So 'zning otasi

Alisber navoiy tabiblar haqida

• 
  Tabib o'z fanining mohir bilimdoni bo'lishi, bemorlarga mehr-shafqat bilan muomala qilishi, asl tib ilmiga tabiati kelishmog'i, donishmandlar so'ziga rioya qilib, ularga ergashmog'i, muloyim so'z va bemor ko'nglini ko'taruvchi andishali, xushfe'l bo'lmog'i kerak.
  
• 
  O'tkir va shafqatli tabib Isoga o'xshaydi. Isoning ishi jonni duo bilan tanga kiritish bo'lsa, tabibning ishi esa tandan chiqmoqchi bo'lgan jonni davo bilan chiqarmaslikdir. Bunday tabibning yuzi xastalar ko'nglida sevimlidir, so'zi esa bemorlar joniga yoqimlidir.
  
• 
  Uning har nafasi bemorlarga davo, har qadami esa xastalarga shifodir.
  
• 
  Uning yuzi najot keltiruvchi, Hizrning beradigan sharbati esa tiriklik suvini eslatadi.
  
• 
  Tabib agar o'z kasbiga mohir bo'lsa-yu, ammo o'zi badfe'l, beparvo va qo'pol so'z bo'lsa, bemorni har qancha muolaja qilganda ham baribir uning mijozida o'zgarish paydo qiiolmaydi.
  

Tabobat fanidan savodsiz tabib xuddi jallod kabidir. U tig' bilan o'ldirsa, bu zahar bilan azoblaydi. Shubhasiz, jallod bunday tabibdan yaxshiroqdir. Zero, u gunohkorlarni oldiradi, bu esa begunohlarni halok qiladi. Hech bir gunohkor jallod qo'lida xor bo'lmasin, hech bir begunoh kasalmand bunday tabibga zor bo'lmasin.

Shirin so'zli mohir tabib tan xastaligiga shifodir, badfe'l, serjahl va savodsiz tabib esa el joniga balodir.