Sevgili Milena

Sizin F.
Pazar
İki sayfasını dolduran mektubunuzdaki o söylev Milena,
yüreğinizin ta içinden geliyor, yaralı yüreğinizin sesi bu (to
mne rozbolelo - bu yaraladı beni diyorsunuz, bunu da ben
yaptım ha? Ben, size!), ama öylesine tok, öylesine onurlu ki
bu ses, yüreğinize değil de çeliğe vurulmuş sanısını veriyor
insana; en doğal şeyler isteniyor; ama gene de ters
anlaşılmışım (çünkü benim "gülünç kişilerim" de sizinkilerle
eş, hem sonra: sizinle onlar arasında bir seçmeye nasıl
girebilirim?
Gösterin o tümceyi. Böyle budalaca bir düşünüye nasıl
saplanabilirim? Yargılamaya yetkim mi var benim? Ben her
bakımdan - evlilik, iş, yüreklilik, esirgemezlik, arınmışlık,
özgürlük, doğruluk, kendi başına buyrukluk konularında- siz

---

ikinize erişebilir miyim? Bunlardan söz açmak bile tiksinti
veriyor bana. Ben mi yardımcı elimi uzatmaya kalkıştım? Bu
yürekliliği ben mi gösterdim? Nasıl başaracaktım dersiniz?
Yeter bunca soru; onlar ne güzel bilinçaltında uyuyordu, ne
demeye gün ışığına çıkarmalı onları? Karanlık, üzücü şeyler
bunlar, etkileri de öyle. İki sayfa yazı yerine, iki saat yaşamak
daha iyi demeyin, yazı daha yoksul, ama daha açık), evet ters
anlaşılmışım, ne de olsa söylev bana çekilmiş, suçsuz da
değilim; şu bakımdan suçsuz değilim: Yukarda sorduklarımın
karşılığı çoğunlukla "hayır" ya da "hiçbir zaman"
olacaktır. Ama sonra o canım telgrafınız geldi... Geceyi -bu
etki düşmanımı- avutsun diye (yetmezse avutmaya, inanın ki
suç sizin değil, suç gecelerin. Bu kısa yeryüzü- geceleri, o
sonsuz geceyi akla getiriyor da korkutuyor insanı); ama
mektubunuz da avuntularla doluydu, ne var ki, o iki sayfa bir
birlik olmuş köpürüyor onda; oysa telgraf kendi başına
buyruk, haberi yok ötekinden. Telgrafınızı alıp -bütün öteki
şeyler bir yana - gelmiş olsaydım Viyana'ya da, siz bana öyle
bir söylev çekseydiniz ne olurdu? (Yukarda da söylediğim
gibi etkisi oldu, bütün bütün değilse bile -hem de haklı
olarak- hırpaladı beni.) Gözüme bakarak söyleseydiniz, nasıl
olsa olacaktı biliyorum, söylenmeseydi düşünülecekti belki,
bir bakış, bir ürperiş ya da hiç değilse "söyleyeceğim" karar,
boylu boyunca yere yıkardı beni, siz bütün hastabakıcılık
hünerlerinizle 
kaldıramazdınız 
beni. 
Bu 
dediklerim
olmasaydı, çok daha kötüsü olurdu Milena. Anlıyor musunuz
şimdi?