sabablardan biri bo’ldi.
XV asrning 90-yillarida Movarounnahrning markaziy
viloyatlarida o’zaro kurashlar va ichki nizolar tufayli temuriylar davlati tobora zaiflashib
borayotgan edi. Bu davrda Movarounnahrdagi temuriylar saltanati amalda mustaqil
boshqaraladigan kichik-kichik viloyatlarga bo’linib ketgan edi.
Shunday bir shart-
sharoitda
Muhammad Shayboniyxon butun Turkistonda
markazlashgan qudratli
hokimiyat o’rnatish g’oyasi bilan tarix sahnasiga chiqdi.
Muhammad Shayboniyxon (1451-1510) Abulxayrxonning nabirasi, Shohbudog’
sultonning o’g’li edi. Abulxayrxon unga
Shohbaxt deb laqab qo’ygan. U Abulxayrxon
vafotidan so’ng Dashti Qipchoqning asosiy hududida o’z hukmronligini o’rnatish
maqsadida harbiy yurishlarni olib borib, nihoyat,
1487-1488 yillarda O’tror, Sayram,
Yassa, Sig’noq shaharlarini bosib oldi. Shayboniyxon juda katta hududni qo’lga kiritib,
Xorazmga ham tahdid sola boshladi.
Samarqand hokimi
Ahmad Mirzo mo’g’ullarning
qilib turgan hujumidan
charchab Shayboniyxonga yordam so’rab murojaat qiladi. Shu bahona bilan
Shayboniyxon Movarounnahrga kirish imkoniyatini qo’lga kiritdi. U
1497 yilda
Movarounnahrga o’zining dastlabki hujumini uyushtirdi.
U katta kuch bilan
Samarqandga yurish qildi, lekin shaharni ololmasdan, Qarshi va Shahrisabzga hujum
qilib katta o’lja bilan qaytib ketdi.
Do'stlaringiz bilan baham: