3-mavzu. Navoiy Masnaviy va qasidalarini sharhlab o‘qitish Reja

Muallim ishqu piri aql shud tifli dabistonash,
Falak don, bahri ta’dibi vay inak charxi gardonash.
(Mazmuni: Muallim ishqu uning maktabining talabasi aql piridir. Falakni unga adab o‘rgatish uchun aylanib turuvchi charx deb bil). Navoiyning fikricha, ishq – nur, aql esa zulmat, ular o‘zaro birlashishi mumkin emas, chunki aql Allohni va uning g‘ayb olamini bilishga ojiz. Ishq va undan tug‘ilgan jazba esa so‘fiyni oliy maqomlarga olib chiqadi, maqsad sari etaklaydi. Shundan so‘ng Navoiy so‘fiylar tasavvuridagi jannat ta’rifiga o‘tadi. Unga ko‘ra ushbu jannat bog‘ining sarv daraxti iymon bog‘ining aliflaridir (“iymon” so‘zidagi aliflarga ishora), unda Allohning kalomi tinmaydi, anhorlarida muqaddas suvlar oqadi. Shoirning talqinicha, bu gulshan – ma’rifat bog‘i bo‘lib, u komil inson makonidir (8–15-baytlar). Keyingi baytlarda Navoiy komil inson ta’rifini keltiradi. Unga ko‘ra, komil inson quyidagi sifatlarga ega bo‘lishi kerak: botiniy olami sarishta, zohiriy ko‘rinishi parishon, jismi vayron, qalbi esa obod va nurafshon. U doimo xafiy zikr bilan band, kiygani janda xirqa, nafsoniy lazzatni tark etgan, himmati osmon qadar oliy. Ushbu tavsiflarda naqshbandiya tariqati talablari ifodalanganligini ko‘rish mumkin. Keyingi baytlarda Navoiy ana shu martabaga talabgor solik uchun zarur bo‘lgan ishlar bayonini keltiradi. Navoiyning fikricha, bu yo‘lga kirish hech qachon kech emas, chunki bu Yaratganning tavfiqidir. Buning uchun eng avvalo nafsni engish kerak, uni engish piri murshid rahnamoligida amalga oshiriladi. Shundan so‘ng qasidada naqshbandiya sulukiga xos zikr tushish qoidasi, faqrning mohiyati, belgi va fazilatlari haqida so‘z boradi. Qasidaning 101-baytidan Sulton Husayn Boyqaro tavsifi keltirilib, unga darveshlikni shohlikdan yuqori qo‘ygan sulton degan ta’rif beriladi, uning shijoati, adolati va saxovatiga tahsin aytiladi (101–118-baytlar). Xotimada “Nasim ul-xuld”ning yozilish tarixi, ushbu mavzuda qalam tebratgan salaflar: Xoqoniy, Dehlaviy va Jomiy qasidalari haqida ma’lumot keltiriladi (120-129-baytlar). “Nasim ul-xuld” salaflar qasidalari singari hazaji musammani solim (ruknlari va taqti’i: mafoiylun mafoiylun mafoiylun mafoiylun V – – – / V – – – / V – – – / V – – –) vaznida yaratilgan.
“Devoni Foniy”dan o‘rin olgan ikkinchi qasidalar majmuasi “Fusuli arbaa” (“To‘rt fasl”) deb ataladi. Qasida 4 qismdan iborat bo‘lib, yil fasllarining go‘zal manzarasi tasviriga bag‘ishlangan. Shoir tabiatni tasvirlash orqali asl maqsadiga erishadi: zamona sultoni Husayn Boyqaroni madh etadi. Navoiy har bir fasl va undagi tasvir usullarini e’tiborga olgan holda ularda turli vaznlarni qo‘llaydi. Xususan, yoz fasliga bag‘ishlangan “Saraton” deb nomlangan qasida 71 baytdan iborat bo‘lib, mazmuniga ko‘ra vasf va madh xususiyatlarini o‘zida birlashtirgan qasida hisoblanadi. “Saraton” tuzilishiga ko‘ra to‘liqqasida bo‘lib, unda nasib (lirik kirish) kattagina qismni (yigirma besh bayt) egallaydi. Aynan nasibda qasidaning vasfiy xususiyatlari namoyon bo‘ladi. Qasida saratonning kirib kelishi tasviri bilan boshlanadi:
Boz otashi xo‘r soxt samandar saratonro
Afro‘xt chu otashkada gulzori jahonro.
(Mazmuni: Quyosh otashi saratonni yana samandarga aylantirdi,
Jahon gulzorini otashkada kabi lovillatdi).
Keyingi baytlarda saraton jaziramasi tasvirlanar ekan, issiqdan butun borliq go‘yo otashga aylanganligi va saratonning insonga ko‘rsatgan jismoniy ta’siri tasvirlanadi. “Saraton”da gurizgoh (kirishdan asosiy qismga o‘tuvchi ko‘prik) nisbatan kichik (ikki bayt) bo‘lib, unda “yozning taftidan panoh izlovchi kishilar uchun Husayn Boyqaro tug‘i soyasi makondir” degan fikr orqali asosiy qism – Husayn Boyqaro madhiga o‘tiladi (27-bayt). Madhda shohning adolati, saxovati, do‘stlarga mehri-yu, dushmanlarga qahri bayon qilinadi va “yozning issig‘idan panoh izlovchi kishilar uchun Husayn Boyqaro tug‘i soyasi makondir” degan fikr ilgari suriladi:
Z-in garmii xurshed birast, on, ki, panah soxt,
Zilli sharafi royati Jamshedi zamonro.
(Mazmuni: Quyoshning taftidan panoh izlovchi kishi,
(uni) zamona Jamshidi tug‘i soyasining sharofatidan topqusidir).
Qasidaning qasd qismi (xotima) olti baytdan iborat bo‘lib, unda muallif o‘zining faqir va gunohkor ekanligini ta’kidlaydi hamda shohning lutf-u inoyatiga umid bildiradi. Qasida hazaj bahrining eng o‘ynoqi vazni hisoblangan hazaji musammani axrabi makfufi mahzuf vazni (ruknlari va taqti’i: maf’ulu mafoiylu mafoiylu fauvlun – – V V – – V V – – V V – –)da yozilgan. Bu vazn ruhiyat tasviri bayonidan ko‘ra ko‘proq jismoniy: engil va shaxdam harakat, sho‘xchan kayfiyat bayoniga mos keladi. Har ikki cho‘ziq bo‘g‘indan keyin ikki qisqa bo‘g‘inning yonma-yon kelishi ritmga o‘ynoqilik bag‘ishlaydi. Va shunga mos holda mazkur qasidada yozning insonga ko‘proq jismoniy ta’siri ko‘rsatilganligini, har bir baytda saraton jaziramasi aynan inson a’zoi badaniga (ruhiyatiga emas) ta’sir qilayotganligini kuzatish mumkin.
Majmuada “Xazon” (“Kuz”) fasli ta’rifi boshlanishi bilan undagi she’riy o‘lchov ham o‘zgaradi: