Умар ба марде салом дод.
Умар ба як мард салом дод.
Ин мард ба ў қоғазеро дода, чизеро ба ў фаҳмонида дод.
Ин мард ба ў як қоғазро дода, як чизро ба ў фаҳмонида дод.
Умар ҳам ба ин мард ишорае карду ба тарафе раҳсупор шуд
Умар ҳам ба ин мард як ишора карду ба як тараф раҳсупор шуд.
Вай роҳравон чизеро мехонд ва гоҳ гоҳ ба тарафе менигарист.
Вай роҳравон як чизеро мехонд ва гоҳ-гоҳ ба тарафе менигарист.
Ба калимаҳои додашуда пасвандҳои дар қавс бударо илова кунед ва исмҳо созед. Баъд фаҳмонед, ки ин исмҳо чӣ ном доранд ва чиро ифода мекунанд.
Гул, мошина, оҳан, кор, хон, шунав, пода, навис, наъл (-чӣ,-гар,-анда,-бон)
Хонандагон кадом хели пасванд будани онро медонанд ва калимаҳои болоиро чунин шарҳ медиҳанд:
Гул – гулчӣ, мошиначӣ, коргар, оҳан-оҳангар, хон-хонанда, шунав–шунаванда, подабон, навис-нависанда, наъл-наългар.
Исмҳои соддае, ки бо гирифтани пасвандҳо аз исми содда исми сохта сохт, гул-исми содда аст, бо гирифтани пасванди –чӣ гулчӣ сохта шуд. Агар “гул” номи предмет бошад, ”гулчӣ” шахсе, ки дар замин кор мекунад, яъне пасванди “чӣ” машғулиятро ифода мекунад, ба монанди “мошиначӣ” касбаш дўзандагӣ аст, касб - машғулиятро мефаҳмонад.
Калмаҳои: коргар, оҳангар, наългар, хонанда, шунаванда, нависанда, низ касб машғулиятро ифода мекунад.
Саволи дигар:
Пасвандҳои –ак-(як)-ча-ро ба исмҳо илова карда калимаҳоро пурра нависед. Садонокҳоро номбар кунед.
Мех ,дона, духтар, писар, ток, себ, майдон, дег,
Савол даҳонӣ иҷро карда мешавад.
Do'stlaringiz bilan baham: |
