Александр Андреэв Шамбала вақти Дарҳақиқат, Шамбала вақти келди. Н. Рерич и қисм

16. Янги қидирувлар

Главнаука билан хайрлашиб, А.В.Барченко, юқорида айтиб ўтилганидек, Олий иқтисодий кенгашга ўтди ва у эрда илмий-техника бўлимига маслаҳатчи сифатида ишга қабул қилинди. У эрда расмий равишда у асосан гелиодинамика ва доривор ўсимликларни ўрганиш соҳасидаги тадқиқотлар билан шуғулланган. Шу билан бирга, биз биламизки, Боқий олимга ўз лабораториясини ташкил қилишда ёрдам берган, у эрда А.В. Барченко ўзининг парапсихологик тажрибаларини қайта бошлаган, чунки улар махсус бўлимда катта қизиқиш уйғотган. Кейинчалик бу махфий "махсус лаборатория" Москва энергетика институти томи остида ва 1934 ёки 1935 йилларда - Бутуниттифоқ экспериментал тиббиёт институти (ВИЭМ) биносига кўчиб ўтди ва у эрда у нейроэнергетик деб атала бошланди. Унинг шогирдларидан бири ҳам шу лабораторияда ишлаган.
Л. Н. Шишелова-Маркова. (Разгоннинг ёзишича, ВИЭМ ташкилотчиси ва директори Л. Н. Федоровга А. В. Барченконинг собиқ шогирди И. М. Москвин ҳомийлик қилган.) Олимнинг бу даврда (1927–1937) олиб борган изланишлари характерини унинг мусодара қилинган йирик монографиясининг номи билан баҳолаш мумкин. НКВД томонидан 37-сонли: "Ҳаcимли энергия майдонининг экспериментал таъсири методологиясига кириш".
1920-йилларнинг 2-ярмида А.В.Барченконинг изланишлари йўналиши тўғрисида баъзи ғоялар А.А.Кондиаиннинг кўрсатмаларидан жуда қизиқарли, парча-парча бўлса ҳам, маълумотлар билан берилган. Шундай қилиб, у терговчига 1926 йилда А.В. Барченкодан сўнгги астрономик кашфиётлар тўғрисида маълумот олиш учун Пулково расадхонаси ходимларига кириш учун "топшириқ" олганини "тан олди". Натижада, у обсерватория директорининг ўринбосари, астроном ва астробиолог Г. А. Тихов билан - илгари жаҳон олимлари билан яқиндан ҳамкорлик қилган одам билан танишди. Бироқ, уларнинг алоқалари самарасиз бўлиб чиқди. "Тихов билан танишиш ҳеч қандай натижа бермади, чунки Пулково расадхонасининг иш режаси ва "космик космосда ёруғликнинг ютилиши" мавзусидаги битта илмий иш ҳақида маълумотдан ташқари, мен бошқа маълумот ололмадим."^[243].
А. А. Кондиаиннинг метеоролог Л. Г. Данилов ҳақидаги хабари ҳам қизиқ: “1925 йилда мени Барченко ва Бокий Виннитсага проф. Данилов Леонид Григориэвич ва унинг 20 йилдан буён амалга ошираётган ишининг амалий натижаларини билиб олинг. <…> Унинг иши катта илмий аҳамиятга эга, чунки у атмосферанинг бутун механизмини очиб беради ва хусусан, об-ҳавони узоқ вақт давомида башорат қилиш имконини беради.^[244]. А. А. Кондиаин билан Л. Г. Данилов ўзининг "Тўлқинли об-ҳаво назарияси" номли йирик тадқиқотини А. В. Барченко учун Москвага юборди. (Биз бу ишнинг тақдири ҳақида ҳеч нарса билмаймиз, фақат А. А. Кондиаиннинг уни бошқа олим, метеоролог Б. П. Мултановский "ўғирлаб кетишган" ва чет элга жўнатганлиги ҳақидаги жуда ғалати баёнотидан ташқари.)
А.В.Барченко ва А.А.Кондиайн қуёш доғлари пайдо бўлишининг 11 йиллик даврийлиги назариясига айниқса катта қизиқиш билдирган.
Қуёш. Шундай қилиб, 1927 йил бошида Г. Тс. Тсйбиковга ёзган мактубида франтсуз астрофизики Эмил Туşэтнинг "Қуёш сирлари" мақоласига таяниб.^[245], А.В.Барченко ёзган:
“Дунхор сирини ўрганувчилар учун Ғарбий Европа фани тасодифан бу назарияда “Дунхор”нинг асосий сирини ташкил этувчи механизмга дуч келганига шубҳа йўқ. Ҳозирча Европа фанининг аналитик усули бу назариянинг тўлиқ аҳамиятини баҳолашга тўсқинлик қилмоқда. Аммо қандайдир мулоҳазали тадқиқотчи проф. Дунхор ва бошқа механизмларнинг сири ошкор бўлиши учун Тоучé. Ва ултрабинафша ва инфрақизил нурлардан фойдаланиш билан аллақачон таниш бўлган замонавий технологиялар қўлида бу механизмлар "кичик сабаблар" таъсир механизмини, космик резонанс ва шовқин механизмини, космик энергия манбаларини рағбатлантириш механизмини, буржуа Европани бундан ҳам қонли қирғин воситалари билан қуроллантириш билан таҳдид қилишди.^[246].
Юқоридаги иқтибосда А.В.Барченко ва А.А.Кондиян бажарган ишларга ишорани кўриш қийин эмас – Э.
М. Cондиаин буни "Универсал схемани синаб кўриш" деб атайди. Иккала олимни ҳам қизиқтирган мавзулардан бири табиатдаги ритмик (“унисонал”) тебранишлар ва уларнинг одамларга таъсири эди. К. К. Владимиров архивида қўлёзма мавжуд бўлиб, унинг муаллифи А. А. Кондиаинга тегишли.^[247]. Аслини олганда, бу ўша даврдаги (1920-йилларнинг ўрталарида) Эвропа фанининг асосий ғоялари - тизим билан ишлаш учун материалнинг қисқача тавсифи. Ушбу асарнинг бўлимлари сарлавҳалари: ритмик тебранишларнинг баъзи ўзига хос хусусиятлари, ноорганик ва органик жараёнларнинг координатсион рақамлари, ритмик тебранишларнинг асослари, материя тузилиши, ёруғлик ҳақидаги замонавий ғоялар, ой нури ҳақидаги замонавий фан маълумотлари, қуёшнинг ҳаёт жараёнларидаги роли, замонавий биология маълумотлари ҳақида. Э. М. Кондиаиннинг хотираларида биз қизиқарли ёзувни топамиз - А. В. Барченконинг универсал табиий "ритм" ҳақидаги фикрлари - олим А. В. Барченконинг портретига тегиниш. “Дунёда юлдузлар ҳаракати, фаслларнинг алмашиши, кундуз ва туннинг алмашиши, нафас олиш, қон айланишидан тортиб, электронлар ҳаракатигача бўлган ҳамма нарса ритмикдир. Ташқи тебранишлар тирик организмга таъсир қилади. А.В. Мен хонада нақшли девор қоғозига рухсат бермадим. Унинг фикрича, чизиш тирик организмнинг уйғун ритмларини бузадиган уйғун бўлмаган тебранишларни келтириб чиқаради. А.В. деворларни олд томони деворга қараган ҳолда девор қоғози билан қоплаган ва девор қоғозини қизғин олтин-тўқ сариқ рангли ёпишқоқ бўёқ билан бўяган. Деворлари мот бўлиб чиқди"^[248].
Яна бир қизиқ факт: А.В.Барченко ва А.А.Кондиаин қуёшнинг ичида инсонга маълум бўлган қонунларга бўйсунмайдиган модда борлигига ишонишган. Ушбу модда сиртга ўтиб, қуёш доғларини ҳосил қилади. (Албатта, биз ўша пайтда фан ҳақида ҳеч нарса билмаган плазма ҳақида гапирамиз.)
1926 йил охирида жанубга кўчиб ўтишни узоқ вақтдан бери ўйлаган Кондиаинлар Қримга жўнаб кетишди. Аввалига Бахчисарой яқинидаги Азиз шаҳарчасида тўхтадик. Тез орада А.В.Барченко ва унинг кўчманчи "оиласи" уларга қўшилди (1927 йил мартда). Қрим ярим ороли унинг эътиборини тортди, чунки бу эрда, Сент-Ив таълимотига кўра, "Қора ирқ" нинг асосий колонияларидан бири - Таврида (қадимги Таурика) эди. (Бошқа мустамлакалар Миср, Кичик Осиё, Хитой, Япония, Форс ва Тибет; қора тсивилизатсиянинг пойтахти Эфиопия - Ҳабашистон эди!) А.В. Барченко ва Тамиэл айниқса, жануби-ғарбий қисмида жойлашган "ғор шаҳарлари" билан қизиқдилар. ярим орол: Тепе-Кермен, Качи-Кален, Чуфут-Кале, Эски-Кермен, Мангуп. Ушбу "шаҳарлар" нинг ўзига хос хусусияти шундаки, улар нафақат қалъалар қолдиқлари кўринишидаги ер усти биноларидан, балки монастирлар ва турар-жой бинолари, балки юмшоқ оҳактош жинсларнинг қалинлигида ўйилган эр ости хоналари, яъни ғорлар. Масалан, Тепе-Керменда 250 та, Чуфут-Каледа 167 та, Қиз-Керменда эса атиги 3 та шундай ғорлар мавжуд. Бу ёдгорликларнинг келиб чиқиши ва яратилган вақти ҳақида учта асосий фараз мавжуд. Улардан биринчисига кўра, гʻор мажмуалари неолит ​​маданияти – киммерийлар, таврлар ва скифлар (милоддан аввалги ВИИИ-ВИИ асрлар) томонидан яратилган. Иккинчисига кўра, бу римликлар томонидан таъқибдан қочган илк масиҳийларнинг ижоди. Ва ниҳоят, "ғор шаҳарлари" бу аҳоли пунктлари эмас, балки Рим катакомбаларига ўхшаш криптлари бўлган некрополлар деган фикр мавжуд. Ушбу ёдгорликларнинг келиб чиқиши ва яратилган вақти ҳақида учта асосий фараз мавжуд. Улардан биринчисига кўра, гʻор мажмуалари неолит ​​маданияти – киммерийлар, таврлар ва скифлар (милоддан аввалги ВИИИ-ВИИ асрлар) томонидан яратилган. Иккинчисига кўра, бу римликлар томонидан таъқибдан қочган илк масиҳийларнинг ижоди. Ва ниҳоят, "ғор шаҳарлари" бу аҳоли пунктлари эмас, балки Рим катакомбаларига ўхшаш криптлари бўлган некрополлар деган фикр мавжуд. Ушбу ёдгорликларнинг келиб чиқиши ва яратилган вақти ҳақида учта асосий фараз мавжуд. Улардан биринчисига кўра, гʻор мажмуалари неолит ​​маданияти – киммерийлар, таврлар ва скифлар (милоддан аввалги ВИИИ-ВИИ асрлар) томонидан яратилган. Иккинчисига кўра, бу римликлар томонидан таъқибдан қочган илк масиҳийларнинг ижоди. Ва ниҳоят, "ғор шаҳарлари" бу аҳоли пунктлари эмас, балки Рим катакомбаларига ўхшаш криптлари бўлган некрополлар деган фикр мавжуд.^[249]. “Шаҳарлар”нинг энг қадимийлари (Чуфут-Кале, Тепе-Кермен, Мангуп) эрамизнинг 6—7-асрларига тўгʻри келади. э., монастир биноларининг аксарияти археологлар томонидан кейинги даврга (ВИИИ-ИХ асрларга) тегишли. Шу билан бирга, Қримда қадимги тош даврига оид ғор жойлари мавжудлиги археологлар томонидан кейинги даврга (ВИИИ-ИХ асрлар) асос солинган. Шу билан бирга, Қримда қадимги тош даври, палеолит ​​(милоддан аввалги 80-7 минг йиллар) ғорлари мавжудлиги аниқланди.^[250]. Барченко ва Тамиэл, О. А. Кондиаиннинг (А. А. Кондиаиннинг ўғли) хотираларига кўра, қадимги аҳоли пунктлари харобалари орасидан тарихдан олдинги маданият изларини топишга ҳаракат қилишди. Уларнинг эътиборини, айниқса, қадимги даврдаги бинолардан сақланиб қолган тошлардаги сирли қадимий безаклар жалб қилди. Айтганча, 1920-йилларда буни таъкидлаймиз. Қримда кўплаб совет археологлари ишлаган, қадимги аҳоли пунктларида тадқиқотлар, разведка ва қазишмалар билан шуғулланган, бу Барченко ва Кондиаиннинг изланишларига қўшимча туртки бўлган.^[251].
Қримда бўлганида, А.В.Барченко шогирди билан бирга Петрограддаги "қора лабораторияда" бошлаган ёруғлик билан бир қатор тажрибаларни давом эттирди. Масалан, ёруғлик нурланишининг рангсиз эканлигини исботлаш учун тажрибалар ўтказилди - қора ва оқ спектрларни аралаштириш натижасида нурларнинг у ёки бу ранги (яъни ранг) пайдо бўлади. Бунинг учун улар энгил картондан дискларни кесиб, сиртини қисман қора бўёқ билан бўяшди. Кейинчалик бу дисклар тикув машинасининг воланига бириктирилган. Ғилдиракнинг тез айланиши - ҳар қандай манбадан ёруғлик оқимини йўналтиришда - дискдаги "қора сектор" ўлчамига қараб спектрнинг бир томонига ёки бошқа томонига ўзгарган ранг туйғусини берди. Бундай тажрибалар ғояси А.К. Тимирязевнинг ("Ёруғлик, ранглар ва камалаклар ҳақида") машҳур рисоласидан илҳомланган бўлиши мумкин. Айтганча, унда^[252]. Турли узунликдаги ёруғлик тўлқинларининг тирик организмлар - ўсимликлар ва ҳайвонларга таъсирининг табиатини аниқлаш учун тажрибалар ҳам ўтказилди. Шундай қилиб, Э. М. Кондиаиннинг ҳикоясига кўра, А. В. Барченко турли хил ёруғлик филтрлари орқали оқ каламушларни "ёритган". Маълум бўлишича, кўк ва бинафша нурлар ҳайвонларга зарарли таъсир кўрсатади.
1927 йил баҳори А. А. ва Э. М. Кондиаинлар хотирасида узоқ вақт сақланиб қолди. Мен биринчи навбатда Барченко компаниясида ўтказган бахтли вақтларни эслайман - тоғларга биргаликда саёҳатлар ва экскурсиялар, сирли "ғор шаҳарлари" ни ўрганиш, илмий тажрибалар. Э.М.Кондиаин, шунингдек, Барченконинг ботаника бўйича "дарсларини" эслайди: "Баҳорда А.В. биз билан дашт бўйлаб юриб, бизга доривор ўсимликлар - кўкнори, Адонис верналис, cиванперçэми, шувоқ ва бошқаларни кўрсатди". Ўша баҳорда қайғули воқеа содир бўлди - А.В. ва Тамил ўртасида бемаъни жанжал, улар ўртасида низо келиб чиқди. Бунинг сабаби шундаки, Тамиэл тасодифан ўз қўллари билан ясаган, Қримдаги барча тажрибалар суратга олинган рангли Липман плиталари тўпламини синдириб ташлади. Ушбу шаффофлар А.В. уларни Бахчисаройга келган Королев билан бирга Москвага жўнатмоқчи бўлган ва шунинг учун А.А.ни "саботаж ва хиёнат"да айблаб, уларнинг йўқотилиши жуда оғир эди. О. А. Кондиаин эса бўшлиқнинг асл сабабини бошқа нарсада кўради: “Менинг отам, Барченкодан фарқли ўлароқ, қадимги илм-фандаги билимларни ошкора эълон қилиб бўлмайди, чунки ундан ёмонлик учун фойдаланиш мумкин, деб ҳисобларди. Бундан ташқари, А.В. ўзини ўқитувчи деб ҳисоблаб, отасининг ўзини шогирди деб билишини талаб қилган, бу эса унга тўлиқ бўйсунишга маҳкум бўларди». Дарҳақиқат, А.В.Барченко ўзи яратган "биродарлик" контекстида шогирдлик ғоясига катта аҳамият берган; Қадимги илм-фан асосларини ўрганиш, унинг нуқтаи назари бўйича, "тўғридан-тўғри, кетма-кет талаба ва ака-ука даражасига кириш тартибида ёки ваколатли жамоага билим бериш тартибида" жоиз эди.^[253]. Бунда А.В.Барченконинг эзотерик билимларни узатишда узлуксизлик чизигʻини сақлашга ургʻу берган Шарқ анʼаналарига қатʼий амал қилиш истагини кўриш мумкин. Бироқ, Тамиэл шогирднинг ўқитувчига сўзсиз бўйсунишини талаб қилишини билган ҳолда, ўзининг "гуруси" олдидаги ҳеч қандай мажбуриятларни олишни хоҳламади.
А.В.Барченко Тамил билан жанжаллашиб қолганидан кўп ўтмай Бахчисаройни тарк этди. "Биз А.В.дан ажралишда қийналдик", деб эслайди Э.М.Кондиаин ўз ёзувларида. - Ўша пайтдан бери Тамиэл жуда ўзгарди, у ўзини ўзига тортди ва ғамгин бўлиб қолди. Мен А.В билан муносабатларни тиклашга ҳаракат қилдим. Мен уни Москвага, бир марта Костромага кўргани бордим, лекин муносабатлар совуқ ва таранг эди. Ва у тезда яна ўлик ҳолда қайтиб келди."
А.В.Барченконинг 1927-йил баҳорида Қримда бўлганлиги ҳақида жуда кўп қизиқарли нарсаларни айтиб берар экан, Э.М.Кондиян ўзининг “Дунхор анʼанаси”нинг сақловчилари ҳисобланган маҳаллий мусулмон секталари билан алоқалари ҳақида ҳеч нарса айтмайди. Бу ҳақда биз бошқа манбадан - Г.И.Бокийдан билиб оламиз, унинг хабар беришича, А.В.Барченко 1927 йилда Бахчисаройга қилган сафари чоғида мусулмон дарвешлик тариқатининг аъзолари Саидий-Эддини-Жибави билан алоқа ўрнатган ва кейин уларни Москвага чақириб, унинг ҳузурига олиб келган. бу тартиб шайхининг (раҳбарининг) ўғли. Тахминан шу даврда, Бокийнинг ёзишича, А.В.Барченко Уфа ва Қозонга ҳам бориб, у ерда Нақш-бенди ва Холидий тариқатлари дарвешлари билан алоқа ўрнатган.^[254]. А.В.Барченконинг ўзи ҳам тергов давомида 1925 йилдан бошлаб турли "диний ва тасаввуфий оқимлар" вакиллари - Ҳасидимлар, Исмоилийлар, Сўфий дарвешлар, Караитлар, Тибет ва Мўғул ламалари, Олтой Қадимги ламалари билан яқинлашишга бир қатор уринишлар қилганини тан олди. Имонлилар-Керзҳакс ва Кострома зиёратчилари. Ушбу учрашувларнинг мақсади ягона эзотерик анъананинг бир-биридан фарқ қиладиган шохларини бирлаштириш эди. Шу билан бирга, А.В.Барченко ўз олдига аниқроқ вазифани қўйди - Қадимги фан бўйича Бутуниттифоқ "конгрессини" ташкил этиш. Бундай қурултой Совет ҳукуматига қадимий анъананинг мавжудлиги ва илмий аҳамияти ҳақиқатини кўрсатиши, шунингдек, СССРда кўплаб "ўқув ва техник усуллардан" "энг кенг миқёсда" фойдаланиш бўйича тавсиялар ишлаб чиқиши керак эди.^[255]. Қурултой 1927 йил охирида ёки 1928 йилда Москвада ўтказилиши керак эди.
А.В.Барченконинг бу янги ташаббуси ўзининг “Ҳиндистоннинг Европадаги миссияси” китобида “барча динлар ва барча университетлар” (яʼни эзотерик) вакилларидан иборат “Европа экуменик кенгаши”ни чақиришни тарафдори бўлган Сент-Ив таʼсири остида яна тугʻилди. мактаблар). Шарқ эзотерик олимларининг конгресс-собори ғояси, А.В.Барченконинг сўзларига кўра, 1923 йилда Нага-Навен томонидан маъқулланган: "Нага-Навендан мен Шарқнинг тасаввуфий уюшмалари қурултойини чақириш мақсадга мувофиқлиги ҳақида ҳам кўрсатма олдим. Москвада ва Коминтерннинг қадамларини Шарқнинг барча тасаввуфий ҳаракатларининг тактикаси билан мувофиқлаштириш имконияти тўғрисида, хусусан, Ҳиндистондаги гандизм, Осиё ва Африкадаги шайхлик.^[256].
Қадимги фаннинг рус тарафдорларини аниқлаш ва бирлаштириш бўйича баъзи ишлар бир неча йиллар давомида А.В.Барченко томонидан яширин равишда амалга оширилди. Бироқ, ниҳоят, у 1927 йил март ойи бошида Костромага сафар қилганидан кейингина “қурултой” чақириш тўғрисида қарор қабул қилди. Беловоделик Кострома изловчилари уни “расмий равишда” ўз ўрталарига қабул қилишди ва “конгрессга эга бўлган барча чет элликларни хабардор қилиш” ваколатини беришди. “Дунхор анъанаси” китобида уларнинг Россиядаги ишлари ҳақида^[257]. Шу мақсадда Костромадан Қримга (Бахчисарой) етиб келган А.В.Барченко дарров сўфийлик тариқатлари шайхлари Саъдия ва Пакшбандия билан боғланиб, ўзига маълум бўлган бир қанча кишиларга ёзма равишда мурожаат қилади; Анъанага "ташаббус кўрсатди", жумладан Хаян-Хирва, Нага-Навен ва Г. Тс. Тсйбиков, уларни конгрессда иштирок этишга таклиф қилди. Г. Тс. Тсйбиков ва Хаян-Ҳирвега мактубларни В. Н. Королев ўз қўли билан этказиши керак эди. (Бир йил олдин ЛИЖВЯни тугатган, иккинчиси 1927 йил март ойида Ташқи ишлар халқ комиссарлигидан Мўғулистон Халқ Республикаси билан чегарадош Алтан-Булакдаги Совет консуллиги котиби лавозимига тайинланган, аммо давом этишдан олдин. иш жойига, Бахчисаройга А.В.Барченкони зиёрат қилишга қарор қилди.) Қизиқ, А.В.Барченко Хаян-Хирва билан мулоқот қилиш учун В.Н.Королевга “парол” – қоғозга чизилган Атиргул ва хоч белгисини берган. Хаян-Ҳирве А.В. Барченко, шунингдек, ўша пайтда Ички Мўғулистонда бўлган Нага-Навенга юбориш учун хат юборди. (Нага-Навен бошқа бир тибетлик мухолифатчи - Панчен Лама билан алоқадор деган таассурот пайдо бўлади, у 1923 йил декабрида Далай Ламанинг ғарбпараст ислоҳотларидан норози бўлиб, бир гуруҳ тарафдорлари билан Хитойга қочиб кетган. 1927 йил бошида Панчен Лама Пекиндан Мукденга кўчиб ўтди, унинг яқинда Тибетга қайтиши ҳақида миш-мишлар тарқалди, бу ламаларнинг фикрига кўра, Шамбала урушининг яқинлашиб келаётган саналарини кўрсатди. , ва унинг Г. Тс. Тсйбиковага мактуби яқинлашиб келаётган дунё катаклизмининг кескин огоҳлантириши билан тўлдирилган.) Нага-Навен яна бир тибетлик мухолифатчи - Панчен Лама билан боғланган бўлиб, у 1923 йил декабр ойида Далай Ламанинг ғарбпараст ислоҳотларидан норозилиги сабабли бир гуруҳ тарафдорлари билан Хитойга қочиб кетган. 1927 йил бошида Панчен Лама Пекиндан Мукденга кўчиб ўтганидан кўп ўтмай, унинг яқинда Тибетга қайтиши ҳақида миш-мишлар тарқалди, бу ламаларнинг фикрига кўра, Шамбала уруши яқинлашаётганини кўрсатди. А.В.Барченко, шубҳасиз, қадимий буддист башорати ҳақида яхши билган ва унинг Г.Тс.Тсйбиковга ёзган мактуби яқинлашиб келаётган дунё катаклизмини олдиндан айтиб берган.) Нага-Навен яна бир тибетлик мухолифатчи - Панчен Лама билан боғланган бўлиб, у 1923 йил декабр ойида Далай Ламанинг ғарбпараст ислоҳотларидан норозилиги сабабли бир гуруҳ тарафдорлари билан Хитойга қочиб кетган. 1927 йил бошида Панчен Лама Пекиндан Мукденга кўчиб ўтганидан кўп ўтмай, унинг яқинда Тибетга қайтиши ҳақида миш-мишлар тарқалди, бу ламаларнинг фикрига кўра, Шамбала уруши яқинлашаётганини кўрсатди. А.В.Барченко, шубҳасиз, қадимий буддист башорати ҳақида яхши билган ва унинг Г.Тс.Тсйбиковга ёзган мактуби яқинлашиб келаётган дунё катаклизмини олдиндан айтиб берган.) ламаларга кўра, Шамбала урушининг яқинлашиб келаётган саналарини кўрсатди. А.В.Барченко, шубҳасиз, қадимий буддист башорати ҳақида яхши билган ва унинг Г.Тс.Тсйбиковга ёзган мактуби яқинлашиб келаётган дунё катаклизмини олдиндан айтиб берган.) ламаларга кўра, Шамбала урушининг яқинлашиб келаётган саналарини кўрсатди. А.В.Барченко, шубҳасиз, қадимий буддист башорати ҳақида яхши билган ва унинг Г.Тс.Тсйбиковга ёзган мактуби яқинлашиб келаётган дунё катаклизмини олдиндан айтиб берган.)
Қримни тарк этгач, А.В.Барченко Қадимги фан тарафдорлари конгрессини ташкил этиш устида ишлашни давом эттирди. 1927 йилда Костромага иккинчи ташрифи чоғида у Саъдий ордени шайхининг ўғли билан Ю. В. Шишеловнинг квартирасида учрашди. (Ўқишдан кейин охиргиси
ЛИЖВЯ Костромага кўчиб ўтди ва у эрда политсияга ишга кирди.) Бу эрда Костромада маълум бир киши келишини кутмоқда.
"Шамбала ордени вакили"^[258], олим кутилмаганда ОГПУ томонидан ҳибсга олинди, бироқ у Г.И.Бокийнинг аралашувидан сўнг тез орада қўйиб юборилди. А. А. Кондиаиннинг сўзларига кўра, А. В. Барченко ўша даврда СССРдан чиқариб юборилган Ҳасидим раҳбари Шнеэрсон билан учрашган.^[259]. Биз бу учрашувларнинг тафсилотларини билмаймиз.
А.В.Барченконинг Г.Т.Тсибиковга мурожаатидан кўзланган мақсад, энг аввало, машҳур тибетологни ва у билан бирга бир қанча олий билимдон бурят ламаларини жалб қилиш, режалаштирилган қурултойда қатнашиш эди. Аниқроғи, А.В.Барченко Гомбозҳаб Тсебековични “ламаизмнинг кундалик шакллари” масаласида таржимон ва эксперт маслаҳатчиси сифатида ишлашга таклиф қилди. Шу билан бирга, у Москвадаги Қадимги фанлар гуруҳи талабаларига тибет тилини ёзма ва оғзаки тилда ўқитишни сўради. Барченконинг жуда узун хабари (қайта нашрда 30 дан ортиқ саҳифани ўз ичига олади!) Бурят профессорини жуда ҳайратда қолдирганга ўхшайди. Шунинг учун, у дарҳол жавоб бермади, лекин деярли олти ой ўтгач, узоқ ўйланиб, эҳтимол, унга нотаниш метрополитен олими ҳақида сўроқ қилди. 1927 йил апрел ойида Мўғулистонга (Улан-Батор) илмий сафарда бўлган. Тсйбиков кутилмаганда у эрда янги мафкуранинг - Тс.Жамтсарано ва Н.К. ва Э.И.Реричснинг китобларини кашф этди. У саёҳат кундалигида бу ҳақда қандай гапиради:
“Янги квартирага кўчиб ўтганимдан сўнг, мен аэродромда олиб қўйилган чет эл паспортимни қайтариб олдим. Сўнг дўкон ва расталарни кезиб, пиёда Учкомовдаги хонадонига қайтди. Ҳали ўқиш учун ҳеч нарса йўқ. Мен Жамтсаранонинг "Буддизм асослари" ни ўқидим. Кечиримли оҳангда ёзилган у Будданинг таълимотини янги дунёқараш билан таққослайди. Рассом Н. Рерич шу руҳда бир қанча китобларни шу ерда босган ва нашр эттирган. Бундай янги тендентсияни Борченко мактубининг мазмуни билан солиштирганда (кундалик нашриётчиларининг имлоси - А.А.) шуни таъкидлаш керакки, сотсиализмни қадимги буддизм тамойилларига асослаш учун янги тендентсия пайдо бўлиши керак. Бу қандай оқим, мен ҳали ҳукм қилишга журъат этмайман. Борченконинг Верхнеудинскда қолдирган мактубига қайтганимдан кейин таҳлил қиламан.^[260].
Г.И.Тсйбиковнинг А.В.Барченкога ёзган жавоб хати сақланиб қолмаган. Биз фақат 1927 йил 22 ноябрда ёзилганлигини биламиз. Унинг мазмунини фақат қисман Барченконинг бурят олимига ёзган иккинчи мактубидаги (1927 йил 27 декабрда бошланиб, 1928 йил 24 мартда якунланган) баъзи мулоҳазалар орқали баҳолаш мумкин, бу эса Тсибиковнинг унга билдирилган таклифларга нисбатан ишончсизлик ва шубҳа билан қаради. Ушбу янги хабарда А.В.Барченко шарқшунос академиклар томонидан ўзига қўйилган айбловларни қатъиян рад этди ва "юқори Ламай руҳонийларидан бўлган шахс" (яъни Доржиэв) билан биргаликда ўз мухбирига "мафкура этакчиларини ташаббускор қилиш" зарурлигини яна бир бор таъкидлади. Шарқ яширинча эгалик қиладиган илмий бойликнинг асл моҳиятини Россиянинг моҳиятига очиб берди. Шу билан бирга, у Дунхор тизимининг асосий қоидалари ва болшевикларнинг материалистик таълимотлари ўхшашлигини таъкидлади. "Марксизм ўқитувчилари" - Маркс, Энгелс ва Ленин, Ғарб илм-фанининг минг йиллик тарихий хатосидан бехабар, интуитив равишда (А. А. курсив) "умумий синтетик ҳақиқатнинг асосларини" англаб этишди, бу эса ўз даврида "умумий синтетик ҳақиқат асосларини" англаб этди. қадимги Шарқ маданиятининг мулки. "Бу ҳақиқат улар томонидан марказий сирнинг асоси бўлган асосий космик жараённинг умумий формуласигача тушунилган.
Дунҳор"^[261]. Бу хулосани тасдиқлаш учун А.В.Барченко Г.Т.Тсибиковга хат билан бирга Ф.Энгелснинг фалсафий асарларидан бирини юбориб, унда тантрик таълимотига ўзи кашф этган ўхшатишларни қалам билан чизади. (Эҳтимол, бу "Анти-Дюринг" эди, чунки А.В. Барченко биринчи мактубида унга қайта-қайта мурожаат қилган.)
Аммо А.В.Барченкони марксистик таълимотда энг кўп жалб қилган нарса унинг ижтимоий дастури эди: мулкий (иқтисодий) синфларни йўқ қилиш ва уларни касбий асосдаги синфлар билан алмаштириш (яъни, профессионал ижтимоий гуруҳлар), шунингдек, жамғармага қарши кураш. Ушбу дастурнинг амалга оширилиши, А.В.Барченконинг фикрича, давлат ва жамиятнинг сезиларли даражада яхшиланишига олиб келиши керак. "Яширин Дунхорга эга бўлганлар" бунда болшевикларга ёрдам бериши мумкин эди, чунки улар "табиий касбий синфларни ўқитишда кўп минг йиллик тажрибага эга".^[262].