ди. Иброҳим
парвоначи
ҳам Хўқанд аҳолиларидин аксар кўзга
етарларини қатл ва талаф қилиб, муҳораба вақтида қилган
қатлу торожидин бошқа неча сағир, маъсум ва бегуноҳ зуафо-
ларни андак баҳона илан ҳайвондек ётқузуб сўйдилар. Амир
тамоми кибру ғурур илан эмди манга аҳаде муқобила қилол-
майдур деган хаёлда бўлди. Яна бухороликлар ҳам: «Бизнинг
амиримиз жаҳонгир, оламни эгалловчи бўлди. Ҳозирги вақт-
да ўрусни олади, сўнг Исломбўлни эгаллайди», деб тафохур
қилур эдилар.
Ондин кейин Фарғона аҳолилари бухорийларнинг ёлган
шуҳратларига мағрур ва фирефта бўлганларидин кўзлари очи-
либ, мусолаҳа ва бепарволик илан мамлакатларини берганлик-
ларига афсусу надомат қилиб, иккинчи фикр мулоҳазага тушуб,
давлат ва аҳволи қадимларини соғиниб, Мусулмонқул қипчоқ
бош бўлуб, мақтул бўлган Муҳаммадалихон амакибаччалари-
дин Талос мавзейида, саҳрода, қирғизия орасида умргузарон-
лик қилиб турган Шерали ибн Ҳожибекни олдуруб, хон кўта-
руб, Хўқандга келиб кирди. Иброҳим
парвоначи
ба ҳазор ма-
шаққат қочиб, жонини халос қилди. Амир Насруллоҳ бу хабар
ни эшитиб, Фарғона хонлари ва аъёни мамлакатлари ва арко
ни давлати ва хазинаю асбоби муҳорабаси комил ва тайёр вақ-
тида осонлик бирлан тасаллут ва ғалаба этганидин эмди зафар
топмоқни андакгина фаҳмлаб, Фарғона аҳлини тамом қатли
ом қилмак иродаси илан қайта-қайта қўшун тортиб борса ҳам,
ул ўйлаган мурод ҳосил бўлмай, бир ойи Хўқандни қаадаб олол-
май, аскарига футур етиб, бирор иш қилолмай, қайтиб кетди.
Яна икки маротаба шул тариқа қасд қилиб келиб, муродига
Do'stlaringiz bilan baham: |
