lanib qolgan edim. Bu kutish kunlarimda na uchundir yonimdagi
xalfa shogirdlar bilan b o ‘ladigan muomalalarim ham o'zgara
boshlagan, y a ’ni so'zlarim d a g ‘al va tundlikka aylangan, go'yo
buning ila Alining kekini Validan olar edim.
Nihoyat, va ’daning beshinchi kuni qiz keldi. Qizni ко ‘rish bilan
men borliq-yo ‘qliq holatda qolgan, bir necha zamon mening uchun
so ‘z topish qiyinlashgan edi. Qiz shohini so ‘ramay menga termulib
turar edi. Uning minnatdorchiligini faqat shohi bilan olmoqchi
bo ‘Iganim uchun, bu hoi menga o g ‘ir keldi.
- Nega v a ’daga kelmadingiz? - dedim, qiz o ‘n g‘aysizlanib,
gunohkorlarcha ко ‘zini yerga tikkani holda so ‘radi:
- Shohini sotib yubordingizmi?
Yonimga q o ‘yib o'tirgan shohini qizga uzatdim. Ul shohining
orqa-o‘ngini ag'darib ko'rdi va: “yaxshi to ‘qibsiz” deb menga
umidsizcha qarab qo'ydi. Shohini menga berib qo'lidagi mayda
chaqalarni oldimga to ‘kdi.
- Shohingiz qancha pullik?
Men javob o'rniga, chaqalarni sanab chiqdim, bitta oltmish
pullik tangasidan boshqasi, bir pullik, besh pullik zang bosgan
chaqalar bo ‘lib, ко ‘p vaqtlardan beri yig ‘ilib kelganligi та ’Itan
edi. Bergan puli shohining yarim bahosini qoplar-qoplamas
bo ‘Iganligini aytdim.
- Tag'in qancha kerak?- deb so 'radi.
- Uch tanga, - dedim. Qizning о ‘ychanyuziniyana qayg'u bosdi,
men uning yuzidan katta husndor qizlarda ko 'riladigan b iru lu g -
likni tamosha qilar edim va uning о ‘z va ’dasiga kela olmaganligi
Do'stlaringiz bilan baham: |
