ysunmoq, bo’yin egmoq, itoat etmoq, kimdandir qarzdor bo’lmoq, e’tiqod qilmoq, qilgan ishiga yarasha mukofotlamoq»; «diynun» so’zi esa, «din, imon, ajr-mukofot, qilingan ishga yarasha berilgan haq» kabi ma’nolarni bildiradi.
O’zbek tili lug’at adabiyotlarida «din» - ishonch, ishonmoq, e’tiqod, mulk, hukm, hisob, jazo, tadbir, bo’ysunish, itoat qilish, ibodat, parhyez, yo’l tutish, odat qilish, e’tiqod qilish ma’nolarini bildirishi keltirib o’tiladi.
Islomdan avval turkiy xalqlarning din tushunchasini ifodalash uchun turli davrlarda «darm», «nom» va «den» kabi so’zlarni ishlatganlari ma’lum. Ulardan «drm», «darm» din, aqida ma’nosida sanskritcha (qadim hind tili) «dharma»dan (Pali tilida dhamma); «nom» din ishonch, qonun ma’nosida sug’d tilidan kirib kelganligi aytiladi.
O’zbek tilidagi «din» ma’nosini beruvchi atamalar barcha tillarda mavjud. Jumladan, zardushtiylarning manbasi «Avesto»da «din» sifatida «daena», qadimgi fors pahlaviy tilida «den», «din», «dena», «daena» so’zi ishlatilib, «yo’l», «mazhab», «marosim», «uslub», «tarz» kabi ma’nolarni bildirgan. Ibroniy tilida istifoda qilinadigan «dath» so’zi «din» tushunchasini ifodalash uchun umumiy termin bo’lib, «hukm», «amr» va «qonun» ma’nolarini anglatgan.
Rus tilida din ma’nosini anglatadigan «religiya» so’zining kelib chiqishi borasida lug’atlarda bir qancha yondashuvlar keltirib o’tilgan. Ulardan ba’zilariga ko’ra mazkur atama lotincha «religio» so’zidan kelib chiqib, «diyonat, dindorlik, taqvodorlik, xudojo’ylik, mo’minlik, taqvo, muqaddas narsa yoki joy, qadamjo, ziyoratgoh, ibodat-topinish-sig’inish va u bilan bog’liq diniy marosimlar» degan ma’nolarni anglatadi.
Ikkinchi guruh tilshunoslar «religio» so’zi semantik, ma’no va morfologik jihatdan «relegere» so’zi bilan bog’liq bo’lib, «yangidan to’plamoq, yangidan tanlashga kirishmoq, qayta ishlab chiqish uchun oldingi sintezga qaytish» kabi ma’nolarni anglatadi, deb ta’kidlaydilar.
Din tushunchasiga olimlar tomonidan yuzlab ta’riflar berilgan. Bunda, turli soxa va dunyoqarash egalari, o’z soxalari va qarashlaridan kelib chiqib dinga ta’rif berishgan. Shu tufayli turfa xil ta’riflar yuzaga kelgan. Quyida ularning ba’zilarini keltirib o’tamiz:
«Din, insonning muqaddas deb bilgan narsalariga nisbatan munosabatidir».