Adalet Menzili

de buralara, özellikle okula ve sınıf arkadaşlarıma bir türlü alışamadım.
Sizi de, Gazi babamı da çok özlüyorum. Sevgili Taşkent’ imi, -ben o şehrin
kıymetini şimdi anladım, mamacan!. - okuduğum okulumu, sınıf
arkadaşlarımı, jimnastik salonumu, hepsini özlüyorum. Hepsi gözümde
tütüyor.. Ah şu bir yıl bir bitse!..”
Bibisara Mama, bu mektubu aldığı gün ihtiyar Gazi’ye “Okumasa da olur.
Kızcağızımı alıp getir!” deyip hüngür hüngür ağlamış, ama yaşlı kurt bir
türlü razı olmamıştı. Bir yıl dediğin göz açıp kapayıncaya kadar geçer. O
şehirlerden gelen gençlere yol açık. İstediği yerde okur. Ben kızımı
okutacağım, doktor çıkartacağım. Yaşlandığımızda bize elini uzatır diyerek
iki ayağını bir pabuca sokmuştu..
Hayır. Çok geçmeden yine mektuplar almaya başlamıştı.
“Apak mamacanım, suyuklı babacanım!
Adalet Menzili
Adil Yakubov
11

---

Menden teşviş tartmengler. Hıyle örgenib kaldım. Sınfdaşlarım biram
yahşi, biram sadde, biram dilkeş. Kızlar hem, balalar hem, hemmesi meni
yahşi körişedi. Fekat bitte bala bar. ismi Suyun. Lakabı ‘Burgut’. Hemme unı
Suyun Burgut deydi. Biram tegecak, biram tegecak. Öziyem cilde galeti. Bitte
kök kaşka atı bar. Erteklerdegi düldül deysiz! Mektebgeyem uşa düldül ni
oynatıb, curcunga dombırasını salıb keledi. Teneffüs boldı degünçe
dombırasını çalıp, hammeni ağzıga karaladı, gah küldiredi, gah -lafimes
mamacan!- yığlatadı. Heç kim bilmesin, yalğız sizge aytyapmen. Sınfımızdağı
hemme kızlar unga zımden âşık. U bolsa.. Menge tegecaklık kılganı-kılgan.
Kette inem aytdılar: Suyun Burgut merhum atamlarga karındaş bolarken. -
Ciyenmi -ey, ya ciyenlerining ciyenlerimi ey- öziyem şundey alacki,
mergenlikdeyem, olandayem, bu ilde unga yetedigeni yok de- yişedi. Menge
olan tokıb, olan örgetişni va’de kıldı”..
(“Kartanesi anacığım, sevgili babacığım!
Benim için endişelenmeyin. Artık alıştım. Sınıf arkadaşlarım öyle iyi, öyle
temiz, öyle tatlı dilliler ki, kızlar da, erkekler de, hepsi beni seviyorlar. Ama
bir delikanlı var. Adı Suyun. Lakabı ‘Burgut’. Herkes ona Suyun Burgut
diyor. Öyle şakacı, öyle şakacı ki! Ayrıca çok da enteresan bir kimse. Gök
kaşka bir atı var. Masallardaki düldül dersiniz! Okula bile düldülüne
binerek, heybesinde sazıyla birlikte geliyor. Teneffüs olunca sazım çalıp
herkesi ağzına baktırıyor. Bazen güldürüyor, bazen -laf değil mamacan!-
ağlatıyor. Hiç kimse bilmesin. Yalnız size söylüyorum. Sınıfımızdaki bütün
kızlar ona gizliden âşık. Ama o sürekli benimle şakalaşıyor. Büyük annem
söylediler: Suyun Burgut merhum babamın akrabasıymış. Yeğeni miymiş,
yeğeninin yeğeni miymiş, neyse kendisi öyle kabiliyetli ki, avcılıkta, tulumda,
destan söylemede buralarda üstüne kimse yok diyorlar. Bana mani yazıp,
destan okumayı öğreteceğini vaadetti.”)
Mama önceleri “hangi yeğenmiş bu?” deyip hatırlamaya çalıştıysa da, bir
türlü çıkaramamıştı. Ama kızının bu mektubundan sonra içine bir şüphe
düşmüş, daha sonraki mektuplar ise, gönlündeki şüpheyi haklı çıkarmıştı..
“Gözümün nuru mamacanım!
Adalet Menzili
Adil Yakubov
12

---

Dün mektubunuzu aldım. Gözlerime sürüp okudum.
Hem ağladım, hem güldüm. Suyun Burgut’tan bahsetmişsiniz. Merhum
babanın öyle bir yeğeni yok, ondan uzak dur, tedbirli ol demişsiniz. Katıla
katıla güldüm. Niçin tedbirli olacakmışım? O sırtlan değil ki beni yesin?
İnanın bana, ben ondan değil, o benden korkuyor, mamacan! Güreşlerde