Utayeva feruza xolmamatovna

Buxoroning ijtimoiy 
- iqtisodiy hayoti: 
dehqonchilik, 
hunarmandchilik, ichki va tashqi savdo. Dehqonchilikda sug‘orish 
tarmoqlari Zarafshon va Amudaryodan chiqarilgan. 
Xonlikda yer egaligida dehqonlar yerni ijaraga olib ishlaganlar. 
Hunarmandchilikning ko‘p turlari bo‘lib tikuvchilik, misgarlik va 
zargarlik. Hatto zargarlik buyumlari chetga ham chiqarilgan. 
Manbalarda qayd etilishicha, Sibir shaharlarida doimiy faoliyat 
ko‘rsatuvchi buxorolik savdogarlarning rastalari bo‘lgan. 
Buxoroda bo‘lgan ruhoniy Xrisanf shunday deb yozadi: “Buxoro 
boy mamlakat, unda ko‘plab savdogarlar va son-sanoqsiz boylikka 
ega bo‘lgan boshqa darajadagi kishilar borki, ular kumush va 
oltinlarning, javohir va qimmatbaho toshlarning sohibidir”. 
XVII asrlarda ma’muriy bo‘linishi: Mahmud ibn Valining 
ko‘rsatishicha, Buxoro shahar hayoti 1630-1640 -yillarda 10 ta 
tumanga bo‘lingan: 1) G‘ijduvon (oldingi nomi Xarqona); 2) Vobkent 
(oldingi nomi Vobkana); 3) Farob (oldingi nomi Farabr); 4) Rudi 
shahr (Xarqonrud); 5) Komi Abu Muslim (Vag‘onze); 6) Shopurkom; 
7) Romiton (oldingi nomi Somjana); 8) Sultonobod; 9) Zandani; 10) 
Xayrobod (hozirgi Jondor). Qorako‘l bu paytda viloyat maqomida 
bo‘lgan. Viloyatlarni hokim (bek)lar, tumanlarni esa hokimlar 
boshqargan. 
Ashtarxoniylar davrida ichki vaziyat nisbatan barqaror bo‘ldi, 
o‘zaro feodal urushlar davom etdi. Bir tomondan Eron, ikkinchi 
tomondan Xiva xonligi bilan munosabatlar markaziy hokimiyatni 
zaiflashtirdi, bu albatta aholi turmush tarziga ta’sir o‘tkazardi. 
Xonlikning iqtisodiy ahvoli ancha yomonlashdi. Shunday bo‘lishiga 
qaramasdan 
Buxoroda 
Imomqulixon, 
Subxonqulixon 
va 
Ubaydulloxon davrida obodonchilikka, me’moriy va jamoatchilik 
binolari qurilishiga, chorbog‘lar barpo etilishiga e’tibor berilgan.