Александр Андреэв Шамбала вақти Дарҳақиқат, Шамбала вақти келди. Н. Рерич и қисм

17. Чека суди олдида Шамбала

1920-йилларнинг охири А.В.Барченко учун унинг кўплаб умидлари ва режалари барбод бўлган давр бўлди. Конгрессни чақириш ғояси "ташаббус қилади
“Дунхор”, Бокиянинг “партия-оккулт тўгараги” билан машғулотлар ва Дунхорнинг турли бўлимлари ишини мувофиқлаштириш учун мамлакат бўйлаб саёҳатлар тўхтатилди Қадимги дунё қўриқчилари фанларни тўхтатди. А.В.Барченконинг рафиқаси билан Уфага сўнгги сафари, шекилли, қандайдир мусулмон тартиблари вакиллари билан учрашиш мақсадида, 1930-йил ёзида бўлиб ўтди.Бу саёҳатлар чоғида туғилган болаларнинг ягона қувончи бор эди: 1927-йилда Юреветсда қиз туғилди. , Светлана ва 3 йилдан кейин Уфада ўғли Святосар.
1927 йил 9 июлда А.В.Барченко рафиқаси ва шогирдлари билан Юреветсда бўлганида, ОГПУ Ленинградда унинг ҳомийси К.К.Владимировни ҳибсга олди. Константин Константиновичга қўйилган айбловларнинг моҳияти шундан иборатки, 1926-1927 йилларда ротатсия пайтида. Ленинградлик ёзувчилар ва рассомлар орасида у уларга Чекадаги аввалги хизмати ҳақида гапириб берди ва шу билан "ошкор қилинмаган маълумотларни ошкор қилди". Тергов жараёнида бир қизиқ тафсилот пайдо бўлди - "ҳокимият" дан кетганидан кейин К.К. Владимиров Гороховаядаги муассаса билан яширин ҳамкорликни давом эттирди.
"1920 йилдан ҳозирги кунгача Чека - ГПУ (И) собиқ ходими сифатида ўзимни ГПУга ўзимга маълум бўлган иқтисодий ва сиёсий характердаги жиноятларнинг барча ҳолатлари ҳақида хабар беришга мажбурман деб ҳисоблардим; Материаллар ва маълумотлар турли манбалардан олинганлиги сабабли, у уларни ҳисобот ва ҳисобот шаклида ППнинг турли бўлимларидаги алоҳида ўртоқларига узатди. (ОГПУнинг Ленинграддаги ваколатли вакили – А.А.) Мен ГПУнинг махфий ходимлари рўйхатида бўлмаганман ва ГПУ билан ҳеч қандай анкета ёки имзо билан боғланмаганман”.^[263].
К.К.Владимировнинг ОГПУ билан ихтиёрий "мафкуравий" ҳамкорлигининг моҳиятини тергов ишига киритилган ҳужжатлар - таниқли Санкт-Петербург ва Москва оккултистларининг фаолияти тўғрисидаги тинтув пайтида қўлга киритилган аноним "хабарлар" ёритиб беради. А.В.Барченко^[264]. Бу К.К. Владимиров ОГПУ кўрсатмаси бўйича - умуман ўз ташаббуси билан эмас - иккала пойтахтда "масон ташкилотлари" ҳақида компромат материаллар тўплаш билан шуғулланадиган маълум бир махфий агент тармоғини бошқарган деб тахмин қилиш имконини беради. Ҳисоботлардан бири шахсан маълум бир Леоновга қаратилган эди - эҳтимол биз А.Г.
Леонов, Ленинград шаҳар кенгашининг диний култлар масалалари бўйича аъзоси. К.К.Владимиров иши бўйича гувоҳ бўлган ёзувчи Иэронймус Ясинскийнинг хабар беришича, К.К.Владимиров бир марта 1927 йилда унга “ГПУ орқали култларга раҳбарлик қилганини” тан олган. Маълумот берувчи К.К. Владимировнинг "ҳисоботлари" мазмунини таҳлил қилиш шуни кўрсатадики, ОГПУ айниқса рус масонларининг хорижий алоқаларига қизиққан. Шу тарзда тўпланган маълумотлардан 1926 йил январ ойида Ленинградда "масон иши" деб номланган иш қўзғатилган бўлиши мумкин.
Ленинград прокуратураси ПП ОГПУ ЛВО раҳбариятининг илтимосига биноан К. К. Владимиров ишини "умумий суд тартибида" кўриб чиқмади, чунки бу "ОГПУдаги махфий иш усулларига зарар этказиши мумкин" лекин уни Москвадаги ОГПУ коллегиясининг махсус йиғилишига топширди. Натижада, 1927 йил 17 августда К.К. Владимиров РСФСР Жиноят кодексининг 121-моддасига биноан - "ОГПУ орқали Сибирга уч йил муддатга жўнатиш" га ҳукм қилинди.^[265]. Ва 4 ойдан сўнг (21 декабр) А. С. Энукидзе бошчилигидаги СССР Марказий Ижроия Қўмитаси Президиуми К. К. Владимировдан мусодара қилинган кутубхона тўғрисида қарор қабул қилиб, ОГПУ талабини қондириш ва мусодара қилинган барча нарсаларни топшириш тўғрисида қарор қабул қилди. -3188 дона китоб, 24607 дона дастхат ва қўлёзмалар ҳамда 965 дона фотосуратлар тегишли муассасаларга тарқатиш учун вилоят халқ таълими бошқармасига.^[266].
Бироқ, К.К. Владимировнинг бахтсиз ҳодисалари шу билан тугамади. 1928 йил май ойининг охирида Томск округида 9 ой маъмурий сургунда бўлган К.К. Владимиров кутилмаганда Новосибирскка кузатув остида олиб кетилди ва у эрдан Москвага Лубянкага юборилди. Бу ерда, 1-июн куни унга Англия фойдасига жосусликда айбланган. К.К.Владимиров у инглиз жосус Фрида Лесманнинг резиденти эканлигини, 1919 йилда у билан ўткинчи муносабатда бўлганини ва уни аллақачон унутиб қўйганини билиб ҳайрон бўлди. Аммо терговчи К.К. Владимировга Ф. Лесман билан танишлиги ва К.К. Владимиров томонидан олиб борилган ПЧКдан "изсиз ғойиб бўлган" эри инглиз Тёрнернинг иши ҳақида эслатди. Унинг шериклари унга нотаниш одамлар бўлиб чиқди: Балмора трол ва тўқнашувлар бригадасининг флагман артиллериячиси С.П. Загуляэв, унинг рафиқаси М.А. Загуляэва ва А.В. Эвсюков, Узоқ Шарқ ҳарбий флотилиясининг "Сун Ят-сен" минорали қайиғи командири. К.К.Владимировга қарши қўйилган жиноятнинг моҳияти шундан иборат эдики, у гўёки Қизил Армия ҳарбий хизматчилари орасидан ҳарбий маʼлумот тўплаган, бу маʼлумотларни Загуляэвга берган, кейин эса уни чет элга – Англияга – Ф. Лесманга етказган.^[267]. Бироқ, К.К. Владимиров ўз айбини тан олмади - қамоқхона камерасида у прокуратурага умидсиз хатлар ёзиб, унга "бўш сўзлар" эмас, балки "аниқ айбловлар" қўйишни сўрайди. Лекин бу саҳрода йиғлаётган кишининг овози эди. 1928 йил 5-ноябр - Англия-Совет муносабатлари бузилганидан кўп ўтмай, мамлакатда айғоқчилик авжида - ОГПУ ОС коллегияси "тўртта инглиз жосуси" ни Загуляэв ва Владимировни отиб ташлашга, Эвсюков ва Загуляэвни жўнатишга ҳукм қилди. 5 йил давомида контслагер^[268].
1927 йил июн ойида ЭТБ раҳбарларидан бири П. С. Шандаровский ҳам Ленинградда "масон ложасини яратишга уриниш" (М. А. Радинский гуруҳи) айблови билан ҳибсга олинган. Сўроқ пайтида Г.И.Гуржиэффнинг собиқ шогирди ҳамма нарсани қатъиян рад этди: "Мен масонлик ҳақида фақат адабиётдан биламан. Мен ҳеч қачон масонлар билан алоқада бўлмаганман. Умуман олганда, мен ҳеч қачон диний ёки бошқа шунга ўхшаш уюшмаларда қатнашмаганман”.^[269]. Бироқ, Радинский гуруҳи ҳақидаги иш тез орада парчаланиб кетди ва П. С. Шандаровский бошқа ҳибсга олинганлар билан бирга ўз аризаси билан ҳибсдан озод қилинди. Биз унинг кейинги тақдири ҳақида ҳеч нарса билмаймиз.
1936 йил ёзида, Буюк Террор арафасида, собиқ хавфсизлик ходимларидан А.В.Барченконинг яна иккита талабаси - ҳомийлари - Э.М.Отто ва А.Ю.Рикс Крести шаҳрида тугади. Иккаласи ҳам "Фонтанники" деб номланган ишда иштирок этган - Комсомол университети профессори бошчилигидаги Эстония "Тротский террорчи ташкилоти" иштирокчилари. Й. К. Палвадер томонидан Сталин. Россия музейида фотограф бўлиб ишлаган Э. М. Отто ва унинг дўсти, СССР НКФ валюта ва ташқи савдо сектори Ленинград бўлими бошлиғи А. Ю. Рих СССР аъзоларига қарши теракт тайёрлашда айбланган. Иқтисодиёт Коммунистик партияси Марказий Комитети ва Коминтерннинг ташкил этилиши Ж. Я. Анвелт ва Х Г. Пегелман. Шу мақсадда, фитначиларнинг биринчиси 1936 йил баҳорида гўё "ўз дизайнидаги дўзах машинасини" ишлаб чиқарган.^[270]. Суиқасдга А.Ю.Рикснинг бу икки эски партия аъзосини чор махфий политсиясининг собиқ ходимлари сифатида фош этиши сабаб бўлган. Натижада 1936 йил 11 октябрда
В.В.Улрих раислигида СССР Олий суди Ҳарбий коллегиясининг ташриф буюрган мажлиси барча бешта “Фонтанниверс”га қарши қарор чиқарди -
Ж. К. Палвадер, Р. И. Изак, А. И. Сорксеп, А. Й. Рикс ва Э. М. Отто - ўлим жазоси^[271]. (Тергов давомида, айтмоқчи, қизиқ бир факт пайдо бўлди - Оттонинг биринчи рафиқаси Минна Петровна Инт, 1917-1919 йилларда Г. Э. Зиновев котибиятида ишлаган, Петросоветнинг қудратли раҳбари билан яқин муносабатда бўлган!)
Афсуски, биз А.В.Барченконинг 1930-1937 йиллардаги ҳаёти ҳақида жуда кам маълумотга эгамиз. Шундай қилиб, 1934-1935 йилларда у Г.И.Гуржиэффнинг собиқ шогирдлари билан алоқа ўрнатишга ҳаракат қилди. Меркуровдан, юқорида айтиб ўтилганидек, у Александр Никифорович Петровнинг кундалигини олди ва кейин у муҳандис бўлиб ишлаган Грознийда А.Н. Петровга хат ёзди. А. Н. Петров хатга дарҳол жавоб берди ва бир мунча вақт ўтгач, ўзи Москвага келди - у икки ҳафта яшаган А. В. Барченконинг квартирасида қолди. Бироқ, у Г.И.Гуржиэфф ва унинг хориждаги “иши” ҳақида янги ҳеч қандай хабар бера олмади.^[272].
Мамлакатда сиёсий тузум қаттиқлашганига қарамай, суд жараёнлари, оммавий қатағонларнинг илк тўлқинлари, динга қарши бакканаллик – А.В.Барченко ўз ихтиёри билан ўз зиммасига олган таълим миссиясидан воз кечмади ва ҳавас қиладиган матонат билан ўз таълим-тарбиявий миссиясини тарк этмади. Совет давлати раҳбарлари билан учрашди. 1936 йил бошида у ўша пайтда НКВД ГУГБ 9-бўлимини бошқарган ҳомийси Г.И.Бокийдан уни Молотов ва Ворошиловлар билан бирга олиб келишни қатъият билан сўради, аммо Г.И.Бокий бу илтимосни бажаришга шошилмаётгани аниқ. Г.И.Бокийнинг сустлигидан ғазабланган ва, эҳтимол, Тамиэл сингари уни хиёнатда гумон қилган А.В.Барченко кейин Ленинграддаги “Союзфото”да фоторепортёр бўлиб ишлаган бошқа ҳомийси Ф.К.Швартсга ёрдам сўраб мурожаат қилади. "Карлуша" зудлик билан Москвага жўнаб кетди, Бокий ва Барченко билан учрашди ва ундан Ворошиловга топшириш учун "Дунхор илми бўйича ҳисобот" пакетини олди. Бироқ, Швартснинг уринишлари ҳам муваффақиятсиз бўлди - у Мудофаа халқ комиссари билан учрашувга кира олмади, аммо Ворошиловнинг адъютанти Хмелнитский Барченконинг пакетини ўз бошлиғига топширишга ваъда берди.
1937 йилнинг баҳорида А.В.Барченко яна Швартсни Москвага чақириб, унга янги, бундан ҳам масъулиятлироқ топшириқ беради – бу сафар Г.И.Бокимнинг розилигисиз – Сталин билан учрашиш учун!
"Барченко менга партия ва совет ишчилари раҳбарларининг доираларига киришнинг қийинчиликлари ҳақида маълумот берди, ўз, Барченконинг кўрсатмаларини бажаришга интилмаётган ва Сталин билан учрашишга эриша олмайдиган Бокий фаолиятидан норозилигини билдирди. . Кейин мен бу вазифани зиммасига олиш истагини билдирдим. Барченко рози бўлди ва шу билан бирга деди: Сталин билан учрашишга ҳаракат қилинг.^[273].
Аммо бу уриниш ҳам муваффақиятсиз якунланди. "Мен икки марта Сталин билан учрашишга ҳаракат қилдим, - деди Ф.К. Швартс терговчига, "биринчи марта апрел ойининг охирида Сталинга мени қабул қилишни сўраб телеграмма юбордим. Мен ушбу телеграммага жавоб олмадим, кейин июн ойида учрашувга эришиш учун шахсан ўзим Москвага бордим, лекин менга Сталинни кўришга рухсат беришмади ва мен Барченконинг кўрсатмаларини бажармасдан Москвани тарк этдим. <...> Сталин билан учрашганимда, мен унга "қадимги фан" мавжудлиги ҳақида гапириб бермоқчи эдим ва уни Барченко билан шахсий учрашув зарурлигига ишонтирмоқчи эдим.^[274].
Тамиэлга келсак, А.В.Барченко билан хайрлашгандан сўнг, у уларнинг умумий ишига қизиқишни йўқотмади ва мустақил равишда Универсал схема билан ишлашни давом эттирди. Унинг рафиқаси Э.М.Кондиаин 1929-йилда “Ёш гвардия” нашриётига график дизайнер сифатида ишга кирди. 1934 йил ёзида у Шарқий Сибирга (Витим ва Олекма ҳудуди) экспедитсия билан саёҳат қилиб, Эвенки тили бўйича дарслик учун материаллар тўплади. Кондиаинларнинг А.В.Барченконинг "меҳнат биродарлиги" нинг бошқа аъзолари билан олдинги алоқалари аста-секин бузилди. Фақат К.Ф.Швартс ва унинг оиласи билан илиқ, дўстона муносабатлар сақланиб қолган. "Фақат содиқ ўртоқ бўлган Карлос бизни тарк этмади", деб эслайди Э.М.Кондиян.
"У бир ёзни биз билан Кавказда, Красная Полянада қизи Эля билан ўтказди. 1936 йилда у биз билан Ҳарбий-Сухуми йўли бўйлаб юрди.^[275].
1937-йил 16-майда давлат сирларини сақловчи, совет раҳбарлари устидан айбловчи далилларни махфий йигʻувчи Г.И.Бокий ҳибсга олинди. 17 ва 18 май кунлари бўлиб ўтган дастлабки иккита сўроқ пайтида Глеб Иванович терговчиларга - Ички ишлар халқ комиссарининг ўринбосари, Давлат комиссарига "тавба қилди". хавфсизлик 2-даражали Велский ва катта лейтенант Али Кутебаров - гуноҳлари учун. У 1921 йилда махсус бўлим ходимларидан ташкил топган "Дачная коммунаси" ҳақида хабар берди. Шунингдек, 1925 йилда А.В.Барченко билан биргаликда ташкил этилган масон ложаси ҳақида. "Ҳокимият" Г. И. Бокийнинг сўнгги баёнотига бир қатор ҳибсга олишлар билан жавоб берди - қисқа вақт ичида А. В. Барченко (22 май) ва Ленинград ва Москвадаги ЭТБнинг бошқа собиқ аъзолари - Л. Н. Шишелова - ҳибсга олинди. Маркова (26 май), А. А. Кондиаин (7 июн), К. Ф. Швартс (2 июл), В. Н. Ковалев (8 июл).
Барченконинг айблови мутлақо стандарт бўлиб чиқди: "Масоник аксилинқилобий террористик ташкилот, Бирлашган Меҳнат Биродарлиги" ни яратиш ва Англия учун жосуслик. А. А. Кондиаинга келсак, у "аксил-инқилобий фашистик-масон жосуслик ташкилоти" аъзоси ва "Росиcруcиан ордени Ленинград бўлими раҳбарларидан бири, Шамбала масон ташкилотининг хорижий маркази билан боғлиқ" деб айбланган. ” Қизиғи шундаки, терговчилар А.В.Барченконинг Москва тўгарагига махсус ном беришган - "Шамбала-Дунхор" бу, афтидан, А.В.нинг жосуслик фаолиятини "сохта илмий фаолият билан ниқоблаши" ҳақида гапириши керак эди. ”.
НКВД раҳбарияти А.В.Барченко ва унинг “шерикларини” айблаш учун қуйидаги афсонани ишлаб чиқди. Англиянинг шарқий протекторатларидан бирининг ҳудудида - қайси бири ишда кўрсатилмаган - маълум бир диний ва сиёсий марказ "Шамбала-Дунхор" мавжуд. Бу марказ Осиёнинг кўпгина мамлакатларида, шунингдек, СССРнинг ўзида кенг тармоқланган филиаллар ёки ячейкалар тармогʻига эга. Унинг асосий вазифаси — олий совет раҳбариятини ўз таʼсирига бўйсундириш ва уни марказга (тўгʻрирогʻи, Англияга) маʼқул келадиган сиёсат юритишга мажбурлашдир. Шу мақсадда А.В.Барченко ва у яратган шарқий марказнинг "филиали" иштирокчилари Совет раҳбариятига киришга ҳаракат қилишди. Шу билан бирга, Шамбала-Дунхор ташкилоти жосуслик ва террористик ташкилот сифатида, махфий маълумотларни тўплаш ва терактлар тайёрлашда фаол иштирок этган - ўша совет раҳбарларига қарши! Ушбу афсонага кўра, НКВД терговчилари ҳеч қандай қийинчиликсиз А. А. Кондиаиннинг проф. Л. Г. Данилова об-ҳавонинг тўлқинли табиати устида ишлайди, кейинчалик уни чет элга олиб чиқади. (А. А. Кондиаиннинг сўроқ баённомасида биз ўқиймиз: "Бу иш катта мудофаа аҳамиятига эга, чунки у шамол йўналишини кўрсатиш имкониятини очиб беради ва ҳарбий мақсадларда - самолётларнинг парвози, газ ҳужумлари учун ишлатилиши мумкин."^[276].)
Терроризм айбловларига келсак, тергов Ғарбий Кавказда ёзги таътил пайтида ўртоқ Сталинга суиқасд уюштириш режасини "ошкор қилишга" муваффақ бўлди, гўёки К. Ф. Швартс А. А. Кондиаин билан биргаликда ишлаб чиққан. Ушбу режанинг бир версиясига кўра, террорчилар лидернинг қайиғига Ритса кўлида кетаётганида ўт очмоқчи бўлган. Террор ҳужумига тайёргарлик кўриш учун К. Ф. Швартс икки марта, 1935 ва 1936 йилларда Гаграга борган, чунки унга Г. И. Бокий Сталин ҳар йили бу эрда дам олишини билдирган. Иккала фитначининг шахсий қуроллари (револверлари) бўлган. Бундан ташқари, жанговар ташкилотда Москва яқинидаги Эвгений Гопиус дачасида жойлашган портловчи моддалар ишлаб чиқариш учун махсус "пиротехника лабораторияси" мавжуд эди.^[277].
Шамбаланинг ўзи, шунингдек, Дунхор таълимотининг моҳияти, сўроқ пайтида деярли ҳеч қачон муҳокама қилинмаган, чунки бу мавзулар терговчиларни унчалик қизиқтирмагани аниқ. А.В.Барченко эса Махатмаснинг Тибет-Ҳимолой бошпанасини Шарқнинг барча тасаввуфий жамоаларини бирлаштирган “Буюк Осиё биродарлиги”нинг маркази деб таърифлаган ва, эҳтимол, у ҳақиқатан ҳам шунга ишонган. А. А. Кондиаин ҳам худди шундай руҳда гапириб, Шамбалани "Шарқдаги барча масоник буйруқлар боғланган энг юқори масон боби" деб атаган. Унинг таъсири, асосан, шарқий мамлакатлар - Хитой, Тибет, Ҳиндистон ва Афғонистонга тааллуқлидир. Қадимги илм-фаннинг ғоялари нима билан боғлиқлиги ҳақида сўралганда, А. А. Кондиаин - афтидан, терговчининг илтимосига биноан: "Бизнинг ноқонуний ташкилотимиз Маркс - Ленин - Сталин таълимотига қарши қаратилган тасаввуфни тарғиб қилган", деб жавоб берди.^[278]. Шундай қилиб, А.В.Барченко иши бўйича тергов жараёнида Шамбала тўғрисида Англия томонидан СССР қудратига путур этказиш ва унинг зарарли таъсирини Осиё қитъасига ёйиш учун фойдаланилган шарқ тасаввуф масонларининг ўзига хос фитна ташкилоти сифатида янги афсона уйдирилди. Буддистларнинг бахтли мамлакатидан Шамбала ўзининг бутунлай тескарисига айланиб, дунёдаги биринчи ишчилар ва деҳқонлар давлатининг мавжудлигига тўғридан-тўғри таҳдид соладиган даҳшатли қоронғу, ҳалокатли кучнинг тимсолига айланди.
Тўғрироғи, афсонавий Ҳимолой мамлакати номи 1920-йилларнинг охирларида совет мафкурачилари назарида машҳур номга айланди. Мажбурий коллективлаштириш даврида ламаларга нисбатан маъмурий ва иқтисодий босимнинг кучайиши СССРнинг буддавий ҳудудларида (Бурят СССР ва Қалмоғистон автоном округи) катта ижтимоий кескинликни келтириб чиқарди. Имонлилар орасида Ламанинг "Лунденси" кенг тарқала бошлади - апокалиптик жаҳон урушининг яқинда бошланиши ҳақидаги башоратлар - Тибетда мужассамланган Шамбала қироли 25 Буддист эътиқодининг душманларига ("Қизиллар") қарши муқаддас кампания. Панчен Лама. Тсар-озод қилувчининг Шамбала армиясининг бошига келиши, башоратларга кўра, От йилида ("Морин-жил") - 1930 йилда кутилган эди. Айнан ўша пайтда Узоқ Шарқдаги сиёсий вазият милитаристик Япониянинг кенгайиши туфайли кескин ёмонлашди, бу табиий равишда ламаларнинг "жуд-хураллари" - муқаддас уруш бошланишини тезлаштириш ва бидъатчилар ва атеистларни йўқ қилиш илтимоси билан Эрйгден-Дагбо хонга ибодатлар - жуда ёмон белги берди. Гарчи эътироф этиш нуқтаи назаридан, Шамбала Раббийсига қўнғироқ қилиш Масиҳнинг иккинчи келиши учун ибодатлар каби зарарсиз эди. 1929 йилда "Шамбалантсерик" арафасида Агван Доржиэв Агинский датсанида янги қурилган Калачакра чеккасини муқаддас қилди. Айтишларича, бу ёдгорлик ичига ламалар Эригден-Дагбо Хоннинг темир қўшинини акс эттирувчи юз мингта металл игна қўйишган. шунингдек, Масиҳнинг иккинчи келиши учун ибодатлар. 1929 йилда "Шамбалантсерик" арафасида Агван Доржиэв Агинский датсанида янги қурилган Калачакра чеккасини муқаддас қилди. Айтишларича, бу ёдгорлик ичига ламалар Эригден-Дагбо Хоннинг темир қўшинини акс эттирувчи юз мингта металл игна қўйишган. шунингдек, Масиҳнинг иккинчи келиши учун ибодатлар. 1929 йилда "Шамбалантсерик" арафасида Агван Доржиэв Агинский датсанида янги қурилган Калачакра чеккасини муқаддас қилди. Айтишларича, бу ёдгорлик ичига ламалар Эригден-Дагбо Хоннинг темир қўшинини акс эттирувчи юз мингта металл игна қўйишган.
Мамлакатда буддизмга қарши кайфият 1930-йилларнинг бошларида Бурятиядаги бир қатор қуролли “ламо-кулак” қўзгʻолонлари ва Япониянинг Манчурияни босиб олинишидан кейин янада кучайди. Совет ташвиқотининг саъй-ҳаракатлари туфайли Шамбала ниҳоят Буддист дунёсининг, айниқса Япониянинг ўта тажовузкорлиги ва жанговарлиги рамзига айланмоқда. Аммо, агар бу даврда халқаро вазият янада қулайроқ бўлганида ҳам, Барченко, ҳақиқатан ҳам, Сталин, Молотов ва Ворошилов каби православ марксистларни буддист тантризмининг (Қадимги Дунхор илми) энг катта қадриятига ишонтира олмас эди. Совет тузумининг моҳиятини тушунмаган комил идеалистгина бунга таяниши мумкин эди.
1937-38 йилларда Бурятия ва Қалмоғистонда сўнгги буддист монастирлари ёпилган ("тугатилган"). Бу йилларда совет матбуоти буддист роҳибларни "Шамбалансерик" таълимотини - Шамбала урушини тарғиб қилганликлари учун жаҳл билан қоралади. "Ушбу ваъз ламалар ва фашизм ўртасидаги боғлиқликни яққол кўрсатиб турибди", деб ёзади Динга қарши журнал.
“Япон разведкаси Банчен-Богдонинг (Панчен Лама - А.А.) Манчурияга сафари чогʻида ламалар бу сафар “Шамбаланинг ер юзидаги қўшинлари”ни ташкил этиш билан богʻлиқ деган миш-мишни тарқатишди ва ҳоказо. СССРга қарши тайёргарлик кўриш ва ламалар бидъатчилар ва атеистларга, биринчи навбатда русларга қарши самовий кучларнинг "муқаддас уруши" ни эълон қилдилар. "Шамбала" таълимоти япон фашизми фойдасига аксилинқилобий мағлубиятга учраган ташвиқот қуроли ва диндорлар орасида миллатчилик туйғуларини қўзғатади.^[279].
1937 йил 9 сентябрда СССР Олий суди Ҳарбий коллегияси А. А. Кондиаинни Санъат бўйича ҳукм қилди. 58 РСФСР Жиноят кодексининг 6, 8 ва 11-бандлари ВМНга мол-мулкини тўлиқ мусодара қилиш билан қатл қилиш. Айбланувчи ўзининг сўнгги сўзида “аксилинқилобий ташкилотга қўшилиб, ҳаётининг энг яхши йилларини душман тегирмони учун ўтказганини” англаш қанчалик оғир бўлганлиги ҳақида қийноқли иборани айтди. Ҳукм шу куни ижро этилди. А. А. Кондиаин тақдирини Шамбала-Дунхор ташкилотининг бошқа аъзолари - К. Ф. Швартс (1937 йил сентябрда қатл этилган), В. Н. Королев (26 декабр), Л. Н. Шишелова-Маркова (30 декабр) , Г. И. Бокий (19 19 ноябр) бўлишди. , И. М. Москвин (1937 йил 21 ноябр). А.В.Барченконинг тақдири бироз кейинроқ - 1938 йил 25 апрелда В.В.
"Халқ душманлари" нинг хотинлари ҳам қатағондан қутулмадилар: Э. М. Кондиаин эри вафотидан кейин 10 кун ўтгач ҳибсга олинди ва "учлик" (Махсус йиғилиш) қарори билан лагерларда 8 йилга ҳукм қилинди. О. П. Барченко ҳам худди шундай жазони 1938 йил 23 июлда олди (у “учлик” (Махсус йиғилиш) қарори билан лагерда 8 йил давомида лагерда хизмат қилган). у Оқмола лагерида ватан хоинларининг хотинлари учун хизмат қилган).
А.В.Барченконинг энг яқин шериги Ю.В.Струтинская ҳақида биз фақат 1937 йилда у Майкоп яқинида яшаганини биламиз - бу ҳақда терговга А.А.Кондиаин хабар берган, у ҳибсга олинишидан олдин Струтинская билан ёзишмаларда бўлган бўлиши мумкин.
А.В.Барченко ҳибсга олинишидан икки йил олдин, Э.М.Кондиаиннинг ҳикоясига кўра, у оғир касал бўлиб қолган - оёғида флегмона пайдо бўлган ва шифокорлар унга касалхонага боришни қаттиқ маслаҳат беришган. Акс ҳолда, ўлиб қолишингиз мумкин, дейишди. Аммо А.В.Барченко бунга эътироз билдирди: "Менинг ишим менга керак бўлмаганда ўламан". Ва у илгари қилганидек, спиртли компресслар билан ўзини даволашни бошлади. Тез орада хавфли касаллик пасайиб кетди. А.В.Барченконинг сўзлари башоратли бўлиб чиқди - 1937 йилда у ва у билан бирга минглаб бошқа олимлар совет, тўғрироғи, Сталин илми учун кераксиз бўлиб чиқди. Охир оқибат, Шамбала ҳақида ўлим ҳукмини Кремл хўжайини эълон қилди, аммо буддист афсоналари ҳақида гапирадиган ва А.В.Барченко қидираётган Шамбала эмас, балки унинг тўлиқ антиподи - Совет пропагандаси томонидан яратилган Шамбалага қарши.
Олимнинг ўлими муқаррар равишда 1920-1930 йилларда яратган ҳамма нарсанинг йўқолишига олиб келди. 1999 йилда Россия Федератсияси ФСБ Марказий архивидан менга маълум бўлишича, А.В.Барченкони ҳибсга олиш пайтида олинган шахсий ҳужжатлар, турли ёзишмалар ва "Ҳаcимли энергия майдонининг экспериментал таъсири методологиясига кириш" диссертатсияси (ва шу билан бирга). улар билан бирга, эҳтимол, унинг бошқа асарлари, жумладан, қадимги фанга оид “Дунҳор” рисоласи ва “Ёʻқотилган ҳақиқатни излаб” хотиралар китоби) 1939 йилда ёʻқ қилинган. Барченконинг РЕС-Мовская "махсус лабораторияси" сақланиши керак эди - унинг биоэнергетика тадқиқотлари билан боғлиқ материаллар, катта илмий аҳамияти туфайли. Бироқ, бу ноёб материалларнинг излари ҳали топилмаган. Шунинг учун биз фақат умид қилишимиз мумкин
Санкт-Петербург. 1999 йил июл - 2002 йил май.