Arziqulov jonibek

Ovqatlanish vaqti.
Dada: – Nima oyimni chaqirmading.
Onasi: – Mana, suzib qo’ydim. Oyingiz o’zlarining hujralarida yeya qolsinlar. Agar bu yoqda o’tirsalar to’kib, sochib hamma yoqni rasvo qiladilar. Voy, hammasidan qalt-qalt qilib odamning ishtaxasini ham bug’adi.
Dada: – Zarang kosaga suzdingmi? Chinni kosa qurib qolganmidi?
Onasi: – Ey, qo’llari qaltiramay qolsin oyingizni. Hamma chinni idishlarimdan ayrildim. Ovqatllarni suzib bersam, eplab icholmaydilar. Qo’llari qaltirab yerga tashlab yubordilar. SIz so’ramang, men aytmay. Nechta chinni payola, nechta chinni kosalarimning boshini yedilar.
Bola: – Ey, muncha yomonlayverasiz buvimni? O’zingiz chinni laganda yeysiz-u, buvimlar yog’och kosada yeydilarmi?

Dada: – Tur, buvingning ovqatini oborib ber.
(bola hujradagi buvisiga yog’och kosada ovqat olib bordi)
Onasi: – Oyijon, hamma narsa tayyor, yuraqoling.
Buvi: – Juda yaxshi, bolam. Menga qarang, Hanifaxon qizini fotiha qilibdi. Bizda qarzi bor. Biror tog’ara qilib yo’qlab qo’ying. Yana bo’ynimday bo’ladi. To’y uchida qo;ayotgan joyimiz yo’q-ku,
Oyijon.
Buvi: – Bundan keyin Sabina ham navara to’y qilaman deb yuribdi. Shavkatning to’yida ot- arava qilib chiqqandi. Biron valasapedmi, u-bu qilib yo’qlab qo’yinglar, jon bolam, bo’ynimizda qarz bo’lib qolmasin, qarzdan juda qo’rqaman.
Onasi: – Oyi, birovning narsasi birovning qornida qolib ketmaydi. Yuraqoling endi.
Dada: – Bo’ldingizmi, oyi?
(Mashinaga minayotganda) Onasi: – Ehtiyot bo’ling, oyi, ehtiyot bo’ling.
Buvi: – Kelinposhsha, haligi aytgan narsalarim esingizdan chiqmasin, bo’ynimda qarz bo’lib qolmasin yana.
Onasi: – Xavotir olmang dedim-ku sizga, oiyjon. Yaxshi yetib olingizlar. Hammalariga ko’pdan ko’p salom ayting.
Buvi: – Ehtiyot bo’lib hayda, bolam. Qaytishingda qorong’ilikda qolib ketasanmi deya qo’rqyapmanda, jon, bolam, yo’l uzoq.