Arziqulov jonibek

Onasi: – Shavkat, Shavkat, hov Shavkat, oshing sovib qoladi, kir tezroq. Menga qara, o’zi nechi kundan beri dukkillatib nima qilyapsan.
Bola: – Yog’och zarang kosa yasayotgandim.
Onasi: – Nima? Zarang kosa. Nima qilasan uni, juvonmarg.
Bola: – Siz ham xuddi buvimdek qarib, qo’lingiz qaltiroq bo’lib qo;gan paytda shu yog’och kosada ovqat beraman.


Onasi: – Nima?!
Shavkat: – Ehtimol, buyumdan voz kechmoq mumkin,
Bebaho kiyimdan voz kechmoq mumkin.
Naqshinkor uyingdan voz kechmoq mumkin,
Ammo onangdan emas.
Maftuna: – Mo’jiza izlayapsiz ko’ngil beega,
Sarg’ayib boradi sabrining yuzi.
Naega anglamaysiz, ko’rmaysiz nega?
Axir mo’jiza-ku ayolning o’zi.
Zebo: – Darhaqiqat, so’z dunyoda eng ulug’ zot mehribon onajonlarimiz haqida borar ekan, birimiz ular yuradigan yo’llarida poyondoz bo'lsak, birimiz ona o’tadigan ariqda ko’prik bo’lmog’imiz darkor. Ha, ona deganda ko’z oldizmiga munis-u mushfiq, beozorgina bir zot namoyon bo’ladi.
Ramazon: – Osmon chok-cokidan so’kilib ketar,
Yulduzlar samodan to’kilib ketar,
Bu go’zal ash’arolar to’qilib ketar,
Agar bu dunyoda ayol bo’lmasa.
Xolida: – Hayotdan ma’no-yu, mazmun yo’qolar,
Yurak tanholikning kuyini chalar,
Bayramlar bayramga o’xshamay qolar,
Agar bu dunyoda ayol bo’lmasa.
Alimardonov Azizbek:
– Men ham bu davrda bo’lolmas edim,
Davra ne dunyoga kelolmas edim.
Dunyoning borligin bilolmas edim,
Agar bu dunyoda ayol bo’lmasa.
Akbar: – Baski, bu dunyoning mayosi –ayol,
Jami ezgulikning doyasi – ayol.
Ruhni Alloh, tanni ayol yaratgan,
Xudoning yerdagi soyasi – ayol.