Uhammad al-xorazmiy nomidagi toshkent axborot texnologiyalari universiteti

Ikkinchi avlod kompyuterlarining xususiyatlari

Ular: Amaldagi tranzistorlar

• 
  Birinchi avlod tizimlariga qaraganda tezroq va ishonchli
  
• 
  Biroz kichikroq, arzonroq va tezroq bo'lgan
  
• 
  Biroz kamroq bo'lsa-da, issiqlik hosil bo'ldi
  
• 
  Kirish / chiqarish uchun hanuzgacha shtamp kartalari va bosma nashrlarga tayanganmiz
  
• 
  Ruxsat etilgan yig'ilish va yuqori darajadagi tillar
  
• 
  Magnit muhitda saqlanadigan ma'lumotlar
  
• 
  Hali ham qimmatga tushdi
  
• 
  Kerakli konditsioner
  
• 
  Assambleya tili va operatsion tizim dasturlari taqdim etildi
  

Dastlabki asosiy kompyuterlar va superkompyuterlar tranzistorlardan foydalangan ba'zi bir mashinalar edi. Sperry Rand (1960) va IBM-7030 Stretch superkompyuterlari (1961) dan olingan UNIVAC LARC meynfreymi va CDC 6600 meynframmasi (1963) ushbu tizimlarga misol bo'la oldi.
Ikkinchi avlod kompyuterlarining boshqa misollari:

• 
  IBM-7000
  
• 
  CDC 3000 seriyali
  
• 
  UNIVAC 1107
  
• 
  IBM-7094
  
• 
  MARK III
  
• 
  Honeywell 400
  

Uchinchi avlod kompyuterlari: 1960-1970 yillar (integral mikrosxemalar va ko'p dasturlash)

Uchinchi avlod kompyuterlari tranzistorlar o'rniga integral mikrosxema (IC) dan foydalanganlar. Yarimo'tkazgichli IC juda ko'p miqdordagi tranzistorlar, kondansatkichlar, diodlar va rektifikatorlarni bitta germaniya yoki kremniyga joylashtirdi. Keyinchalik ular bosilgan elektron plataning alohida qismlariga bosilgan.
Ushbu kompyuterlarni tatbiq etish ham Mur qonuni (1965) ga muvofiq edi, unda tranzistorlar hajmi shunchalik kichrayayotgani, ularning soni ikki yil ichida har ikki yilda 10 yil davomida yangi mikrosxemalarga to'g'ri kelishi kuzatilgan edi.
U o'n yildan keyin 1975 yilda har besh yilda bir marta o'sib boradigan bu yuqori o'sishni qayta tikladi.
IC tranzistorlar sxemasini loyihalashga kirishgan noqulay protseduralarni hal qilishga intildi. Transistorlardagi kondensatorlar, diodlar va rektifikatorlarning qo'lda o'zaro bog'lanishi ko'p vaqt talab qildi va to'liq ishonchli emas edi.
Texas Instruments-dan Jek Kilbi va Fairchild Corporation-dan Robert Noys, mos ravishda 1958 va 1959 yillarda integral mikrosxemalarning afzalliklarini aniqladilar. Kilbi o'zining germini germaniyga, Noys esa silikon chipiga qurdi.
ICni ishlatadigan birinchi tizimlar IBM 360 bo'lib, u tijorat va ilmiy topshiriqlarni bajarish uchun mushak bilan to'ldirilgan edi.
Narxlarning pasayishi bilan bir qatorda, bitta chipga bir nechta tranzistorlar joylashtirilgandan so'ng, har qanday kompyuterning tezligi va ishlashi juda oshdi. O'zining ixtiro qilinganidan beri IC tezligi har ikki yilda ikki baravar ko'payib, kompyuterlarning hajmini va narxini yanada pasaytirdi.
Bugungi kunda deyarli barcha elektron qurilmalar bosilgan elektron platalarga joylashtirilgan ba'zi bir integral mikrosxemalardan foydalanadilar.
IC sxemasi bir chetga surilib, kompyuterlar bilan o'zaro aloqalar yaxshilandi. Vizual displey birliklari orqali chiqish uchun ko'rsatiladigan ma'lumotlarni kiritish uchun perforatorlarning o'rniga bosma nashrlar, klaviaturalar va yaxshi qo'shimcha qurilmalar ishlatilgan.
Endi kompyuterlar operatsion tizim dasturlaridan kompyuter texnikasi va resurslarini boshqarish uchun foydalangan. Bu tizimlarga bir vaqtning o'zida turli xil dasturlarni ishlashga imkon berdi. Bunga xotira taqsimotini nazorat qiluvchi markazlashtirilgan dasturlar sabab bo'lgan.
Kompyuterlar keng auditoriya uchun kattalik va adolatli xarajatlar tufayli foydalanish imkoniyatiga ega bo'ldi.
Ushbu avlod, shuningdek, "kompyuterlar oilasi" kontseptsiyasini ochdi, bu ishlab chiqaruvchilarni boshqa tizimlarga mos keladigan kompyuter komponentlarini ishlab chiqarishga undadi.