Çalikuşu reşat Nuri Güntekin’in Eserleri

Zeyniler, 1 Aralık
Zehra, dün gece muhtarın evinde gelin oldu. Çoban Mehmet, mahzun olmasın diye köyün
meydanında davul, zurna çaldılar, bir iki pehlivan güreştirdiler.
Kadınlar arasında da, ayrıca bir kına gecesi yapıldı. Mevlit okutuldu.
Benim hediye ettiğim gelin elbisesi köyün ihtiyarlarına yine fazla alafranga görünmüştü. Kulağıma
etraftan: “Yarın ahiret”, “Münkir nekir”, “Kızgın topuz” gibi kelimeler geliyordu. Buna mukabil genç
kadınların ağızlarının suyu akıyordu. Aralarında, galiba, geline haset edenler bile oluyordu.
Gece, pek eğlendim. Muhtarın karısı güzel bir sofra hazırlamıştı. Ortada dönen sözlerden, bu
fedakârlığın Zehra’dan ziyade, “İstanbullu Hocanım”a gösteriş yapmak için göze alındığını
anlaşılıyordu.
Çoban Mehmet’e gelini teslim etmeden evvel gülünç bir el öpme merasimi yapıldı.

---

Bu kaba saba, utangaç köy delikanlısının gözlerini yumarak öptüğü eller arasında benimki de vardı.
Hoca demek, bir bakıma ana demek olduğu için bu lazımmış.
Bu el öpme merasiminde, öyle gizli bir komedi geçti ki, hiç unutmayacağım. Muhtarın karısı ile
Ebe Hanım başta olmak üzere, beş altı ihtiyar kadın, uzun bir kerevetin şiltesi üzerinde
sıralanmışlardı. Ben hâlâ onlar gibi bağdaş kurup oturmasını beceremediğim için, ocağın yanında bir
çamaşır sandığının kenarına ilişmiş bulunuyordum.
Gözlerini bir türlü yerden ayırmaya cesaret edemeyen Çoban Mehmet, evvela beni görmemişti.
Ebe Hanım köşeden: “Mehmet oğlum, hocanınım da elini öp!” diye beni gösterince delikanlı, utana
sıkıla yanıma geldi. Ben ciddiyetle elimi Uzattım, fakat, çobanın parmaklarımı tutmasıyla bırakması
bir oldu. Bunun bir el olduğuna inanamıyor, aptal aptal bakıyordu. Ben, güldüğümü belli etmemeye
çalışarak: “Öp evladım” dedim.
Adamcağız, elimi tekrar tuttuktan sonra dayanamadı, utanıp sıkılmayı bırakarak, yüzüme baktı ve
göz göze geldik. Daha fenası, tam bu esnada ocaktan yüzüme vuran kuvvetli bir çıra aydınlığında
güldüğümü de gördü. Çobanın bu dakikadaki şaşkınlığı kadar ömrümde gülünç bir şey gördüğümü
hatırlamıyorum.
El öpme merasiminden sonra, damadı, gelinin bulunduğu odaya doğru götürdüler. Zehra, yeni
elbisesi, biraz evvel kendi elimle tarayıp süslediğim başıyla, hemen hemen güzelce bir kıza
dönmüştü. Fakat, kendisini, bura âdetlerince, duvak yerine yeşil atlastan bir nevi torbanın içine
sokmuş oldukları için, çoban üzerinde ne tesir yaptığını göremedim.