Тошкент «Янги аср авлоди»

Лозим шулким, ўз ҳад ва мартабасини билмаган зотни огоҳ 
қилмоқ фитна ва фасод кўпаймасдин воқеани жойига келтурмоқ 
ва анинг фасодини дафъ қилмоқ бизларга лозимдур, деб элчига 
жавоб бериб, онинг кетидан қўшун тадорикотини қилиб, беҳад 
ва беадад қўшун жамлаб Тошканд устига келибдурлар. Малла­
хон ҳам Тошканд қўшунини йиғиб, Тошканддин ташқари чиқиб, 
Хўқанд қўшунига муқобил бўлуб, икки қўшун орасида уруш 
бошланиб, андак урушгандин кейин Маллахон қўшуни Худоёр­
хон аскарига тобу тоқат қилолмай, қочиб, атроф-жонибга паро- 
канда бўлганлигини Маллахон кўруб, уч-тўрт мулозимлари илан 
қочиб, шаҳарга кирмоқга иложтополмай, Сирдарёдин ўтуб, Бу­
хоро тарафига азимат қилибдур. Худоёрхон асъасаю дабдаба 
илан Тошканд шаҳрига дохил бўлганда, Тошкандни аъёни вило­
ятлари ва уламо ва фузалолари истиқбол айлаб, ҳаммаларига 
хон қимматбаҳо сарупо инъом айлаб, бир неча кун туруб, Тош­
кандга Сўфибек Даврон додхоҳ тожик ўғлини ^оким қилиб, 
Хўқандга равона бўлубдур.
Маллахон Бухорога борганда амири Бухоро тарафидан ҳур- 
мат ва риоя қилиниб, яхши жой таиинлаб, вазифа муқаррар 
қилибдур. Бовужуд Худоёрхон ҳам шафқат ва марҳамат юза- 
сидин ҳар ой сарупойи қийматбаҳо билан бир юз тилло юбо­
риб турар экан. Шул тарифа илан икки йил ўтмасдин биродар­
лик меҳр-шафқати илан Маллахоннинг гуноҳидин ўтуб тахтга 
ўлтурганининг ўн тўртинчи йилида алоҳида мактуб ва одам 
юборуб Маллахонни Бухородин Хў^андга олдириб, ўз олди- 
дин жой бериб, анинг эҳсон ва мурувватни қила бошлабдур.
Бу ҳодисотга икки йил ўтмасдин янадин Маллахон фитна 
ва фасод васвасасига тушуб, бир неча бебош ва кўрнамак ва 
беандиша одамларни ўзига жамъ айлаб, салтанат орзусига ту-