1979-yil bahoridan boshlab AXDP rahbariyati o ‘z tuzumining
har tomonlama xavfsizligini ta ’minlash maqsadida Sovet Ittifoqidan
Afg‘onistonga qo‘shin kiritishni so‘rab
bir necha marta rasmiy
ravishda iltimos qila boshlaydi. 1979-yil iyunda AXDP hukumati
tomonidan M.Dovud davridan beri afg‘on
qamoqxonalarida
o ‘tirgan 100 nafardan ortiq islom rahnamolari otishga buyurilgan.
Qatl etilganlar orasida mamlakatda juda katta obro‘ga ega bo'lgan
Mujaddadiy, G ‘iloniy kabi diniy birlashmalar yetakchilari ham bor
edi83.
1979-yil avgustida asosan hazoriy millatiga mansub aholi
istiqomat qiladigan mamlakatning markazidagi Hazorajot o ‘lkasida
AXDP tuzumiga qarshi 3 ming nafar jangchini birlashtirgan kuchli
xalq harakati boshlandi va “Mustaqil Islomiy Hazorajot” tuzilganligi
e ’lon qilindi84. 1979-yil yozi va kuzida mamlakat janubi va sharqiy
hududlarida ham sho‘roparast AXDP hukumatiga qarshi harakatlar
avj oldi va markaziy hokimiyat ushbu harakatlami bostirishga but
kul layoqatsiz ekanligi namoyon bo ‘la boshladi.
AXDP tuzumi o ‘z ichki siyosatida
aholining har bir norozi-
ligini qurolli kuch vositasida bostirishga tayana boshladi va ushbu
holat mamlakatda osoyishtalikka olib kelmadi, aksincha -
markaziy
hokimiyatga qarshi vujudga kelgan harakatning ijtimoiy bazasi
kengayishiga yo‘l ochib berdi.
Shuningdek, afg‘on aholisi o ‘z
joylaridan siljib Pokiston va Eronga qochishga majbur b o ‘ldi. Ush
bu davlatlar hukumatlari qochoqlami muhojirlar, deb tan oldilar.
Tez kunlarda Eron va Pokiston hududida
qurolli oppozitsiyaning
o ‘quv markazlari pay do bo ‘la boshladi va bu kabi maskanlar keng
yoyilib katta tarmoqqa aylandi.
1979-yil 3-iyulda AQSH Prezidenti J.Karter “Afg‘onistonga
SSSRning
kirishini
“rag‘batlantirish”
maqsadida,
afg‘on
Do'stlaringiz bilan baham: