£ з б е к и с т о н р е с п у б л и к а с и о л и й в а

Toshkent qo’zg’oloni. 1892 yilning yozida Turkiston markazi Toshkentda rus 

mustamlakchilarini talvasaga solgan va tarixga «vabo isyoni» yoki  «toshotar voqeasi» 

sifatida kirgan qo’zg’olon bo’ldi. Iyun oyida Toshkentda vabo tarqaldi. Shahar 

ma’muriyati shoshilinch choralar ko’rdi. Vabo kasali bilan o’lganlarni shahar 

ichkarisidagi 12 ta qabristonga ko’mish man etildi, shahar tashqarisida 4 ta yangi 

qabriston ochiladi, deb e’lon qilindi. Shahardan chiqish va kirish nazorat ostiga olindi. 

Shaharda vabo kasaliga chalinganlar yo’q qilinar ekan, degan mish-mishlar tarqaldi.  

Toshkent shahar ma’muriyati tibbiyot nuqtai nazaridan to’g’ri bo’lgan bu tadbirlar 

haqida aholi o’rtasida tushuntirish ishlari olib bormadi, musulmonchilik odatlari, marosim 

qonun-qoidalarini hisobga olmadi. Va’da qilingan 4 ta yangi qabriston o’rniga faqat 

bittasi ochildi. Boshqa kasallik bilan o’lganlarni shahar ichkarisidagi qabristonlarga 

ko’mish ishlarini rasmiylashtirish ham cho’zilib ketdi, suiiste’molliklar kuchaydi. 

Odamlar noiloj o’likni eski qabristonlarga olib borib ko’mishga majbur bo’ldi. Politsiya 

bundaylarni topib hibsga ola boshladi. Qabristonni ochib, o’lganlarning ruhi haqorat 

qilindi. 

Shaharning eng taniqli kishilaridan hisoblangan Azizyor Eshon, Abulqosim xo’ja, 

bozor oqsoqoli Ziyomuhammad va boshqa kishilar boshchiligidagi mingga yaqin kishi 24 

iyunda shahar boshlig’i mahkamasi tomon yo’l oldilar. Ularga hokim to’ra-shahar 

boshlig’i polkovnik S.R.Putintsev va eski shahar oqsoqoli Muhammad Yoqub to’qnash 

kelishdi. Qamchisini o’ynatib kelgan oqsoqol xalqning so’zlarini, arz-dodini tinglash 

o’rniga unga dag’dag’a qila boshladi. Halq uning boshiga toshlar yog’dirdi. Mashhur 

«Toshotar» voqeasi boshlanib ketdi. Oqsoqol otdan tushib hokimning idorasiga qochib 

yashirindi. Polkovnik Putintsev esa o’zining sodiq qulini panohiga olib, xalqni 

tinchitishga urindi. Xalq undan oqsoqolni berishini talab qildi. Putintsev ham muzokara 

o’rniga kuch ishlatishni afzal ko’rib, to’pponchasini g’ilofidan chiqarib, dag’dag’aga o’tdi. 

Sabr kosasi to’lgan xalq, uzoq o’ylab o’tirmay, hokimga hujum boshladi, Putintsev va 

uning mirshablarini do’pposladilar, haloyiq mahkamani ham ostin-ustun qildilar. 

Qurollangan soldatlar etib kelgach, xalq ayamay o’qqa tutildi. Noiloj qolgan 

olomon Anhor suviga o’zini tashlaydi,ko’p kishi halok bo’ladi va yaralanadi. 

O’lganlar va yaradorlarning miqdori haqida aniq ma’lumotlar saqlanmagan. 

Chunki xalqning o’zi jasadlarni va yaradorlarni o’zlari bilan olib ketishgan. 

Keyingi kunlari Anhordan topilgan mayitlar soni 80 taga etgan. Qo’lga olingan 

60 kishi turli muddatlarga qamoq jazosi va surgunga hukm qilindilar. 

Mustamlakachilarning zo’ravonligi xalqning ozodlik harakatini to’xtatib 

qololmadi.