Boborahim Mashrab (1640 1711)

MEN NOLA QILAY SHOMU SAHAR…
Men nola qilay shomu sahar dod, eshigingda,
Jonimni beray, sho’xi parizod, eshigingda.
Ul lolavu rayhonu suman, toqa qizil gul,
Ham sarv bukuldi, qadi shamshod eshigingda.
Xo’boni jahon bo’lsa taqi Yusufi Kan’on,
Sultonu amir bandayo, ozod eshigingda.
Zulfing seni bu jonima yuz domi balodur,
Jonim qushi sayd o’ldi chu sayyod eshigingda.
Olam borisi lazzati husnungni topibdur,
Giryonu fig’on, nolavu faryod eshigingda.
Savdoyi muhabbatga tushubman seni izlab,
O’lturdi g’aming, ko’zlari jallod, eshigingda.
Ashkim to’kubon hajru g’amingda kecha-kunduz,
Vayrona vatan – manzul obod eshigingda.
Ul husnu jamoling o’ti Mashrabg’a tushubdur,
Parvonasifat quydi, parizod, eshigingda.
MASHRABI MO’TABAR O’ZUM
Gulshani bog’i dahr aro bulbuli nag’magar o’zum,
Bir buti bebadal uchun oshiqi darbadar o’zum.
Ko’yunga dam-badam borib, navhavu zorlar qilib,
Shomu sahar fig’on etib, hofizi xush asar o’zum.
Yo shahi mehribonmusan, yo mahi osmonmusan,
Yer bila ko’kni kuydurub kavkabayu qamar o’zum.
Jomi mayi luob ichib, majnuni benavo bo’lub,
Nozu karashmalar qilib, layliyi ishvagar o’zum.
Sham’i jamoling o’rtadi jonu dilimni, ey sanam,
Bolu parimni kuydurub, bedili navhagar o’zum.
Vaslingni istab, ey sanam, kechayu kunduz mudom,
Saharda bedor o’l dedingki, doyayi sahar o’zum.
Xisravi komron bo’lub, Rustami doston bo’lub,
Bir zo’r pahlavon bo’lub, Hamzayi raxnagar o’zum.
Olimi nuktadon manam, piri hidoyaxon manam,
Shuhrati she’r bobida Mashrabi mo’tabar o’zum.