Tuproqning ifloslanishi

Mikrobiota — bakteriyalar, zamburug'lar, tuproq suvo'tlari va sodda hayvonlar;
Mezobiota — nematodlar, kanalar, kichik hasharot va boshqa organizmlaming lichinkalari;
Makrobiota — o'simlikiaming ildizlari, yirik hasharotlar, yomg'ir chuvalchanglari.
Shular orasida eng muhim ekologik ahamiyatga ega bo‘lganlari tuproqdagi xlorofilsiz organizmlar (bakteriyalar, zamburug‘lar, aktinomitsetlar, infuzoriyalar, amyobalar, qorinoyoqlilar va boshq.) hisoblanadi. Mikrorganizmlar kul moddasi va azot ko‘p bo‘lgan bog‘-rog‘lar va shunga o'xshash madaniy tuproqlarda juda ko‘p miqdorda boiadi. Ildiz va uning atrofidagi tuproqlar mikroorganizmlarga, ayniqsa boydir (rizosfera). Mikroorganizmlar miqdori faqatgina tuproq strukturasigagina emas balki o'simlik turiga ham bogiiq. Lyupin, beda, sebarga, no'xat va shu kabi dukkakli o‘simliklar rizosferasi, ayniqsa mikroorganizmlarga- boy hisoblanadi. Masalan, beda yetishtiriladigan 1 g tuproqda 50—100 mlrd gacha bakteriyalar boladi (M.A.Krasilnikov, 1958). 0 ‘sha muallifning aytishicha g‘o‘za ildizida azotobakteriyalar beda ildizidagiga qaraganda ancha kam boiadi. Lekin uning ildizida vilt kasalligini qo‘zg‘atuvchi zamburugiar (Verticiluum dahliae, Fusarium fasinfectum) ko‘p uchraydi. Timofeyevka javdar kabi o'simliklar ildizlarida esa diatom suvo'tlari, lyupin, sebarga rizosferalarida yashil suvo‘tlari, kartoshka rizosferasida esa ko‘k yashil suvo‘tlari yashaydi. Rizosferalardagi mikroorganizmlar miqdori o'simliklaming yashashiga va rivojlanish fazalariga ham bogiiq boiadi. Yosh o'simliklaming gullash davridan oldin mikroorganizmlar, ayniqsa, ko‘p boiadi. Chunki, aynan shu davrda mikroorganizmlaming o'sishini va rivojlanishini tezlatuvchi organik moddalar ildizlar tomonidan ko‘p hosil boiib turadi. Shuni ta’kidlash lozimki, tuproqning gumusli qavatida mikroorganizmlar ko‘p boiadi. A.N.Krasilnikovning yozishicha (1958) tuproqning haydaladigan qavatida gektariga 10 t. ga to‘g‘ri keladigan bakteriyalar, zamburugiar, suv o'tlari, aktinomitsetlardan tashkil topgan tirik massa uchrar ekan. Bundan tashqari, haydaladigan tuproqlarda gektariga taxminan 600—664 ming dona yomgir chuvalchangi to ‘g‘ri keladi (Olimjonov, 1946). Yuksak agrotexnik qoidalarga amal qilingan yerlarda esa ulaming miqdori bir tonnagacha boradi. Ulaming bir yil davomida ovqat hazm qilish tizimidan o ‘tkazgan tuprogi gektariga 12 tonnadan 100 tonnagacha yoki 7 mm qilinlikdagi tuproqni tashkil etadi. Shunday qilib, yuqori o'simliklar rizosferasi tuproqning organik va mineral birikmalarini parchalab turadigan mikroorganizmlaming yashashi uchun eng qulay zona hisoblanar ekan. Gumus qavatida ko‘pincha bakteriyalar ko‘p uchraydi lekin suvo‘tlari, zamburugiar va aktinomitsetlar ham tuproq hosil qilishda muhim rol o‘ynab, yuqori o'simliklar yashashi uchun zarurdir. Ulaming hammasi tuproqdagi o'simlik qoldiqlarini parchalab tuproq unumdorligini, uning tarkibidagi mineral moddalar miqdorini oshiradi. Tuproqdagi mikroorganizmlar soniga tuproq unumdorligidan tashqari iqlim sharoiti va ayniqsa, harorat va namlik katta ta’sir ko'rsatadi. Ye. N. Mishustinnmg yozisliicha (1972) Janubiy va ayniqsa, Shimoliy rayonlarda o'simliklar uchun optimal harorat tuproq haroratiga qaraganda yuqori. Haroratning yetishmasligi (balandliklarda) tuproqning hosil boiishi jarayonini susaytiradi. Miroorganizmlarning tuproqdagi holatiga namlikning ta’siri ayniqsa, kuchlidir. Chunki tuproqdagi aminokislotalar organic moddalarning parchalangan qoldiqlari har xil tuzlar mikroorganizmlar tomonidan faqatgina suvda erigan holda qabul qilinadi. Suv yetishmaganda hattoki, qurg'oqchilikka chidamli mikroorganizlar ham yaxshi ko'paymaydi, ularning biokimyoviy aktivligi susayadi. Tuproq dala nam sig'imi 60 % boiganda mikroorganizmlar hayot faoliyati uchun eng qulay sharoitidir. Ana shunday qulay sharoitda tuproq havo va suv biIan yashash ta’minlangan va natijada, ammonifikatsiya va nitirifikatsiya jarayonlari intensiv bolib turadi. Tuproqning kislotali holati ham mikroorganizmlar rivojlanishi uchun muhimdir. Neytral va ishqorli tuproqlarda bakteriyalar va aktinomitsetlar, kislotali tuproqlarda esa zamburugiar ko‘p boiadi. Tuproq tarkibida uchraydigan mikroorganizmlar tuproq xUigagina emas balki yuqorida ko‘rsatilgandek, turli xil ekologik omillarga bevosita bogiiq. 1 g tuproqda 300 dan 3 mlrd gacha miroorganizmlar uchrashi mumkin. Tuproq zarrachalarining donadorligi ham hayvonlar uchun ekologik ahamiyatga ega. Ba’zi hayvonlar tuproqni kavlab hayot kechiradi. Hasharotlarning lichinkalari toshloqU tuproqlarda yashay olmaydi. Kavlash xususiyatiga ega boigan pardaqanotlilar tuxumlarini yer osti bo'shliqlaiga, ko‘pchilik chigirtkalar ham tuxumini g'ovak.tuproqqa qo‘yishga moslashgan. Tuproq ostida yashovchi hayvonlar uchun yorug‘lik uncha katta ahamiyatga ega emas. Tuproqning chuqur qatlamlarida harorat ham o‘zgarmaydi. Kislorodning miqdori esa kamayib uglerod ikki oksidi ortib boradi.Tuproq namligi birgina o'simliklar uchun emas, balki hayvonlar uchun ham ahamiyati katta. Hayvonlar orasida ham tuproq qurg‘oqchiligiga chidamsiz turlari uchraydi. Ularga yomg‘ir chuvalchanglari va termitlarni ko‘rsatish mumkin. Qumli tuproqlarda yashovchi hayvonlar qumning ostiga tezda kirib ketish xususiyatga ega. Psammafil hayvonlarning panjalarida har xil o‘simtalar, tuklar yoki muguz pardalar boiib, ularning yuzasini ogirlashtiradi hamda tuproq qatlamida harakat qilishga, uya qurishga ham yordam beradi. Ilonlar, kaltakesaklar, ba’zi hasharotlar qum ostida anchagina masofalarga ko‘chib yurishi mumkin.