“Shoh va shoir bobomiz”

Sahna ko‘rinishi.
“Yulduzli tunlar” romanidan parcha sahna namoyishi.
Bobur taxtda o‘tirib soqchilarga :

• 
  Huzurumga o‘g`lim Humoyunning ustozi Qosimbekni, murabbiy va muallimlarni olib kiring. (Ular ta’zim qilib kiradi)
  
• 
  Assalalomu -alaykum on hazratlari
  
• 
  Valeykum-assalom (O‘rnidan turib). Qani, Qosimbek, yaqinroq keling. (Unga sarpo kiydiradi). To‘nlar muborak.
  
• 
  Qulluq hazratim. (Qolgan muallim va murabbiylarga ham sarupolar kiydiradi).
  
• 
  Senga ne in’om qilay, ayt! –deb o‘g‘li Humoyunga kulimsirab qaraydi.
  
• 
  Hazratim, men sizning kitoblaringizni sevaman, miriqib o‘qiyman. Yana yangi she’riy kitoblar yozsangiz, mana shu alohida tokcha sizning asarlaringiz bilan to‘lsa. O‘g‘lingizning tilagi shu.
  
• 
  E ha, sening bu tilagingni o‘rinlatmoq uchun men bir umr mehnat qilmog‘im kerak-ku! Mayli “Yaxshi niyat – yarim davlat” derlar. Bugundan boshlab sen uchun bir kitob boshlagaymen va bu kitobni sening nomingga qofiyadosh qilib “Mubbayyin” deb atagaymen.
  
• 
  Hazratim sizga yana bir iltimosim bor, o‘zingizning o‘smirlik yillaringizdan yozib yurgan “Boburnoma” nomli kitobingizdan bir nusxa ko‘chirtirib bersangiz.
  
• 
  Hali u kitob bitgan emas, o‘lda-jo‘lda yotgan asarni ko‘chirib bo‘lmas.
  
• 
  Qachon bitkuzursiz, hazratim? Men intizormen.
  
• 
  Ko‘p intizor bo‘lma. Chunki, u kitobning bitishi uchun mening umrim tugashi kerak.
  
• 
  Nechun bunday deysiz?
  
• 
  Mening so‘zimdan tashvishlanma. Men “Boburnoma”ni umrim bo`yi yozmoqchi bo‘lganim uchun, kelgusi boblariga sening ham yaxshi ishlaringni bitgaymen. Zora, o‘zim ham uning poyoniga yorug‘ yuz bilan yetsam.
  
• 
  Hazratim undoq bo‘sa ilohim “Boburnoma”ni yana 50 yil, 100 yil yozing!
  
• 
  O‘shangacha kutishga sabr-toqating yeturmikan? –deb kuladi Bobur.
  
• 
  (Humoyun jiddiy) Tangrim oldida ont ichib aytamanki, sabr-toqatim umrim yetguncha yetar.