Sotiboldiyev muxammadjonning

II BOB MILLIY UYG‘ONISH DAVRIDAGI O‘ZBEK SAN’ATI.
2.1 O’zbek xalqining musiqiy merosi va uning XX asrdagi rivojining asosiy bosqichlari.
O‘zbek xalqining musiqa merosi boy an’analarga va qadimiy tarixga egadir. Uning davrlar osha rivoji, xalq musiqasi va mumtoz musiqasi negizida rivoj topib kelganligi amaliyotdan ma’lumdir. Musiqa san’ati insoniyatning ma’naviy boyligi, estetik dunyoqarashi va kelajak kamolotini belgilovchi mezonlardan biri sifatida ardoqlanib kelinadi. Unda har bir xalqning milliy an’analari, urf-odatlari, marosim va qadriyatlari munosib o‘rin olgan.
Musiqa ijrochiligi, xalq musiqa madaniyatining shakllanib, rivoj topuvchi jonli jarayoni ekanligi hammaga ma’lum. Uning namoyandalari bo‘lmish sozanda, xonanda va bastakorlar xalq madaniyatining o‘ziga xos mutasaddilari sifatida ardoqlanib kelingan. Bu borada o‘tmish risolalarida ham tarixiy ma’lumotlar zikr etib kelingan. Abu Nasr Farobiyning “Katta musiqa kitobi”, Zaynullobiddin Husayniyning “Qonuni ilmi, amali musiqi”, Abdurahmon Jomiyning “Risolai musiqiy”, Alisher Navoiyning “Majolis un-nafois”, Darvesh Ali Changiyning “Musiqiy risola”lari bunga yorqin misoldir.
XIX asrning ikkinchi yarmi va XX asrning boshlarida o‘zbek musiqa san’ati, azaliy an’analar negizida yangicha munosabatlar davri sifatida tarixga muhrlandi. Davrning yetakchi hofizlari Hamroqul qori, Hoji Abdulaziz Adurasulov, Mulla To‘ychi Toshmuhamedov, Domla Halim Ibodov kabi namoyandalarining ijodlari, ijrochilik uslublari mumtoz musiqa an’analariga asoslangan. 1920-yillardan boshlab xonanda va sozandalarning yangi avlodi shakllandi.
O‘zbek musiqasining XX asr jarayonida, zamon talabi doirasida keskin rivojlarganligi tuzumning o‘zgarishi, yangi munosabatlarni yuzaga kelganligi bilan bog‘liqdir. Buning zaminida eng avvalo Yevropa madaniyatining kirib kelishi va unga asoslangan holda turmush tarzini shakllanganligi hamda musiqa ijodkorlarining yangi avlodi tarbiyalanganligi bilan bog‘liqdir.
1918 yildan boshlab madaniyat va san’at ishlarini davlat o‘z ixtiyoriga oldi. Milliy madaniyat va san’atni yuksaltirish sohasida liokimiyat turli qarorlar qabul qildi va ulami amalda joriy etishga astoydil kirishdi.
1919-yilda Turkiston respublikasi Xalq maorif tashkiloti qaramog‘ida teatr bo‘!imi ochildi va uning zammasiga quyidagi vazifalar yuklandi:
1. Respublikadagi jamiki teatr ishlariga umumiy rahbarlik qilish.
2. Havaskor va professional ijodiy jamoalarning ish faoliyatini yuksaltirish va repertuarlarini boyitish.
3. Respublika bo‘ylab muntazam ravishda markaz va viloyatdagi tomoshabinlarga doimiy ravishda gastrollar uyushtirish. Mazkur bo‘limning boshlig‘i lavozimiga Iskandar Valijonov tayinlandi.
1920-yil 28-apreIda “Musiqa - etnografiya” bo‘limi ham 23 ochildi. Bu bo‘limga atoqli kompozitor va etnograf (kelgusida 0 ‘zbekiston va Turkmaniston xalq artisti) V.A.Uspenskiy, uning o‘rinbosari qilib atoqli kompozitor - etnograf N.N.Mironov va bo‘lim xodimi etib, atoqli shoir - dramaturg G‘ulom Zafariylar tayinlandi.
Zikr qilingan ikki bo‘lim birgalikda reja asosida ish olib borib, o‘zbek xalqini musiqiy va teatr merosini ilmiy o‘rganish, to‘plash va targ‘ibot ishlari bilan band boidilar. Yillar davomida bu bo‘limlar turli tadbirlar o'tkazdi va o‘zbek xalq san’atini targ‘ibot qilib keldi.
20 - 30-yillarda musiqa va teatr san’atlarining zamonaviy ruhda rivojlanishiga ma’lum imkoniyatlar yaratib berishga turli moliyaviy va ma’naviy choralar, yordamlar hokimiyat tomonidan berib turildi. 0‘zbekistonning poytaxti va barcha viloyatlardagi zavod - fabrika, yirik korxonalar, o‘rta ta’lim maktablarida, o‘rta va oliy hunar dargohlarida ashula va raqs ansambllar hamda teatr to‘garaklari birin-ketin paydo bo‘la boshladi. Ulaming soni juda ham ko‘p edi. Bu havaskorlik to‘garaklaming ayrimlari kelgusida professional teatr, konsert tashkilotlarini bunyodga kelishida tamal toshini qo‘ydilar va iste’dodli san’at arboblari yetishib chiqishga ham zamin yaratdilar. Respublikada badiiy havaskorlar jamoalarining bunyodga kelishlarida va rivojlanish jarayonida kasaba uyushmalar tashkilotlami roli ham samarali bo‘ldi.
Ularning zimmasiga maorif xodimlari bilan birgalikda, klub, madaniyat va istirohat bogiarida, qizil choyxonalarda, maktab, hunar texnikum va institutlarda, qishloq joylarda havaskor xalq ashula va raqs ansambllar teatr jamoalarini tashkil qilish, ulaming san’atlarini namoyish etish, ommaviy kechalar, ko‘rik-tanlovlar, karnavaltomoshalar, maxsus tadbir kechalar o‘tkazish an’anaga aylandi. Shuningdek mazkur davrda o‘zbek ashula va raqs ansambllaridan tashqari respublikaning katta korxonalarida baynalmilal xor va damli cholg‘ular orkestrlari, harbiy orkestrlardan tashqari, rus xalq cholg‘ulari orkestri va ansambllari, simfonik orkestr, maxsus raqs ansambl jamoalari bunyodga keldi.
Ular orasida Toshkent temir yo‘l korxonasi qaramog‘ida 1923-yilda tashkil topgan o‘zbek va rus havaskorlar to‘garaklari, Toshkent tramvay tresti qaramog‘idagi, o‘zbek ashula va raqs ansambli, rus ashula raqs ansambli hamda katta damli cholg‘u orkestr, xor jamoasi, 1927-yili havaskorlar 24 limnik orkestri, damli orkestr, bayanchilar ansambli, 1918-yilda respublika matbuot birlashmasi qoshidagi “Lira” nomli madaniyat uyida mashhur dirijyor V.V.Leysek o‘zbek drama o‘zbek xalq ashula va raqs ansambli, rus xalq drama rus xalq cholg‘ular orkestri, bolalar va kattalar ishtirokida ikkita damli orkestrlar tashkil etib, ularga rahbarlik qildi.
Nomlari tilga olingan havaskorlar jamoalari musiqiy va teatr san’atlarini rivoj topishlariga tamal toshini qo‘ydilar. Ular turli ko‘rik-tanlovlarda faol qatnashib, kundnlik hayotda xalqqa xizmat qildilar. Dirijyor V.V.Leysek badiiy havaskorlik san’atining rivojlantirishida ulkan xizmatlari uchun 1928-yilda 0‘zbekiston Respublikasi millat qahramoni va 1935-yili 0‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan milliy arbobi faxriy unvoni bilan taqdirlandi.
1918-yili “Turkiston Xalq konservatoriyasi” nomli musiqiy o'quv dargohi tashkil topdi. Uning tashkilotchilari fizika, matcmatika o‘qituvchilari, havaskor violonchelchi A.M.Popov va kiipkachi E.A.Chemyavskiylar mazkur o‘quv dargohini ochish niyatlarini matbuotda e’lon qildilar. E’londa ko‘rsatilgan muddatda loshkentda istiqomat qilayotgan san’atkorlardan 32 kishi musiqadan yoshlarga dars berishga o‘z xohishlarini bildirdilar. Mazkur Xalq konservatoriyasining asosiy vazifasi xalqqa musiqadan boshlang‘ich ma’lumot berish, birorta cholg‘u-sozda ijro etishni o‘rgatish va xonandalik mutaxassisligidan saboq berishdan iborat edi.
O‘qish muddati va dasturi aniq belgilanmaganligi sababli har bir o‘qituvchi tashrif buyurgan o‘quvchi-talabaning qobiliyati va imkoniyatini nazarga olgan holda dars bergan. Birinchi o‘quv yili musiqada o‘qishni xohlaganlarning soni 50 tadan oshib ketdi. Ikkinchi o‘quv yilida esa 1000 ga yaqinlashdi. 0‘quv xonalari yetishmasligi sababli konservatoriyaning bir nechta filiallari tashkil 25 etila boshlandi. Xususan: Toshkent temirvo‘lining ishchi va xizmatchi xodimlari uchun 1919-yili “Privokzalnaya” nomli boiim (filial) ochilib, bu bo'iimni xonneyster V.F.Sakovich boshqardi. 0 ‘sha yili Toshkentning baland masjid rohat bog'ida “Eski shahar” bo‘limini kompozitor VA.Uspenskiy boshqardi. U eng avval mashhur hofiz Shorahim Shoumarov bilan tanishdi.
Ta’lim jarayoni ikki yo‘nalishda joriy etildi, ya’ni o‘zbek xalq musiqasini og‘zaki o‘zlashtirish hamda nota uslubi va ko‘p ovozli musiqa nazariyasini o'rganishdan iborat edi. Mazkur jarayonni amalda joriy etish uchun maxsus dastur tuzilib, shaharda istiqomat qiluvchi mashhur o‘zbek san’atkorlaridan: Hofiz Mulla To‘ychi Toshmuhammedov, tanburchi Shobarot aka, doirachi Shojalil, dutorchi-doirachi Abdusoat Valiobov, changchi Ismat, g‘ijjakchi Qurbonxon Hakimov, naychi Imomjon Hakimov, g‘ijjakchi Solixon Xoji kabi ustalarni yoshlarga dars, saboq berishga taklif qildilar. V.A.Uspenskiy talabalarga nota yozuvi va musiqa nazariyasidan dars berdi. Pianinochi Saodatxonim Yenikeyeva mazkur cholg‘uda dars berish bilan bir qatorda tarjimonlik vazifasini ado etardi. E.A.Dyakova bilan fortepianoda chalishni talabalarga o‘rgatishdi.
1919-1920-yillarda “Turkiston Xalq konservatoriyasi” kabi musiqiy muassasalar Samarqand, Farg‘ona, Namangan, Qo‘qon, Andijon shaharlarida ham tashkil topdi. 1921-yiIda Buxoroda Abdurauf Fitrat tashabbusi bilan birinchi “Sharq musiqa maktabi” ochildi. Ma’lum vaqtgacha Fitrat o‘zi rahbarlik lavozimida faoliyat olib bordi. Ko‘p asrlik milliy musiqa merosimizni saqlab qolish, iste’dodli yoshlardan yetuk mutaxassislami tayyorlashdek oliy maqsad ila maktabga “Shashmaqom”dan saboq berish uchun Ota Jalol Nosirov, Halim Ibodov, Ota G‘iyos Abdug‘ani, Abdurahmon Umarov kabi ustozlarni ishga taklif qildi.
1925-yili yangi o‘quv yilidan boshlab “Buxoro davlat Sharq musiqa maktabi”ning o‘quv dasturiga yevropa nota yozuvi, solfedjio, musiqa nazariyasi, musiqa tarixi kabi yangi fanlar hamda yevropa cholg‘ularida ijro etishni o‘rgatish kabi o‘zgartirishlar kiritildi.
1927-yMi Toshkentning Beshyog‘och dahasida pianinochi A.Toshmuhammedov rahbarligida “Toshkent shahar 7-yilIik musiqa maktabi” tashkil qilindi. Maktabda fortepiano, skripka, violonchel, fleyta, klarnet, truba kabi sinflarga turli millatlarning iste’dodli o‘g‘il-qizlari qabul qilinardi, 1935-36 o'quv yilidan boshiab ta’lim jarayoniga ayrim o‘zbek xalq cholg‘ularini o‘rgatish kiritilgan edi. Yildan-yilga musiqa maktabining o'quvchilari soni ko‘payib bordi. Ana shu maktabda mashhur kompozitor Reyngold Glier o‘zbek va rus sinflarda musiqa nazariyasidan dars bergan va kelgusi yillarda ayniqsa, ikkinchi jahon urushi va keyingi yillarda maktabning ish faoliyati bilan aloqani uzmagan edi.
1956-yili Glier vafoti tufayli mazkur maktabga uning nomi berildi va Respublika davlat 10 yillik musiqa maktab-intematiga aylantirildi. Turkiston hokimiyati Toshkentdagi va viloyatlardagi barcha teatr, turli jamoalami va shaxsiy boylaming binolarini davlat ( qaramog‘iga olish uchun 1918- yil 22-iyulda maxsus komissiya tuzib, uning taklifiga binoan Toshkent va viloyatlardagi ko‘p hashamatli binolar davlat ixtiyoriga o‘tkazildi.
1919-yilda Turkiston Respublikasi Xalq maorif tashkiloti qaramog‘ida teatr bo‘limi ochildi va uning zimmasiga quyidagi vazifalar yuklandi:
1. Respublikadagi jamiyki teatr ishlariga umumiy rahbarlik qilish.
2. Havaskor va professional ijodiy jamoalarning ish faoliyatini yuksaltirish va repertuarlarini boyitish.
3. Respublika bo‘ylab muntazam ravishda markaz va viioyatdagi tomoshabinlarga gastrollar uyushtirish. Ayniqsa o‘zbek millatini va o‘zbekistonda istiqomat qiluvchi boshqa xalqlarni birlashtirishda va ularni madaniy - ma’naviy talablarini qondirishda 1927-yiIda tashkil topgan ‘O’zbekiston Radio qo‘mitasi va uning qoshida tashkil topgan musiqa bosh muharririyati, ulug‘ bastakor Yunus Rajabiy rahbarligidagi “O’‘zbek xalq ansambli” (kelgusida maqomchilar ansambli), 1936-yilda tashkil topgan simfonik orkestr va xor jamoalari juda katta rol o‘ynadi.