Adalet Menzili

Taşkent’e gidelim, birlikte okuyalım, dedim. Suyun ağam sözüme kulak
vermedi:
— Şeytan Deresi’ni bilir misin? -diye sordu. Bunu neden sorduğunu
anlamadım. Duydum ama görmedim dedim.
— Öyle bir dere var, dedi Suyun ağam. Güzün gezdiğimiz yerler aklında
mı? -dedi- Oralara yakın, Ama korkunç bir dere. Oraya düşen sağ kalmaz
dedi. Çehresi korkunçtu. Bayağı endişelendim.
Anlattığına göre akşam biraz önceki destanını okuduktan sonra bir rüya
görmüş. Rüyasında ben o ahu görünüşünde imişim. Suyun ağam da avcı
Adalet Menzili
Adil Yakubov
16

---

kılığındaymış. Başım insan başıymış, ama bedenim ahu bedeniymiş. Ben
kaçtıkça Şeytan Deresi’ne yaklaşırmışım. Suyun ağam ‘Dur Mercan, dur!’
diye bağırırmış. Ben onu dinlemeyip dereden atlarmışım, ama birden kuş
olup karşı tarafa geçermişim.. Peşimden atlayan Suyun ağam ise dipsiz
dereye düşermiş.. Sonra ne olduğunu anlayamadan uyanmışlar!.
— Neyse, -dedi Suyun ağam- rüyama göre senin yolun açık. Ensesi kalın
bir adamın oğluna gelin gider, mesut bir ömür geçirirsin. Ben de
Mercantav’ın mağarasına çekilir, tarik-i dünya olurum!
Ondan sonra ne olduğunu ben de anlamadım, mamacan. Ağlayarak
kendimi kollarına atıverdim! Bir de baktım ki, gök kaşka atın sırtında yel gibi
gidiyoruz. Böylece Mercantav eteğindeki yaylalara vardık. Siz de gelin
olduğunuz zaman oraya gitmişsiniz. Hayal meyal hatırlıyorum.. Siz, Gazi
babam, her ikiniz de üzülmeyin. Kızınız öyle talihli, öyle şanslı ki mamacan!.
Kaynanamla kaynatam kızınızı koyacak yer bulamadılar. Benden rica
ettiler, gelsinler, düğün dernek çatalım, birlikte millete yemek verelim,
dediler..
Bu yalan dünya çok tuhaf bir yermiş. Bir gün iyi, bir gün kötü derken
hayat bitiverir, gönlündeki elemler de son bulurmuş.”
Sonunda düğün yapılmış ve bir yıl sonra Mercanay bir erkek çocuk
dünyaya getirmişti. Gazi babası, “babası zaten burgut
, balası laçin
olsun” diyerek çocuğun ismini Laçin koymuştu.. Okumak isteyen insan
okurmuş. Zavallı Gazi o kapıyı çala, bu kapıyı çala, sonunda damadını da
kızını da okula yerleştirmişti. Gelin-damat yazları iki üç ay bu evde kalmış,
diğer aylar okula devam etmişler, Bibisara mama da torunu Laçin’i
büyütmekle meşgul olmuştu. Sonunda Mercanay okuduğu okula öğretmen
olmuş, veterinerlik fakültesini bitiren Burgut ise Mercantav’daki büyük
çiftliğe şef tayin edilmişti. Bibisara mama ne zaman kızıyla damadını görse,
Suyun Burgut’un ana-yavru ahularla ilgili koşukunu hatırlar, “Kem
gözlerden saklayasın, Rabbim!” diye dualar eder, buhur yakar, üzellik
tüttürür, boyunlarına muskalar asardı. Ama nazar değmişti. Ne belâ ise,
damadı Suyun geçen yıl kolhoza müdür tayin edilmişti. Edilmişti ama kan
kocanın başına da felâket bulutlan çeğmelenmişti. Bunlar yetmiyormuş gibi,
[2]
[3]
Adalet Menzili
Adil Yakubov
17

---

şimdi de bu uğursuz haber!..
Mama gözü hafif dalmışken, âşinâ boğuk bir sesle kendine geldi.
— Yine n’oldu mamacan? Yerinden kıpırdamadan beni mi bekliyorsun?
Söylemiştim ya, beni bekleme, yatı ver demiştim ya!
Yerinden sıçramasına fırlayan Bibisara mama, sesin geldiği tarafa baksa,
aydınlık koridorda yaşlı Gazi dikilip duruyordu.
Sabah randevusuna giderken hava atıştırdığı için sırtına aldığı gri paltosu,
başında araba tekerleği gibi kocaman siyah kalpağı, iri yarı cüssesiyle
rüyasında gördüğü rahmetli helalliği Memet Mergen’i hatırlayınca, kendine
hakim olamayıp ağlamaya başladı.
Adalet Menzili