Tadbir o’taziladigan zal va sahna bayramona bezatilgan

"Etti go‘zal” sahna ko‘rinishi:
1-go‘zal: (qora libosda)
Tig‘i chiqarsa kishvargil
Olibon to Xitoy bal Kashmir
2-go‘zal: (sariq libosda)
Rum aro zargare edi mohir
Ishi elga quyosh kibi zohir
3-go‘zal: (ko‘k libosda)
Misr shohicha naqdumol ichra,
Yusufi Misrcha jamol ichra.
4-go‘zal: (qizil libosda)
Chun duo birla bo‘ldi nuktasaro,
Dedikim: ertaga chog‘da Dehli aro
5-go‘zal: (yashil libosda)
Bor ekandur Adanda javr fane,
Javr qilmoq fanida saf shikane.
6-go‘zal: (pushti libosda)
Forig‘ o‘lgach bu dur nisoridin,
Dedikim: Boxtar diyoridin.
Bahrom: (mulozimga) Bugun oq qasrda dam olmoqchiman. Olti kun mobaynida olti iqlim yo‘lidan kelgan musofirlarning hikoyatini tingladim, lekin birortasidan malikam Dilorom xabarini topmadim. Yettinchi iqlim yo‘lidan kelgan musofirni olib keling.
Bahrom:(musofirga) hikoyat so‘zla. Toki shu hikoyat dilimga orom, dardimga darmon, hasratimga taskin bo‘la olsin.
Musofirning hikoyati: Men bazmlar doston navozi edim, shu tufayli ishim kasodga uchradi. Kanizak huzuriga borib arz qildim, so‘zini tinglab, lol qoldim, ta’lim so‘radim. O‘zimni mahram etdim. Ko‘nglimdagi boshqa har qanday tuyg‘uni qochirdim. Sezdimki, uning kuy ohangida juda katta dard, pinhoniy ishq bor edi. Kimningdir hajrida o‘rtanardi. Bilmoqchi bo‘ldim. "Taftishni bas qil” dedi u. Yana so‘radi. "Mayli aytaman, shartim shuki bu yerda turmaysan. Ketasan”, dedi. Darhaqiqat, uning hikoyasi dardli edi:
Parda ortidan Dilorom: Chin mulkidanman. Ikki xon qirg‘iniga asir tushdim. Xoja meni kanizak qilib sotib oldi. U farzandsiz edi. Meni farzandidek tarbiya qildi. Shuhratim yoyildi. Bir naqqosh suratimni pinhona chizib, bir shahanshohga ko‘rsatibdi. Sevildim, sevdim. Bir kuni ovda bir hol bo‘ldi. U men aytganday otdi. U sharobdan mast edi. Men o‘zimdan mast edim. Qadriga yetmadim. U odamzod qilolmagan ishni qildi. Men unga jonimni fido etmog‘im lozim edi. Meni yuz pora qildirsa ham haqli edi. Sahroga tashlatdi. Meni ko‘rgani kelayotgan hojam yo‘lda topib oldi. Men shohimiz huzuriga bormoqchi, uzr so‘ramoqchi edim. Hojam ruxsat bermadi. Shu tariqa men tirik hijronda qoldim. Endi ket! – deb hikoyasini tugatdi kanizak.