♦шарқ нашриёт-матбаа акциядорлик компанияси

К а м п и р д е к б у к ч а й и б борасен.
К ў п э с ки ва н о до н а ср л а р  
Ш у ч у р у к к ў к с и н г д а у х л а й д и .
Қ о п -қ о р а м у р а б б а к ў з л а р и н г ,
Й ў қ ч и л и к д а р д и н и с ў й л а й д и !
За р и ф а м р а с м и н г н и ч и зм о қч и ,
Эй ф а қи р , б у р и ш и қ о ш х о н а !
130

---

О йбе гим м е н и н г
П орлок, к у н к е л г а н д а т и з м о қ ч и ,
Й ў қ о л с а н г , б ўл м а с и н аф со на !
— Ш ун и ҳам ёқтирасанми? — ҳайрон бўлиб сўради 
Ойбек.
— Ёқтираман, менга жуда азиз бу шеър, — жавоб 
бердим унга.
Кейин яна давом этдим:
— М а ш р а б сени деб ке чд и ж а ҳ о н д а н ,
B
oiuuhu
 
қ ў й д и о ст онал арга.
Э й , м а й ф у р у ш и м , бир ко с а м а й бер,
В а ҳ д а т м а й и д а н и ч га л и келдим .
— Оҳ, қандай гўзал! Ҳар бир сатри худди олмос билан 
тарашлагандай!.. — деди Ойбек жиддият ва ихлос билан.
М ен Машрабдан кейин Ф узулийга ўтдим:
— Ул п а р и в а ш к и м , м а л о ҳ а т м у л к у н у н сул т о н и д и р , 
Ҳ у к м о н у н ҳ у к м д у р у р , ф а р м о н о н у н ф а р м онидир. 
С у р д у М а ж н у н н а в б а т и н , и н д и м а н а м р у с в о й и -и ш г, 
Д ў е р у дерлар қ а р за м о н бир о ш и г и н д а в р о н и д и р .
— Етар! Энди сизга навбат! — дедим Ойбекка, шунча 
шеърларни ўқи б бўлгандан кейин.
— Яна ўқи ! Тинглаш ни севаман, — деди Ойбек.
— Х ўп, бир шингил, холос:
— Г а р деса Ф у з у л и й г ў за л л а р д а ваф о eop,
О л д а н м а к и , ш о и р с ў зи а л б а т ёлондир.
Ойбек қотиб-қотиб кулди.
— Демак, сен бевафосан? — деди у.
— Й ў қ, й ўқ, мен гўзаллар қаторига кирмайман.
— Сен ҳаммадан гўзалсан, мен учун! — деди Ойбек. 
С ўнг жомадонидак қоғоз-қаламларини олиб,' янги шеърла­
рини кўздан кечирди-да, қайтиб караватга келди. Бир ва- 
р ақ қоғозни ажратиб, ўқий бошлади:
— К а ф т д е к т екис д а л а л а р н и н г бир ўзи  
У з о қ м о в и й у ф қ л а р д а н ош а ди .
Ў т и ш у ч у н е т олм айди ел к у ч и ,
Куёш. со чин б у ерларда ўр а ди .
131

---

З а р и ф а С а и д н о с и р о в а
М а й и н , н о зл и т о в л а н а д и б о ш о қл а р  
Ш а м о л л а р н и н г тегса и п а к эт аги.
У н и к ў р и б с е к и н г и н а ў й н о қ л а р  
К ў н г л и м д а г и се зг и л а р н и н г ёш барги.
Ў р и м чоеи... К ў л л а р қ ў л г а ҳе ч т егмас,
Ҳ а р ён м е ҳ н а т м у с и қ а с и у ч а д и .
Қ и р д а н соелом , т оза, т от ли бир наф ас 
К о н л а р и м г а к и р и б , р у ҳ и м к,учади...
— Нечук? Гапир! — Ойбек шеър ҳақидаги фикримни 
сўради.
— М укам м ал! К уй и -оҳа н ги билан бирга яратилган 
шеър!— жавоб бердим мен.
— Сен ҳеч қачон «хом», «заиф», демайсан, биламан!
— М ен ҳам ҳеч качон сохта гапирмайман. Буни яхши 
билинг! — дедим аразлаган тусда. — У қи н г, эшитай!
Ойбек «Днепрострой», «Ожаристон», «Қора денгизга» 
шеърларини ўкиди.
Қориннинг оч-тўқлиги эсга келмайди; шеърият билан 
соатлар ўтади. У гоҳ сафар хотираларини сўйлайди, гоҳ 
шеърларини ўкийди. (Бу онларнинг кўркам лиги, тоти хали 
хам ёдимда!)
* * *
М ен заводдаги тажрибани тугатдим. Бош инженер ёзган 
ҳисоботимни кўриб чиқиб, тасдиқлади. У мен билан узок 
сўзлашиб, Маскавда, шу заводда колишни таклиф этди. 
М ен ташаккурларимни билдирдим-да, ойим, сингилларим- 
дан, эримдан айри Маскавда яшашим мумкин эмаслигини 
тушунтирдим.
Кавказ сафаридан кейин Маскавда О йбекнинг практи- 
каси бошланди. Баъзи ишларни битириш, бир неча зачёт- 
ларни топшириш учун менинг Тош кентга бориб келишим 
керак эди. Тошкентдан кайтиб келганимдан кейин Ойбек 
икковимиз Сочи га дам олиш учун боришни режалаштирган 
эдик.
М ен Тош кентга кетгач, яна айрилик бошланди. Яна 
бир-биримиздан зориқиб мактуб кута бошладик.
Ҳадемай, Маскавдан, Ойбекдан куй ида ги хат келди: