Александр Андреэв Шамбала вақти Дарҳақиқат, Шамбала вақти келди. Н. Рерич и қисм

13. Универсал схема

Деярли ярим аср ўтгач, лагерлар ва сургун - буюк Совет Коммунасининг аччиқ тажрибаси - Э. М. Кондиаин, А. В. Барченко билан бирга ўтказган йилларини эслаб, шундай дейди: "Бу кунлик буюк кашфиётлар учун ажойиб вақт эди. ” А.В.Барченконинг дўстлари ва ҳамкорлари унинг Тамиэл билан биргаликда фидокорона ишлаган ишини айнан шундай қабул қилишган. Олим доимий равишда ғояларни ишлаб чиқарди - ақл бовар қилмайдиган, парадоксал, мавжуд илмий парадигма чегараларини бузиб, атрофидагиларни ўзига жалб қилди ва унинг фидойи ёрдамчиси дарҳол уларни аниқ математик ҳисоблар ва ҳисоб-китоблар билан қўллаб-қувватлай бошлади. Икки ишқибознинг бу қизғин иши ғалати, мутлақо имконсиз бўлиб туюлган, қатъий, ижобий фан ва эзотерик билимларнинг уйғунлигини ифодалади.
“Уларнинг иккаласи ҳам Қадимги илм-фан қоидалари ва умуминсоний қонунларини синовдан ўтказиш ва замонавий илм-фан ютуқлари билан тасдиқлаш устида ишлаган. Уларнинг изланишлари фан ва санʼатнинг барча соҳаларини қамраб олди: астрономия, кимё, физика ва қадимги фан қонунлари. Уларнинг изланишлари фан ва санʼатнинг барча соҳалари: астрономия, кимё, физика, минералогия, геология, тиббиёт, биология, ботаника, архитектура, тарих, мусиқа назарияси, денгиз ва ҳаво оқимлари бўйича амалга оширилган. Универсал схема бутун дунёда қўлланилган.^[171].
Э.М.нинг эслатмаларида Универсал схема (кейинги ўринларда АҚШ деб юритилади) жуда тез-тез эслатиб ўтилади. Унинг ёрдами билан А.В.Барченко ва А.В.Кондиаин, юқорида айтиб ўтилганидек, ер шаридаги “тарихдан олдинги маданият” марказларининг жойлашишини аниқладилар. Улар худди шу диаграммани одамнинг ички органлари чизмасида "устига қўйишди" ва уларнинг маълум минераллар ва металлар билан боғлиқлигини аниқладилар. Реймс собори жабҳасининг фотосуратига CС ни "ёпишганда" маълум бўлдики, схема Ғарбий Эвропадаги ўрта аср меъморларига яхши маълум бўлган, аммо рус православ соборлари қурувчилар ҳам буни билишган. Худди шу CС элементларини, биз эслаётганимиздек, А.В.Барченко ва П.С.Шандаровский ҳам шарқ гиламларининг “геометрик” нақшларида кашф этган. Аммо бу сирли универсал схема нима?
Малумот Сен-Ивнинг археометрига ўхшайди, бу мистик диаграмма "қадимги барча динлар ва фанлар, шунингдек, умуминсоний дин ва умуминсоний фанлар учун калит".^[172]. Археометр ёки "археометрик планисфера" - бу ҳаракатланувчи консентрик доиралардан ташкил топган қурилма бўлиб, унинг ичига турли хил "мувофиқлик элементлари" - қадимги алифбо ҳарфлари, ёзувлар, ранглар, сайёра белгилари ва бошқа белгилар ёзилган. (Э.М. Cондиаиннинг эслатмаларида биз ўқиймиз: "Биз Тамил билан картондан айланувчи универсал схемани чиздик ва кесиб олдик.") Сент-Ив қадимги одамларнинг "синтетик билимлари" нинг калити бўлган ушбу сирли асбобни яратиш устида ишлади. - тахминан 15 йил давомида, деярли 1890 йил охиригача -Х. Археометр, Сент-Ивнинг таржимаи ҳоли муаллифларидан бири Ж.Годвиннинг сўзларига кўра, турли вақтларда таниқли оккултизм устаси томонидан олинган олтита ваҳий натижасида туғилган. Шундай қилиб, Сент-Ивга санскрит тилини ўргатган ҳинд гуруси Харжи Шариф унга агартадан келиб чиққан универсал "Ваттан" тилининг алифбосини очиб берди. Тасаввуф учун яширин билимларнинг яна бир манбаи 1895 йилда вафот этган рафиқаси графиня Мари-Виктуар Келлернинг руҳи эди. Севимли хотинининг ўлими Сент-Ивни шунчалик ҳайратда қолдирдики, улар айтганидек, у ўз хонасида кичкина ибодатхона қурди, у эрда ғазаб билан ибодат қилди ва марҳум унга ваҳийда кўринди. 1897 йилда, Пасха кунида, Сент-Ив ўзининг "Нур фариштаси" дан, Мари-Виктуар деб атаган, Библиядаги "Cоэли энаррант" саноларидан бирининг биринчи қатори номи билан аталган маълум бир "Ёзувлар жадвали" ни "олди". ” (“Осмон ваъз қилади...”). Ушбу жадвал ва бошқа "очилган" билимлар Археометрнинг асосини ташкил этди. 1900-йил 26-сентабрда Сент-Ивнинг шогирди, машҳур франтсуз оккултисти ва Мартинистлар ордени раҳбари Жерар Энкауссе (Папус) Парижда бўлиб ўтган Халқаро Спиритуалистлар ва Спиритуалистлар Конгрессида археометрни омма олдида намойиш қилди. Папус 1909 йилда ўқитувчиси вафотидан кейин
1912)^[173]. Бироқ, босма китоб тўлиқ иш эмас эди, лекин Сент-Ив архивида топилган парчалар тўплами эди. У 3 қисмдан иборат эди: "Ҳақиқий донолик" сарлавҳаси билан кенг назарий кириш, Археометрнинг батафсил тавсифи ва ундан фойдаланишга бағишланган бўлим.
Ушбу "асбоб" нинг яратилиш тарихи ҳақида гапирганда, унинг "ўтмишдошлари" ни эслатиб ўтмаслик мумкин эмас, улардан энг машҳурлари Раймонд Луллнинг "Арс комбинаторияси" (Санъат комбинатсияси), Гиём де Карпентрнинг астроложик соҳалари, " Вронскийнинг "Прогнометер" ва Адолф Бертенинг планиметрик сфераси. Ушбу олдинги универсал нақшлар Сент-Ивни қадимги одамларнинг эзотерик билимлари учун ўзининг "калитини" яратишга илҳомлантирган бўлиши мумкин. Бироқ, бу эрда, ўқувчини 19-аср охири ва 20-аср бошларидаги Эвропанинг энг йирик оккултистлари ва мутафаккирларидан бири ҳаёти ва фаолияти билан бироз яқинроқ таништириш учун кичик бир четга чиқиш керак.
Александр Сен-Ив (1842-1909) католик оиласида туғилиб ўсган. Анъанавий таълим тизимидан норозилик уни жуда эрта ўз муҳити билан зиддиятга олиб келди. Йигитнинг дунёқараши асосан унинг устозларидан бири, католик Фредерик де Метз таъсирида шаклланган. Брестдаги денгиз флотида қисқа муддатли хизматдан сўнг Сент-Ив Англо-Норман оролларига жойлашди. Бу эрда у Иллуминати жамиятига ташриф буюрди ва у эрда Виктор Гюго билан руҳий сеансларда қатнашди. Гюгонинг шон-шуҳратига сазовор бўлган де Метзнинг ўзи бу эрга тез-тез ташриф буюрган ва ўз уй ҳайвонига йўқолган "ижтимоий аҳд" ни Франтсияга қайтариш зарурлиги ғоясини сингдирган. Сент-Ивнинг машҳур эзотерик каббалист Фабре дъОливет асарлари билан танишиши ҳам шу даврга тўғри келади.
1871 йилда Париж коммунаси мағлубиятга учрагач, Сен-Ив Парижга жойлашди ва у эрда Ички ишлар вазирлигига қўшилди. У бир нечта шеърлар тўпламини нашр этди, аммо бу унга шеърий шуҳрат келтирмади. 1877 йилда Лондонда Сент-Ивес 50 ёшли рус графиняси Мария Викторовна Келлерга (ур. Ризнич) турмушга чиқди. Бу воқеа кичик амалдор ва омадсиз шоир ҳаётида бурилиш нуқтаси бўлди. Хизматни тарк этгач, Сент-Ив Италияда Маркиз дъАлвеидр унвонини сотиб олди ва ижтимоий-эзотерик изланишлар ва адабий ижодни бошлади. Тахминан 1880 йилда у ҳинд гурусларидан баъзи махфий билимларга киришди. Кўп ўтмай унинг машҳур "миссиялари"нинг бешта китоби бирин-кетин нашр этилди: "Суверенлар миссияси" (1882), "Ишчилар миссияси" (1883), "Яҳудийларнинг миссияси" (1884), "Ҳиндистоннинг Европага миссияси" (1886) ва Франтсия миссияси (1887). Ушбу китобларда Сент-Ив дъАлвейдр "Яҳудий-христиан ижтимоий қонуни" - Синархия қонунининг яширин маъносини очиб беришга ҳаракат қилди ва бизнинг тсивилизатсиямизнинг бутун тарихини синархик мезонлар нуқтаи назаридан белгилаб берди. 19-аср охиригача қўчқор даври. Аслини олганда, у дастлаб эр юзида мавжуд бўлган давлатнинг қатъий иэрархик "ижтимоий-диний" (синархик) шаклини қайта тиклашга уриниш эди. Сен-Ив ўзининг идеал Синархия ҳолати ҳақидаги таълимотини Ғарб оккултизм анъанаси (Фабре дъОливет) ва Шарқ тасаввуф (Каббала, Ҳиндуизм) таъсирида яратди. Унинг шарқий устозлари орасида тадқиқотчилар кўпинча ҳиндулар Риши Бҳагвандас-Ражи-Шрин ва Харжи Шарифни (иккинчиси, сўзбошида таъкидланганидек, П. Неувил "Афғон шаҳзодаси" деб ҳисоблаган) исмини айтадилар.
Синархия тушунчасини тушуниш учун калит бўлган Сент-Ивнинг энг муҳим асари, албатта, "Яҳудийларнинг миссияси". Ушбу китоб, юқорида айтиб ўтилганидек, инсониятнинг 86 асрни ўз ичига олган муқаддас тарихини ўз ичига олади, бу даврда Синархия қонуни кўринмас занжир бўйлаб, ҳиндулардан мисрликларга, мисрликлардан яҳудийларга ва яҳудийлардан насронийларга бошланган адептлар орқали узатилади. халқлар. Бу милоддан аввалги 7500 йилда Рам томонидан асос солинган буюк синархик Ариэс империясининг (лъЭмпире ду Белиэр) тарихи. э. ва тахминан 3500 йил давом этган. Бу эрда биз Сент-Ивнинг ўзига хос талқинида 4 ирқ назариясини, эр юзидаги тсивилизатсияларнинг тсиклик ривожланиши контсептсиясини ва биз учун айниқса муҳим бўлган антик фан таълимотини топамиз - бу аслида бутун мажмуа. эр юзидаги тсивилизатсияларнинг тсиклик ривожланиши ва биз учун айниқса муҳим бўлган нарса, Қадимги фан таълимоти - бу, аслида, бир неча ўн йиллар ўтгач, А.В.Барченко ўзининг Дунхор тизимининг асосини ташкил этадиган ғояларнинг бутун мажмуаси. Бу жуда катта ҳажмли рисоланинг дастлабки 4 боби олам тузилишининг умумий тамойиллари ва қадимги халқларнинг илмий билимларини тақдим этишга бағишланган. Сент-Ив бошиданоқ "Ион эволютсион анъанаси" га тегишли бўлган замонавий илм-фан ва Эски Аҳд ўртасидаги фарқни кўрсатади.
яъни "Дориан инволутив анъанаси"га асосланган қадимий фан. Бу иккала анъана ҳам қутблидир: биринчиси пассив, ойнинг аёл "қутби" ёки принтсипини, иккинчиси - эркак "қутб", фаол ва қуёшни ифодалайди. Эволютсион тамойилга асосланган замонавий фан бутун физик ва табиий илмий билимларни қунт билан парчалайди; Эски Аҳд унинг таржимонлари ва таржимонлари томонидан қадрсизланди, улар бизга муқаддас матнларнинг ҳақиқий руҳини эмас, балки ўлик хатни олиб келишди. Натижада, Ион ва Дориан анъаналари муросасиз антагонистларга айланди, аслида улар битта Ваҳийнинг, битта ҳақиқий Фаннинг икки жиҳати эди. Франтсуз мистик яна қуйидаги уч қисмдан иборат "билим пирамидаси" ни чизади: у илмий “фактлар”га асосланади; "Илмий фактларнинг бутун номенклатурасини" ўзаро мувофиқлаштириш "қонунлар" беради - у уларни пирамиданинг ўрта қисмига жойлаштиради. Фактлар ҳам, қонунлар ҳам "сезги дунёси" (модда дунёси) соҳасига тегишли бўлиб, улар Ҳақиқатни ўзлаштиришнинг дастлабки икки даражасини ташкил қилади. Уларнинг тепасида, пирамиданинг тепасида, "ўта сезгир дунё" (моҳият олами) билан боғлиқ "тамойиллар" мавжуд. Шундай қилиб, Моҳият ва Субстантсия нарсаларнинг моҳиятини ҳақиқий билишнинг "икки жиҳатини" ташкил қилади, С бош ҳарфли фан. Табиат фанлари (сcиэнcэс натуреллес) ёрдамида инсон моддий, ҳиссий оламни идрок этади, илоҳий фанлар эса (илмлар илоҳий илмлар) унга сезилмайдиган, транссендентал оламга эшикларни очади. Шу билан бирга, Сент-Ив коинотда ва Ерда "модда пластик,^[174].
Сент-Ив, бошқа эзотериклар сингари, биринчи навбатда, "ўта сезгир дунё" - моҳият оламига қизиқиши табиий. Ҳақиқий билим, деб таъкидлайди у ўзининг асосий асарида, инсониятга Библиядаги Мусо ва Исо томонидан этказилган бўлиб, у "яҳудий-христиан ижтимоий давлатининг олий ҳокимиятлари" деб атайди. Миср ва Эфиопия ибодатхоналаридаги руҳонийлар томонидан ўқитилган Мусо, кўп даврлар давомида яширинча бир ташаббусдан иккинчисига ўтадиган "энг қадимий илмий анъана" билан юқори инисиатсия орқали таниш бўлди. У олган билимлар илоҳий исмининг тўртта ҳарфида ("шемот") ЕВЕ (ёт, ҳе, вау, ҳе) мавжуд бўлиб, тўрт даражали фанлар иэрархиясини англатади - Худо (теогония), коинот (космогония) ҳақида. , одам (андрогония) ва ер (физиогония) . Бу мистик тетраграмматон ("тўрт ҳарфли китоб"), Х ҳарфи ва шемотнинг тўртта "иэроглифи" кўринишидаги герметик хочнинг комбинатсияси бўлган энг муқаддас ибронийча рамз, Герметизмнинг асосий билимларининг синтезини англатади. Ўзимиздан шуни қўшамизки, тетраграмматон кундалик ҳаётда шемот ЕВЕ ўрнини эгаллади, чунки илоҳий исм қадимги яҳудийлар томонидан шунчалик муқаддас ҳисобланганки, уни фақат афсун пайтида талаффуз қилишга рухсат берилган. Ҳақиқий билимнинг ушбу махфий формуласи, Сент-Ивнинг сўзларига кўра, коинотнинг икки томонлама кучлари - абадий эркак ва аёл, руҳ ва руҳ, моҳият ва шакл, чексиз вақт ва чексиз макон, Ишвара бирлиги ғоясини ифодалайди. ва Пракрит, Осирис ва Исис. Герметизмнинг асосий билимларининг синтезини рамзий қилади. Ўзимиздан шуни қўшамизки, тетраграмматон кундалик ҳаётда шемот ЕВЕ ўрнини эгаллади, чунки илоҳий исм қадимги яҳудийлар томонидан шунчалик муқаддас ҳисобланганки, уни фақат афсун пайтида талаффуз қилишга рухсат берилган. Ҳақиқий билимнинг ушбу махфий формуласи, Сент-Ивнинг сўзларига кўра, коинотнинг икки томонлама кучлари - абадий эркак ва аёл, руҳ ва руҳ, моҳият ва шакл, чексиз вақт ва чексиз макон, Ишвара бирлиги ғоясини ифодалайди. ва Пракрит, Осирис ва Исис. Герметизмнинг асосий билимларининг синтезини рамзий қилади. Ўзимиздан шуни қўшамизки, тетраграмматон кундалик ҳаётда шемот ЕВЕ ўрнини эгаллади, чунки илоҳий исм қадимги яҳудийлар томонидан шунчалик муқаддас ҳисобланганки, уни фақат афсун пайтида талаффуз қилишга рухсат берилган. Ҳақиқий билимнинг ушбу махфий формуласи, Сент-Ивнинг сўзларига кўра, коинотнинг икки томонлама кучлари - абадий эркак ва аёл, руҳ ва руҳ, моҳият ва шакл, чексиз вақт ва чексиз макон, Ишвара бирлиги ғоясини ифодалайди. ва Пракрит, Осирис ва Исис.
Барча қадимги динлар, шу жумладан насронийлик, Сент-Ив таълимотига кўра, олимларнинг ўзига хос "корпоратсиялари" бўлган ташаббус марказларидан пайдо бўлган. Уларнинг аъзоларининг энг билимдонлари - маъбад руҳонийлари юқорида айтиб ўтилган "тўрт даражали фанлар иэрархиясини" ўзлаштирдилар. "Қадимги ибодатхоналарда биз аниқ айтилмаган бўлинувчи моддани ўрганиш, - деб ёзади Сент-Ив, "бугунги кунда тасаввур қилиб бўлмайдиган даражага кўтарилган". Ўз тадқиқотларини тобора чуқурлаштириб, билимдон руҳонийлар аста-секин Худо тушунчасига ўхшаш бўлинмас Субстансия ва соф Руҳни англай бошладилар. Улар "космогоник кучлар, кучлар, моҳиятлар ва тамойиллар" нинг яширин тубига кириб боришди. Руҳонийлар корпоратсияси антик даврдаги синархик давлатларда энг юқори “ижтимоий куч” эди; Қолган иккита, ҳокимият иэрархиясининг қуйи бўғинида садоқатли оддий одамлар ва оила бошлиқлари ишлаган;
Мусо ўзининг космогониясида (Ибтидо китобининг Инжил китоби) герметик тарзда олган махфий билимларини Миср модели бўйича яратилган. Бу китоб "Ҳақиқатнинг тўлиқ тикланиши" (реэдифиcатион тотале ду Враи) учун асос бўлиб, ўнта амр, пайғамбарларнинг ваҳийлари, Инжиллар, Талмуд ва Қуръон таянадиган тамал тошидир. Айтганча, археометр ёрдамида Сент-Ив кейинчалик унинг ўлимидан кўп ўтмай нашр этилган "Принсип китоби" ва "Юҳанно Хушхабари" нинг янги - "ҳақиқий" таржималарини яратганини таъкидлаймиз.^[175].
Сент-Ив синархик "Ижтимоий давлат" (лъЭтат Соcиал)да юқори даражада ривожланган универсал фаннинг мавжудлиги ҳақидаги тезисларини қўллаб-қувватлаш учун турли хил қадимий ёзма манбалар ва тасвирий санъат ёдгорликларига мурожаат қилади. У келтирган мисоллардан баъзилари. Қадимги Римдаги Жуно ибодатхоналари ва Гретсиядаги Гера ибодатхоналари "бутун чақмоқлар тизими" билан жиҳозланган (уларнинг расмларини Рим ва юнон медалларида кўриш мумкин). Константинополдаги Аясофя черковининг қурувчиси Антем де Тралес "катта қувватли электр энергиясидан фойдаланган" (Агатҳиас, Де Ребус Жустинга ҳавола, 5-китоб, 4-боб). Қадимги одамлар, дейди Сен-Ив, Ернинг қуёш атрофида айланиши, бутун дунё тортишиш қонунлари ва денгиз тўлқинлари ҳақида билишган. Улар телескоп, микроскоп ва маятникдан қандай фойдаланишни билишган. Улар обсcура камераси ва оптик қурилмалардан фойдаланишни аниқладилар. Улар металл ва ойнани қандай қайта ишлашни билишган. Ва бошқалар.
"Қадимгилар" Сент-Ив таърифига кўра, ҳозирги (рамиддан кейинги) тсивилизатсия пайдо бўлишидан олдинги эр юзидаги кўплаб кетма-кет тсивилизатсияларнинг вакиллари. Нима учун уларнинг билимлари бизнинг давримизга қадар сақланиб қолмаган, деб сўрайди у ва нега биз уни бунчалик секин ва қийин қайта кашф этмоқдамиз? Сен-Ивс мукаммал қадимий илм-фаннинг йўқ бўлиб кетишини учта сабаб билан изоҳлайди: биринчидан, тсивилизатсияларнинг геосайёравий ҳалокатлар, масалан, глобал сув тошқини ёки уларнинг кашфиётларидан қадимги одамлар томонидан нотўғри фойдаланиш натижасида апокалиптик нобуд бўлиши; иккинчидан, ваҳшийлар ва инквизитсия томонидан кўплаб қимматли қадимий ҳужжатларнинг йўқ қилиниши; учинчидан, қадимги олимлар корпоратсиялари томонидан муқаддас матнларда, рамзий афсоналарда, геометрик чизмаларда "ўз билимларининг синтези" ни атайлаб яшириш
эволютсиянинг маълум бир - жуда юқори даражасига эришган руҳий элита.
А.В.Барченконинг Сент-Ив гʻояларини қай даражада қўллаганлигини қисман унинг 1918-йилда Петроградда Э.М.Кондиян томонидан қисқача айтиб ўтган “Қадимги фан бўйича” маʼрузаси мазмуни билан баҳолаш мумкин.
Қадим замонларда, тахминан 56 минг йил олдин (!), эр юзида юқори даражада ривожланган маданият мавжуд эди. ("Ҳиндистон миссияси" асарида Сен-Ив халқнинг мифологик аждоди Ману давридан бошлаб 556 асрлик инсон эволютсияси ҳақида гапиради.) Бу маданият замонавий, таҳлилий фандан тубдан фарқ қиладиган синтетик фанга эга эди. Бу фарқ шундаки, замонавий илм-фан Ҳақиқатни таҳлилий йўл билан излайди, "чеккадан марказга" (яъни Ҳақиқат томон) ҳаракат қилади, атрофдаги оламнинг турли хил фактлари ва ҳодисаларини кузатади ва таҳлил қилади. Бундай фаннинг камчилиги шундаки, унинг ҳаддан ташқари ихтисослашуви туфайли парчаланиши, дунёдаги ҳамма нарса ўзаро боғлиқ ва бир хил қонунларга бўйсунади. Қадимги фан (кейинги ўринларда ДН), аксинча, дастлаб ҳақиқатга эга бўлган - "Умумжаҳон ягона қонун", унга кўра ҳамма нарса - энг кичик атомдан тортиб то кенг коинотгача қурилган ва шунинг учун ўз ривожланишида Марказдан четга ўтган. ДНни ўрганишга ҳамма ҳам рухсат берилмаган, балки фақат юқори ахлоқли одамларга рухсат берилган.
Қадимги олимлар келажакда эр юзида глобал тўфон каби глобал катаклизмларни башорат қилишган ва шу билан бирга уларнинг билимларидан авлодлар томонидан одамларга зарар этказиш учун, инсоният ва сайёранинг ўзи бутунлай вайрон бўлгунга қадар фойдаланиши мумкинлигидан қўрқиб, "шифрланган" ” ва “фитна” ДН . Улар буни унинг ютуқлари асрлар давомида сақланиб қолиши ва ўз вақтида талабга эга бўлиши учун - келажак авлодлар томонидан "шифрланган" бўлиши учун қилдилар. Яна бир муҳим тафсилот: илм-фан юқори даражада ривожланганига қарамай, тарихдан олдинги маданият анча ибтидоий технология даражасига эга эди, шундан хулоса қилишимиз мумкинки, ер тсивилизатсиясининг ривожланиши дастлаб технократик бўлмаган йўлдан борган.
Қадимги фан изларини, А.В.Барченконинг сўзларига кўра, биринчи навбатда муқаддас диний китоблар (масалан, Инжил), карточкалар (Тарот карталари) ва "тош кутубхоналари" - турли хил қоятош ёзувлари ва белгиларда излаш керак эди.^[176].
А. В. Барченконинг ҳикояси, кўриниб турганидек, "Яҳудийларнинг миссияси" рисоласида баён этилган Сент-Ивнинг асосий тушунчасига жуда мос келади. Қизиғи шундаки, ҳатто "Қадимги фан" атамаси ҳам А.В.Барченконинг ихтироси эмас, балки франтсузча "Антик илм" дан олинган из қоғозидир.
Аммо келинг, Археометрга қайтайлик ва бу сирли асбобнинг "қурилмаси" ни бироз батафсилроқ кўриб чиқайлик. Диаграмманинг ўртасида иккита Довуд юлдузини ташкил этувчи 4 та кесишувчи тенг қиррали кичик учбурчаклар ичига чизилган айлана - вертикал ва горизонтал. Уларнинг 12 хил рангдаги учлари кейинги доирани ташкил қилади. Кейин доиралар келади: сайёра белгилари, буржлар, мусиқий ноталар - ҳар бирида 12 дона, катта учбурчакларнинг 12 чўққисининг доираси ва ниҳоят, рангли белгилар билан кўрсатилган зодиак уйлари сонига кўра 12 секторга бўлинган охирги ташқи доира. қалқонлар. Катта учбурчакларнинг тепаларида ва қалқонларда Wаттан алифбосининг ғалати ҳарфлари ("морфологик" ва "Адамик" ҳарфлар деб аталади) ёзилган бўлиб, уларнинг ёнида уларнинг рақамли қийматлари ва бошқа қадимги тиллардаги ҳарф эквивалентлари мавжуд. (Оссурия, Эски сурия, халдей, самариялик, лотинча). Марказийдан ташқари барча доиралар ҳаракатчан.
Археометрдан фойдаланиш учун сиз рақамли символизмни билишингиз керак, чунки эзотерик фанда рақамлар ва улар билан боғлиқ геометрик рақамлар чуқур диний ва фалсафий маънога эга.
3 рақами ёки Турнер (унинг исми) - асосий ранглар сони (сариқ, қизил, кўк) - астрал ва юлдуз яратилишининг асосини ифодалайди.
4 рақами ёки тўртламчи - кичик ва катта учбурчаклар сони - тиклаш ва қайта туғилиш қоидалари.
7 рақами (4+3) ёки септенер - консентрик доиралар сони - Руҳнинг атрибути.
9 рақами (3 кубик) ёки новенер - қўшимча ранглар сони - парчаланишни бошқаради.
12 рақами (4 марта 3) ёки дуоденер - буржлар уйларининг сони - коинот ва абадийликни англатади.
Археометр, шунингдек, иккита асосий хронологик тамойилни ўз ичига олади: тарихнинг олдинга силжиши асосидаги чизиқли вақт (тўғри чизиқ сифатида тасвирланган) ва тсиклик вақт, "абадий қайтиш" рамзи (анъанавий равишда айлана билан боғланган). Бундан ташқари, ҳар бир зодиак уйи маълум бир "мавсум уйи" га тўғри келади (ҳар бирида икки ой). Бу ҳар хил хронологик ҳисоб-китобларни, жумладан, келажакдаги воқеаларни башорат қилиш имконини беради.
Археометрнинг асл мақсади нима? Бу шунчаки "ақл ўйини" эмасми - Ҳерманн Ҳессе томонидан ажойиб тарзда тасвирланган интеллектуал "Ёмон ўйин" нинг ўзгариши? Ёки, эҳтимол, бу “Буюк дарвозаларни очишга қодир ташаббускор калитдир
Сирлар”, замонавий биографлардан бири ва Сент-Ивнинг ажойиб ижодининг таржимонларидан бири Ив-Фред Боиссет томонидан таклиф қилинганидек?^[177]Бу сўнгги маънода, Боиссетнинг фикрига кўра, "археометрик планисфера" рамзий тасвир сифатида талқин қилиниши мумкин:
а) иккита дунё - Арк (Қуёш ва Нур минтақаси, шунингдек, илоҳий Логос - "ми" ёзуви) ва Метер (5-1 доиралар: ўлчов жойлари
макон, вақт, ҳислар ва бошқалар);
б) Росиcруcианс таълимотига кўра, учта дунё - инсоний, фаришта ва илоҳий;
c) тўртта олам - Каббала таълимотига кўра, эманатсия, яратилиш, шаклланиш ва ҳаракат;
д) Мартинезистлар таълимотига кўра, инсоннинг қулаши ва қайта туғилиши тамойиллари; ва шунингдек, "универсал схема" сифатида (тирик ҳужайра ёки қуёш тизимининг тузилиши схемаси)^[178].
Боиссет, "археометрик фан" асосларини тушунтиришга бағишланган китобида, Археометрни амалий қўллашнинг учта асосий йўналишини кўрсатади: мусиқа, архитектура ва астрология. Шу билан бирга, у Сент-Ивни патентлашга муваффақ бўлганини таъкидлайди
"ихтиро" - 1903 йилда Парижда ва 1904 йилда Лондонда - мусиқий ва меъморий "стандарт" ниқоби остида^[179]. Аммо биз Сент-Ив ушбу универсал "калит" дан Муқаддас Битикнинг бир қатор матнларини очиш учун фойдаланганлигини ҳам биламиз.
Археометр А.В.Барченконинг қўлига қандай ва қачон тушгани номаълум. У "қадимги динлар ва фанлар калитини" Сент-Ивнинг шогирдларидан бири - франтсуз ёки рус тилидан олган деб тахмин қилиш табиийдир. Кондиаинлар оиласида А.
В.Барченко қадимги илм-фан сирларини унинг тарафдорларидан бири Россияда ёки чет элда, ҳатто ёшлигида бошлаган. Бу одам, ўлимидан сал олдин, гўё унга бошқарув тизимини берган. Аммо Барченконинг ташаббускори ким эди? Эҳтимол, Юрев университетининг профессори С. А. Кривтсов? Яна бир имкониятни инкор этиб бўлмайди: Кривтсовнинг Агарта ҳақидаги ҳикоясидан қизиқиб ва ​​сирли Ҳимолой ўлкаси ҳақида биринчи қўлдан маълумот олишни истаган Барченко Франтсияга жўнади ва у эрда Сент-Ивнинг ўзи ёки эзотерик дўстларидан бири билан яқинроқ бўлди. Археометрга ким эгалик қилган. 1927 йилда Г. Тсйбиковга ёзган мактубида А. В. Барченко, бошқа нарсалар қаторида, тахминан 18 йил давомида, яъни 1909 йилдан бери "қадимги табиат тарихи" (Антик фан) ни ўрганганлигини ёзган. Маркизнинг Сент-Ив дъАлвейдр вафот этгани!
Биз аллақачон муҳокама қилган А.В.Барченконинг 1914 йил охирида нашр этилган "Табиатнинг руҳи" мақоласида диққат билан ўқиб чиққач, маълум бир универсал эзотерик тизимнинг акс-садоларини топиш мумкин. Масалан, А. В. Барченко “мусиқий товушлар ва Н-нурлари” ўртасидаги боғлиқликни “ундошлар қонуни” билан изоҳлайди:
“Табиатда “ундошлар қонуни” бор. Унга раҳмат, Ҳертз резонатори вибраторнинг учқунига жавоб беради; унинг ёрдамида бир тюнинг вилка узоқдан бир хил оҳангдаги бошқа товушни чиқариши мумкин; унинг шарофати билан турган соатни югураётган соатнинг тиқиллаши билан ҳаракатга келтириш мумкин, оғир маятник эса нафас билан ҳилпираса бўлади... Консонанслар қонуни тананинг тутиб олиш қобилиятига ва унинг зарралари тебранишлар билан жавоб бериши мумкин бўлган тебранишларни такрорлайди.^[180].
А.В.Барченко ёзган “Ундошлар қонуни” Г.И.Гуржиэффнинг эзотерик тизимидаги “Етти қонуни” ёки “Октавалар қонуни”га ўхшайди. Машҳур тасаввуфга кўра, табиат ҳодисаларининг барча кўринадиган хилма-хиллиги жуда оз сонли "элементар кучлар" нинг турли хил бирикмалари билан яратилган. Коинотнинг механикасини тушуниш учун мураккаб ҳодисаларни парчалаш ва уларни бошланғич даражага тушириш керак. Шундай қилиб, ушбу назарияга кўра, коинотдаги барча жараёнларни бошқарадиган энг асосий қонунлар "уч ва этти кучлар" қонунлари, акс ҳолда "Триада қонуни" ва "Октавалар қонуни". (Ўқувчи улар билан П. Д. Успенскийнинг "Мўъжизавийларни излашда" китобида батафсил танишиши мумкин.) "Октавалар қонуни"га келсак, у барча турдаги тебранишларда (тебранишларда) намоён бўлади - ёруғлик, иссиқлик. , кимёвий, магнит, товуш. “Ушбу қонуннинг маъносини тушуниш учун, деди Г.И.Гуржиэфф. оламни тебранишлардан иборат деб ҳисоблаш керак. Бу тебранишлар оламни ташкил этувчи материянинг барча турлари, томонлари ва зичлигида, унинг энг нозик намоён бўлишидан тортиб, энг қўпол кўринишларигача содир бўлади; улар турли манбалардан келиб, турли йўналишларда давом этади, бир-бири билан кесишади, қўшилиб, мустаҳкамланади, заифлашади, бир-бирига аралашади ва ҳоказо”.^[181].
Г.И.Гуржиэффнинг сўзларига кўра, "уч ва этти" қонунлари маълум бир "универсал схема" ёки Эннеаграм - барча билимларнинг синтези асосида ётади. Эннеаграм тўғри чизиқлар билан 9 та тенг қисмга бўлинган доира шаклида тасвирланган (юнонча "эннеа" деган маънони англатади.
9)^[182]. Бу рамз сизга "коинотнинг абадий қонунларини ўқиш" имконини беради ва шунинг учун энг махфий, самимийдир. Маълумки, эзотерик фан сонли символизмдан кенг фойдаланади. (Рақамларнинг бошқа белгилар тизимлари билан алоқаси - геометрик фигуралар, ҳарфлар, сайёра белгилари ва бошқалар - символологияни ўрганиш мавзусидир.) Платон ва Пифагордан кейин у рақамларни ўйланган ғоялар ("эйдос") ва кучлар сифатида кўради. коинотнинг кўринадиган ва кўринмас текисликлари ўртасида воситачи сифатида ҳаракат қилади. Биз айтиб ўтган Папус рақамни "руҳий моҳият" деб ҳисоблади ва уни ўрганиш оккултист учун энг муҳим вазифалардан бири эканлигини таъкидлади. Ва Отто Спенглер ўзининг машҳур "Европанинг таназзул" китобида тўғри таъкидлаган: "Инсон тушунчаси исмлар ва рақамлар билан дунё устидан ҳокимиятга эга бўлади".^[183].
Ўз эслатмаларида Э. М. Кондиаин бир вақтлар Барченкодан Рақамнинг келиб чиқиши ва универсал схема ҳақида эшитган ҳикоясини эслашга ҳаракат қилди:
"Нуқта (..) бирлиги бор эди, лекин у аллақачон қутблиликни ўз ичига олган, яъни иккита (..) ёки чизиқ (-). Ва 2 нуқта бўлганлиги сабабли, улар ўртасида муносабатлар, том маънода муносабатлар мавжуд эди. (...) - учта (нуқта) - учбурчак. Кейинги рақам олтита, лекин буни қандай тушунтиришни эслай олмайман." (Э.М. дафтарга кесишган иккита учбурчак шаклида олти қиррали юлдуз чизади. Каббала рамзий маʼносида бу фигура бошқача номланади - мистик ҳехаграм, макрокосмос белгиси, Сулаймон муҳри ёки Довуд юлдузи. .) “Кейин 4, ва шундан кейингина 5 (қайсилигини эслай олмайман). Бу эрда ҳаёт ва инсон пайдо бўлади." (Э.М. бу жойда беш қиррали юлдуз - бешбурчак тасвирланган, унга инсон қиёфаси ёзилган.)^[184]
Замонавий тушунчаларга кўра, барча тирик табиат, шу жумладан одамлар, жонсиз табиатдан фарқли ўлароқ, 5 симметрия ўқига эга,
яъни бу "пентатизим". Бу ҳақда А. Мартйнов шундай ёзади: “Энг машҳур ва уйғун фигура беш қиррали юлдуздир. Ушбу расмда барча сегментларнинг нисбати "олтин" нисбатдир. Инсон типик пентатизимдир. Ҳатто яқинда электрон микроскоп остида суратга олинган вирус ҳам пентаэдр шаклига эга. Мен ҳатто денгиз юлдузлари ва гуллар ҳақида гапирмаяпман."^[185].
А. В. Барченко Кондиаин билан учрашгандан кейингина АҚШ билан фаол ишлай бошлади. Аммо у, аниқроғи у ва Тамиэл қандай қилиб "қадимги илм-фан қоидаларини замонавий илм-фан ютуқлари билан синаб кўрган ва тасдиқлаган" сирлигича қолмоқда. Э. М. Кондияннинг эслатмаларида биз шундай ўқиймиз: "(А. А.) У. Ш.ни чизиб, унга сайёраларни қуёшдан масофасига, элементларнинг атом оғирлигига, товуш тебранишларига, ёруғлик тебранишларига қараб жойлаштирди".^[186]. Олимлар Сен-Ив археометрига ўхшатиб, энг сўнгги илмий маълумотларга асосланиб, қандайдир "универсал схема"ни ишлаб чиқишган деган таассурот пайдо бўлади. Ушбу схема ёрдамида А.В.Барченко ва Тамиэл табиатдаги барча ритмик (тебраниш) жараёнларни, нурланиш энергиясининг барча турларини бирлаштиришга ҳаракат қилишди. Схема уларга коррелятсия триадасининг маъносини очиб берди: сайёралар конфигуратсияси - қуёш фаоллиги - Ер биосферасидаги қуёш фаоллигининг намоён бўлиши ва коинотнинг ягона энергия режасини тушунишга олиб келди. "Табиатнинг руҳи" мақоласи асосан бағишланган. Э.М.Кондиаиннинг сўзларига кўра, А.В.Барченко эрига топшириқлар берган - "турли хил рақамли маълумотларни: ёруғлик ва товуш тебранишлари сони, кимёвий элементларнинг атом оғирликлари, қуёш фаоллиги даврларини топиш. Мен бу маълумотларнинг барчасини сайёра тоифалари билан таққосладим. Расм уйғун бўлиб чиқди"^[187]. Э.М. ўзининг эслатмаларида Тамиэл барча турдаги табиат ҳодисалари - қурғоқчилик, сув тошқинлари, қушларнинг парвоз вақти, эпидемиялар, урушлар, тартибсизликлар, инқилоблар, қуёш фаоллигига тўғри келадиган статистик материаллар тўплаганлигини ёзади, улар асосида у "диаграммалар чизган" Буларнинг барчаси А.В.Барченко ва А.А.Кондиаиннинг моҳиятан А.Л.Чижевский билан бир хил илмий муаммо билан шуғулланганликларини яққол кўрсатади. Аммо бу ҳолатда, табиий равишда, бир томондан, А.В.Барченко ва А.А.Кондиаин, иккинчи томондан, машҳур гелиобиология асосчиси ўртасидаги мумкин бўлган алоқалар ҳақида савол туғилади. Бундан ташқари, 1924 йилда А.В.Барченко ва А.Л.Чижевскийнинг тадқиқотлари худди шу муассаса - Главнаука ҳомийлигида олиб борилди, улар мос равишда биофизик лаборатория (биринчи) ва зоопсихологик лаборатория (иккинчи) га раҳбарлик қилдилар. Бироқ,
Умумжаҳон схемасидан фойдаланиб, А.В.Барченко ва А.А.Кондиайн ҳам ҳалигача фанга номаълум бўлган табиат қонунларини очишга ҳаракат қилдилар. Мана бир мисол: Тамиэл глобус юзасини "универсал схема бўйича" ётқизди ва оддий бешбурчаклар тўрини - бешта тизимни олди. “Тоғ тизмалари қирғоқлари бўйлаб ётарди; денгиз ва ҳаво оқимлари айланаларга бўйсунди. Баъзи нуқталар қадимги маданият марказларини кўрсатади. Э.М.Кондиаин бу ҳақда шундай гапиради. Аммо ўша давр илми учун бу ҳақиқий кашфиёт эди. Худди шу А. Мартйнов унинг маъносини тушунишга ёрдам беради:
“Ажабланарлиси шундаки, бизнинг сайёрамиз ҳам бешта тизимдир. Энг сўнгги ғояларга кўра, Ер косаэдр ичига ўрнатилган додекаэдрга ўхшаш кристаллдир. Ернинг энг яқин модели бу футбол тўпи бўлиб, унинг шинаси бешбурчаклардан иборат. Бу гипотеза биринчи марта 20-йилларнинг охирида совет геологи томонидан ифодаланган. Бу фаразий кристалл ўқлари бўйлаб минераллар тўпланиши, геофизик аномалияларни кузатиш керак: балки Бермуд учбурчаги сирларига жавоб, қадимий сивилизатсияларнинг жойлашуви ва бошқалар шу ерда яширингандир.Ва ниҳоят, агар Ер Пентасистем, у ўз вақт миқёсида "тирик" бўлиши керак.^[188].
АҚШ ёрдамида А.В.Барченко ҳатто келажакдаги воқеаларни, биринчи навбатда, ўқувчига тўлиқ тасаввуфдек туюлиши мумкин бўлган турли хил ердаги катаклизмларни башорат қилишга ҳаракат қилди. Қандай бўлмасин, 1927 йил май ойида Бахчисаройда А.В. Барченко бир неча ойдан кейин содир бўлган Қрим зилзиласини башорат қилди. Шу билан бирга, у янада ёрқин башорат қилди - у "даҳшатли уруш" бошланган санани - Ғарб ва Шарқ сивилизатсияларининг буюк тўқнашуви - 1936 йил деб номлади. (Бу йил, сиз билганингиздек, Испанияга Италия-Германия аралашуви бошланди, бу Иккинчи Жаҳон урушининг муқаддимаси бўлиб хизмат қилди.)
Ниҳоят, Сент-Ивдан ўрнак олиб, А.В.Барченко ва А.А.Кондиян ўзларининг АҚШ ларидан фойдаланиб, Инжилни "дешифрлашга" ҳаракат қилишди. Масалан, улар Мусо пайғамбарнинг 1-китобида (Ибтидо 28:5, 10, 19; 29:1) тасвирланган Йўхабеднинг бобоси (Мусонинг онаси) Ёқубнинг саёҳати ҳақидаги Инжил ҳикоясини "ўқийдилар". :
“Дарёлар (Месопотамия, Инжилга кўра – А.А.) бўйидаги мамлакатга, баланд эрларда яшаб, қизил одамлардан кейин янги асрни бошлаган (яъни, оромий Ёқуб) томон йўлда давом этди. Рамнинг отаси юрган йўл (яъни Ҳарранга). Ва у Бобилдан бошқа жойга келди (Худонинг уйи, Осмон дарвозаси), у эрдан Шарқ ўғиллари юртига кетди.
Сент-Ив дъАлвейдр ва Барченконинг ғоялари, биринчи навбатда, уларнинг "умумжаҳон қадимий фан" тушунчаси билан қандай боғланиш мумкин? Айтиш керакки, бизгача этиб келган кўплаб қадимий ёдгорликлар (Стоунхенж ва Аркаимнинг мегалитик расадхоналари, Миср ва Ҳиндистон пирамидалари, қадимий ибодатхоналар ва бошқа бинолар, вақтни ҳисоблаш учун турли хил асбоблар, масалан, Ой тақвими ва бошқалар).^[189]ҳақиқатда узоқ аждодларимизнинг жуда юқори билимидан далолат беради. Шундай қилиб, инглиз палеоастрономи Александр Томнинг тадқиқотлари шуни кўрсатдики, неолитнинг охири - эрта бронза даврида Эвропанинг шимоли-ғарбий қисми Қуёш ва Ойни кузатиш учун бутун мегалит расадхоналари тармоғи билан қопланган. Юқори палеолит ​​одамлари (15 ва ундан ортиқ минг йил аввал) ривожланган календар тизимидан (ой-қуёш тақвими) фойдаланганлиги ҳозирда умумий қабул қилинган. Шу билан бирга, қадимги одамлар сайёра конфигуратсияси (қуёш фаоллиги) ва ердаги биологик жараёнлар ўртасидаги боғлиқлик ҳақида ҳам кенг маълумотларга эга эдилар. Б. М. Владимирский ва Л. Д. Кисловский ўзларининг "Археоастрономия ва маданият тарихи" асарида ҳатто "биосферага космик таъсирлар муаммоси бўйича аждодларимизнинг эмпирик билимлари, эҳтимол, бўлганлигини тан олишади.^[190].
Қадимгиларнинг "нозик дунё" - инсон психикаси ва биоэнергияси соҳасидаги билимлари янада ҳайратланарли эди, Эвропа таҳлилий фани ХИХ асрнинг охиридан бошлаб ўргана бошлади. Қадимги одамлар телепатия, айёрлик ва бошқа "руҳий ҳодисалар" ҳақида бизникидан кўра кўпроқ ва яхшироқ билишган. Ва улар нафақат билишган, балки энг мураккаб психо-биоэнергетик жараёнларни бошқаришга ҳам қодир эдилар. Шу маънода, А.Мартйновнинг инсоният томонидан ўтмишда тўпланган, “позитивистик фан доирасидан ташқарида” тўпланган билимлар замонавий инсон назаридан буткул чиқиб кетган, деган хулосасига қўшилмай бўлмайди. Одамлар энди у қайси тилда ифодаланганини тушунмайдилар. "Қадим замонлардан бери мавжуд бўлган дискретни давомийлик билан боғлаш истаги тушунарсиз бўлиб қолди." Олимнинг фикрича, замонавий билимларнинг бундай ҳолатининг сабаблари “Янги билимларни олиш жараёнида мантиқий фикрлашнинг ҳаддан ташқари устунлигида ётади, шу билан бирга, бизнинг тсивилизатсиямизнинг бошида буюк мутафаккирлар туркуми интуитив каналдан фойдаланиб, узлуксиз моҳиятларни аниқ англаб етганлиги ажабланарли эмас. ҳақиқатни англашнинг асосий канали. Бу интуитив канални ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида ишлатиб, доимий моҳиятларга уринишдир. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " тсивилизатсиямизнинг бошида буюк мутафаккирлар туркуми ҳақиқатни англашнинг асосий канали сифатида интуитив каналдан фойдаланиб, узлуксиз моҳиятларни аниқ англаб етганлиги ажабланарли эмас. Бу интуитив канални ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида ишлатиб, доимий моҳиятларга уринишдир. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " тсивилизатсиямизнинг бошида буюк мутафаккирлар туркуми ҳақиқатни англашнинг асосий канали сифатида интуитив каналдан фойдаланиб, узлуксиз моҳиятларни аниқ англаб етганлиги ажабланарли эмас. Бу интуитив канални ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида ишлатиб, доимий моҳиятларга уринишдир. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " тсивилизатсиямиз тонгида буюк мутафаккирлар туркуми ҳақиқатни англашнинг асосий канали сифатида интуитив каналдан фойдаланиб, узлуксиз моҳиятларни аниқ англаб етганлиги. Бу интуитив канални ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида ишлатиб, доимий моҳиятларга уринишдир. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " тсивилизатсиямиз тонгида буюк мутафаккирлар туркуми ҳақиқатни англашнинг асосий канали сифатида интуитив каналдан фойдаланиб, узлуксиз моҳиятларни аниқ англаб етганлиги. Бу интуитив канални ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида ишлатиб, доимий моҳиятларга уринишдир. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида интуитив каналдан фойдаланиш. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач " ҳақиқатни тушуниш учун асосий канал сифатида интуитив каналдан фойдаланиш. Айнан замонавий дискретлаштирилган билимларни узлуксиз, яхлит тушунишга уриниш, бу хулосалар бизнинг буюк салафларимиз томонидан аллақачон шакллантирилганлигини аниқ туйғуга олиб келади: инсоният учун нафақат янги билимларга эга бўлиш, балки жуда кўп нарса одатий ҳолдир. кўпинча эскиларини унутиш, улар бошқа ижтимоий тузилма томонидан қўйилган стереотип тафаккурига мос кела бошлагач "^[191].
Тафаккур-интуитив усул (ҳар хил турдаги медитатсия амалиётлари) ёрдамида қадимги одамлар кўринадиган нарсалардан ташқарига киришга муваффақ бўлишди.
нарсаларнинг "субстансиал" қобиғи ва ўта сезилмайдиган, кўринмас ҳодисалар ва "моҳиятларни" идрок этиш, бу уларга ҳамма нарса ҳамма нарса билан боғлиқ бўлган дунёнинг уйғун ажралмас расмини яратишга (ёки "синтез" қилишга) имкон берди - атом ва галактика, одам ва коинот, ижобий "аналитик фан" томонидан яхшилаб парчаланган ("дискретлаштирилган") ва парчаланган расм. Дунёнинг бу юксак, "космик" қарашлари ҳинд донишмандлари-ришислари томонидан Упанишадларнинг фалсафий ва диний матнларида гўзал ифодаланган.
Вақт ўтиши билан синфий жамиятлар ва давлатни шакллантириш жараёнида Қадимги илм-фаннинг ноёб билимлари руҳонийлар синфи қўлида тўпланади ва билмаганлар учун ёпиқ бўлади - "муҳрланган". Уларга фақат руҳонийлар раҳбарлигидаги маъбад мактабларида кириш мумкин эди. Қадимги Мисрда бундай мактаблар "ҳаёт уйлари" ("пер анкҳ") деб номланган. Бу эрда муқаддас матнлар ўқилган ва кўчирилган, турли мазмундаги папируслар тўпламлари сақланган, турли фанлар ва санъат - тиббиёт, астрономия, математика, архитектура ва бошқалар бўйича машғулотлар олиб борилган. Бу эрда талабаларга яширин эзотерик билимлар ҳам берилган. “Бу билимларнинг мустаҳкамлиги, А. Мартйнов таʼкидлаганидек, шу қадар катта эдики, 19-асргача парапсихологияга тасаввуф сифатида қаралган ва фан бу содир бўлиши мумкин эмас деган баҳона билан фактларни четга сурган”.^[192]. Дарҳақиқат, бизга маълумки, баъзи билимлар узоқ вақт давомида (асрлар ва ҳатто минг йиллар давомида) умуман ёзилмаган, балки оғзаки равишда ўқитувчидан шогирдга, ​​ташаббускордан бошланғичга узатилган. Бундай билимларга мисол - қадимги ҳинд ёгаси - инсон ва унинг ажралмас психоэнергетик тизими ҳақида маълумотни ўз ичига олган "руҳ интизоми". Маълумки, ушбу интизомни мукаммал ўзлаштирган ёгис оддий одам нуқтаи назаридан "ғайритабиий" - "сиддҳис" деб аталадиган қобилиятларни эгаллайди.
Ушбу билимларнинг манбаи инсоннинг чуқур диний тажрибаси бўлиб, унинг трансперсонал ("мистик") тажрибаларига асосланган бўлиб, унга онгнинг бошқа, "юқори" даражасига - "ўта онг" ёки "кенгайтирилган онг" га эришишга имкон беради. Айнан шу ҳолатда, миямиз қандайдир махсус режимда ишлаганда, биз оддий онгга кириш мумкин бўлмаган нарсаларни билиб оламиз. "Ёга" сўзининг ўзи санскрит тилида "бирлашма" деган маънони англатади - Олий, Абсолют-Браҳман ёки Худо билан бирлашиш. Ва шу маънода, ёга, шунингдек, қадимги одам томонидан эмпирик тарзда эмас, балки медитатсия ва интуитив тушунчалар орқали олинган бошқа билимлар ҳақиқатан ҳам "фан ва диннинг синтези" деб ҳисобланиши мумкин.
Сент-Ив дъАлвейдр теософистларга эргашиб, энг юқори билим инсонга дастлаб - Илоҳий ваҳий орқали берилганлигини таъкидлади. Барченко тизимида бундай мутлақ билим (ёки илоҳий ҳақиқат) коинотнинг асоси бўлган "Умумжаҳон ягона қонуни" ёки "дунё мунтазамлиги" бўлиб, унинг нуқтаи назари бўйича, дунёнинг қатъий материалистик тасвирига ҳеч қандай тарзда зид келмайди. "Марксизм" (Ўзининг севимли қаҳрамони Гиордано Бруно сингари, А.В. Барченко ҳам Худони дунёдан ташқарида ётган шахсий принтсип сифатида эмас, балки файласуф И.И. Лапшин таъбири билан айтганда, "Космоснинг яширин моҳияти" сифатида тушунган. Ва шунинг учун "идрок". Бу илоҳий ибтидо донишманд учун фақат илмий тафаккур, илмий ижод орқали, энг катта иштиёқ билан бирга бўлади”.^[193].)
Бизнинг замонамизда, худди бир аср аввалгидек, эзотерик билимларга қизиқиш ва ундан илмий мақсадларда фойдаланиш истаги яна кучаймоқда. Шундай қилиб, баъзи жиддий олимлар - археологлар ва палеоастрономлар (маҳаллий ва хорижий) қадимги дунёнинг умумеътироф этилган хронологияси доирасига аниқ мос келмайдиган фактларга дуч келганларида, уларни прото-астрономия назариясидан фойдаланиб тушунтиришга ҳаракат қилишади. эр юзида фаразий равишда "андилувия даврида" мавжуд бўлган тсивилизатсия - милоддан аввалги 10-11 (ёки ундан ҳам кўпроқ) минг йил. Ушбу ёндашув бизни яқин вақтгача гўзал эртаклардан бошқа нарса бўлмаган қадимги афсоналар ва афсоналарга янгича қарашга мажбур қилади - бир пайтлар эр юзида ҳукмронлик қилган "олтин аср", "биринчи инсониятни" вайрон қилган Буюк Тўфон ҳақидаги, чўкиб кетган орол-материклар ҳақида - Атлантида, Лемурия ва бошқалар. А.В. ва А.А. Зиновихларнинг фикрича, “Биринчи тсивилизатсия - бу ёзма ёдгорликларни қолдирмаган, лекин ҳаёти ва фаолияти турли қитъаларда астрал билимларнинг пайдо бўлишига олиб келган қадимий жамиятдир. Прото-тсивилизатсия (оғзаки ва амалий равишда, култ формулалари ва мифология тили, муқаддас белгилар, алифболар, хронологиялар, Буюк Ступалар ва пирамидалар архитектонияси орқали) ўз тажрибаси ва ютуқларини этказди, бу эса янги халқларнинг кўтарилишига имкон берди. маданият даражаси юқори бўлиб, кўтарилиш ва пасайишлардан омон ўтиб, тарихда ўчмас из қолдиринг. Протосивилизатсия тарихий замоннинг пойдеворини қўйди, инсониятнинг жадал ривожланиши учун кўринмас, аммо мустаҳкам пойдевор яратди. лекин унинг ҳаёти ва фаолияти турли қитъаларда астрал билимларнинг пайдо бўлишига олиб келди. Прото-тсивилизатсия (оғзаки ва амалий равишда, култ формулалари ва мифология тили, муқаддас белгилар, алифболар, хронологиялар, Буюк Ступалар ва пирамидалар архитектонияси орқали) ўз тажрибаси ва ютуқларини этказди, бу эса янги халқларнинг кўтарилишига имкон берди. маданият даражаси юқори бўлиб, кўтарилиш ва пасайишлардан омон ўтиб, тарихда ўчмас из қолдиринг. Протосивилизатсия тарихий замоннинг пойдеворини қўйди, инсониятнинг жадал ривожланиши учун кўринмас, аммо мустаҳкам пойдевор яратди. лекин унинг ҳаёти ва фаолияти турли қитъаларда астрал билимларнинг пайдо бўлишига олиб келди. Прото-тсивилизатсия (оғзаки ва амалий равишда, култ формулалари ва мифология тили, муқаддас белгилар, алифболар, хронологиялар, Буюк Ступалар ва пирамидалар архитектонияси орқали) ўз тажрибаси ва ютуқларини этказди, бу эса янги халқларнинг кўтарилишига имкон берди. маданият даражаси юқори бўлиб, кўтарилиш ва пасайишлардан омон ўтиб, тарихда ўчмас из қолдиринг. Протосивилизатсия тарихий замоннинг пойдеворини қўйди, инсониятнинг жадал ривожланиши учун кўринмас, аммо мустаҳкам пойдевор яратди. янги халқларнинг маданиятнинг юксак поғоналарига кўтарилишига имкон берди ва кўтарилиш ва пасайишларни бошдан кечириб, тарихда ўзининг ўчмас изларини қолдиришга имкон берди. Протосивилизатсия тарихий замоннинг пойдеворини қўйди, инсониятнинг жадал ривожланиши учун кўринмас, аммо мустаҳкам пойдевор яратди. янги халқларнинг маданиятнинг юксак поғоналарига кўтарилишига имкон берди ва кўтарилиш ва пасайишларни бошдан кечириб, тарихда ўзининг ўчмас изларини қолдиришга имкон берди. Протосивилизатсия тарихий замоннинг пойдеворини қўйди, инсониятнинг жадал ривожланиши учун кўринмас, аммо мустаҳкам пойдевор яратди.^[194].
Бироқ, бу дастлабки билим ("синтетик антик фан") инсониятнинг прогрессив (тсивилизатсиявий) ривожланиши жараёнида, "аналитик-экспериментал" фаннинг асосини ташкил этувчи мантиқий-дискурсив усулни тушунишнинг асосий усулига айланганда, асосан йўқолган. дунё. Шу билан бирга, Сент-Ив ва А.В.Барченколарнинг фикрига қўшилиш мумкинки, "Қадимги фан" нинг кўплаб ёдгорликлари табиий (геологик) ва ижтимоий "дунё катаклизмлари" натижасида ҳалок бўлди. Иккинчиси ҳақида гапирганда, Искандария кутубхонасининг ёнғинга учраганлиги ва Серапис зиёратгоҳининг талон-тарож қилиниши натижасида юз минглаб (!) Миср ва Юнон папирусларининг йўқолганини эсламаслик мумкин эмас. Испания инквизитсияси томонидан майя маданияти ёки насронийгача бўлган Россиянинг "тош ёдгорликлари" нинг вайрон қилиниши, масалан, Соловетский оролларида ("Бобиллар", "лабиринтлар" ва "пирамидалар" деб аталади). Миср пирамидалари ва Буюк Сфинкс ёки Стоунхенж ва Аркаимнинг мегалитик расадхоналари каби бугунги кунгача сақланиб қолган сирли тузилмаларга келсак, улар биз учун тушунарсиз бўлиб қолмоқда, чунки бизда уларнинг "шифрини очиш" калити йўқ - дастлаб улардаги маълумотларни ўқиш. Аммо, ким билади, эҳтимол Сент-Ив, А.В.Барченко ва А.А.Кондиян буни ўзларининг қадимги фаннинг "калитлари" - "Археометр" ва "Умумжаҳон схемаси" ёрдамида амалга оширишлари мумкинми? чунки бизда уларни "дешифрлаш" калити йўқ - улардаги дастлабки маълумотларни ўқиш. Аммо, ким билади, эҳтимол Сент-Ив, А.В.Барченко ва А.А.Кондиян буни ўзларининг қадимги фаннинг "калитлари" - "Археометр" ва "Умумжаҳон схемаси" ёрдамида амалга оширишлари мумкинми? чунки бизда уларни "дешифрлаш" калити йўқ - улардаги дастлабки маълумотларни ўқиш. Аммо, ким билади, эҳтимол Сент-Ив, А.В.Барченко ва А.А.Кондиян буни ўзларининг қадимги фаннинг "калитлари" - "Археометр" ва "Умумжаҳон схемаси" ёрдамида амалга оширишлари мумкинми?
"Археометр" ва "Универсал схема"?
Хулоса қилиб айтганда, биз ўқувчини А.В.Барченконинг "ЭТБ аъзолари учун эслатма" да баён қилинган ер тсивилизатсиясининг тсиклик ривожланиши контсептсияси билан таништирамиз. Бу контсептсия асосан унинг ўзига хос ривожланишидир, гарчи унинг бошланғич нуқталари яна Сент-Ивдан олинган бўлса-да, у ўз навбатида қадимги мисрликлар ва ҳиндларнинг космогоник таълимотларига ишора қилади. А.В.Барченко икки даврнинг алмашиниши ҳақида гапиради - 144000 йил давом этган бутун Ер бўйлаб Буюк аср (олтин аср билан бир хил) ва 36000 йил давом этган Кичик аср (темир даври). Катта аср чегараларида турли тсивилизатсияларнинг 7 та ўзгариши қуйидаги схема бўйича содир бўлади: ҳар бир тсивилизатсия 20 000 йил давомида мавжуд - бу давр ўз навбатида 4 даврга ёки кичик асрларга бўлинади: олтин (8000 йил) остида ўтади. Қуёш белгиси, кумуш (6000 йил), Ой белгиси остида, мис (4000 йил), Венера белгиси остида ва темир (2000 йил), Марс белгиси остида. Ҳозирги вақтда (1920-йиллар) одамлар Темир асрида яшамоқда, аммо бу 2000 йилда тугайди, шундан кейин бахтли Буюк Олтин аср яна бошланади. А.В.Барченконинг фикрича, бу “соф мафкуравий коммунизм асосида қурилган” Буюк Жаҳон Миллатлар Федератсияси бутун ер юзида ҳукмронлик қилган давр эди. Шундай қилиб, у Сен-Ив таълимотидаги илоҳий Синархияни коммунистик тизим билан алмаштиради, натижада теократик Рам-Ариэс империяси Рамид федератсиясига айлантирилади. Бироқ, бу метаморфознинг сабабини тушуниш қийин эмас. Синархик дунё тартибининг ўзагини ташкил этувчи тринитар ҳокимият иэрархияси (шоҳлар - руҳонийлар - пайғамбарлар) ғояси ҳам янги шароитларда Барченко учун номақбул бўлиб чиқди. Шу билан бирга, Олтин - Коммунистик аср ҳақида гапирганда, А.В. таъкидлайдики, биздан тасаввур қилиб бўлмайдиган даражада узоқ бўлган "космик шароитлар универсал схема бўйича қурилган тсивилизатсиялар ривожланиши учун айниқса қулай бўлган" давр узлуксиз давр эмас эди. фаровонлик. "Улуғвор" 144 минг йиллик тсикл доирасида гуллаб-яшнаш даврлари таназзул даврлари билан алмашинди, декадент даври эса ҳар доим бўронли инқилобий бурилиш нуқтаси билан ҳал қилинди, ундан кейин Умумжаҳон маданиятининг тўлиқ гуллашининг олтин 8000 йиллик даври келди. , аста-секин бутун дунёни қамраб олади^[195].
Умумий ер даврлари билан бир қаторда, қадимги ҳинд "югас" га мос келадиган космик ёки зодиаcал тсикллар ҳам мавжуд. Тўғри, А.В.Барченкода, худди Сен-Ивдаги каби, улар "жанубий" дан 12 баравар қисқароқ бўлса-да, улар орасидаги анъанавий нисбатни сақлайди: 4: 3: 2: 1 - 144 000 йил (Олтин аср - Крит -юга) , 108 000 йил (кумуш даври - Трета Юга), 72 000 йил (мис даври - Двапара Юга), 36 000 йил (темир даври - Кали Юга). (Таққослаш учун: қадимги ҳиндларнинг таълимотига кўра, Крита Юга 4,800 илоҳий йил ёки 1,728,000 инсон йили, Трета - 3600, Двапара - 2400, Кали - 1200 йил давом этади. Ҳинд анъаналари охирги Юга даврининг бошланиши билан боғлиқ. милоддан аввалги 3102 йилда бўлиб ўтган Курукшетрадаги буюк жанг Тарихнинг Сен-Ив моделига кўра, тахминан бу даврда - милоддан аввалги 3250 йилда - шаҳзода Иршу синархияга қарши, синархик империянинг емирилишига олиб келди.) Шу билан бирга, А.В.Барченконинг космик сикллари Калачакра даврлари билан мос келмайди. Шундай қилиб, Калачакратантрага кўра, барча 4 юга тенг давомийликка эга - ҳар бири 5,400 инсон йили ва Маха-юга, демак, 21,600 йил (ҳиндлар учун 4,320,000 йил).
Эр юзидаги тсивилизатсиялар ёки маданиятларнинг этти марта ўзгаришини теософлар айтганидек, 7 ирқнинг ўзгариши деб тушунмаслик керак. А.В.Барченко, масалан, Атлантида даврида ер юзида фақат битта қизил ирқ бўлган, деб ўйлаш соддаликдир. Аксинча, бошқа барча "асосий" ирқлар бир вақтнинг ўзида мавжуд бўлган, аммо қизил улар орасида этакчи ўринни эгаллаган ва "тсивилизатсия раҳбари" эди. Умуман олганда, "маданият байроғи" қўлдан-қўлга, яъни бир ирқдан иккинчисига қуйидаги кетма-кетликда ўтди: қора, оқ, сариқ, қизил ва яна бир хил тартибда. Барченконинг сўзларига кўра, қора танли "маданий лидер" Эвросиё қитъасида тахминан 9 минг йил олдин (7500+2000) "оқлар" билан алмаштирилган. Ушбу давр воқеасининг акс-садоси - "Арянларнинг Ҳиндистонга кўчиши" ва уларнинг қора ирқ вакиллари билан кураши ҳақидаги афсона, Рама эпосида акс эттирилган.
А. Г. ва О. А. Кондиаиннинг оилавий архивида "Инсоният тарихининг яширин талқини" (Э. М. Кондиаин томонидан Тамиэл ёки А. В. Барченко сўзларидан ёзиб олинган) кичик парча мавжуд бўлиб, унда тошқиндан кейинги аҳоли пунктлари ҳақида ҳикоя қилинади. "оқ ирқ" мамлакати.
“Тўфон ва халқларнинг бўлинишидан сўнг, кейинчалик афсонавий буюк йўлбошчи Рамни дунёга келтирган оқ танли халқ узоқ Шимолдан кўчиб ўтди. Бобил чегаралари тарихдан олдинги даврларда унинг ҳаракатида оралиқ босқич бўлиб хизмат қилган. Кейин оқ танлилар - Рамнинг отаси - Бобил чегараларидан шарққа кўчиб ўтдилар, Ҳиндукушни кесиб ўтдилар ва Тибет ва Хитойнинг бевосита яқинида бўлиб, аллақачон чарчаган - қадимги сариқ маданияти билан алоқа қилишди. - терили ирқ. Кейин у шарққа Ҳимолойга, Осиёдаги энг баланд тоғ - Гауризанкарга кўчиб ўтди. Ҳимолой ён багʻирларидан жанубга қараб ҳаракатланиб, Ганг водийсини сув босган. Кейинчалик оқ танлиларнинг бир қисми ғарбга қайтиши билан, қизил териларнинг чарчаган тсивилизатсияси билан алоқада бўлган оқ одамларга ёпишган маданият пайдо бўлди. (Эътибор беринг: "оқ терили одамлар", яъни арийлар ҳаракати,
Бутун Осиё ва Европанинг бир қисмини бирлаштирган Рамид федератсияси, А.В.Барченконинг фикрича, тахминан 3600 йил давомида “тўлиқ гуллаб-яшнаган” бўлган, аммо 5600 йил аввал “Иршу инқилоби” натижасида агʻдарилган. Оқ ирқ ҳали бутун дунё бўйлаб тарқалмаган ва "халқлар федератсияси" ни қуриш учун "глобал миқёсда" Умумжаҳон калитини (яъни, "Умумжаҳон билимлари" калити) ҳали қўлламаган. 1200 йилдан кейин содир бўлиши керак бўлган навбатдаги глобал сув тошқини ниҳоят эр юзида "қора тсивилизатсиянинг декадент шаклидаги сўнгги изларини" йўқ қилади. Атлантика океанининг туби кўтарилгандан сўнг, "Европа, Америка ва Осиёнинг барча пасттекисликлари ... ва Хитой ва Мўғулистон даштлари Африка билан бирга ҳалок бўлади. Евроосиёнинг тогʻ платолари ва тизмаларида тўлиқ оқ ирқлар (афгʻонлар, кофирлар, тогʻ-тожиклар, Курдистон, Балучистон, Форс, Озарбайжон, Зақафқазия ва Шамбала ва Сажа билан Ҳимолой) омон қолиши керак. Шундай қилиб, тошқиндан омон қолган оқ ирқ кўпчилик бўлиб қолади ва Умумжаҳон билимининг ижтимоий идеалини амалга оширишга қодир бўлади - сайёрада Бутунжаҳон Миллатлар Федератсиясини яратиш, аниқроғи, қайта тиклаш. А. В. Барченко ўз биродарлик аъзоларига ер тсивилизатсиясининг келажаги учун жуда қизғин истиқболни тасвирлаб берди.^[196]. Бироқ, унинг башоратларини 12 асрдан олдин текшириш мумкин бўлади.