Çarklar Arasında

çullandı. Yüksek sesle inildemeye, sızlanmaya başladı, hıçkırarak otların içine bıraktı kendini.
Bir saat kadar bir süre geçti aradan, hava kararmaya başlamıştı artık, doğrulup kalktı,
sallana sallana büyük bir güçlükle bayır aşağı inmeye koyuldu.
Hans'm akşam yemeğine gelmediğini gören
Bay Giebenrath, bir hayli söylenmiş, verip veriştirmişti oğluna. Saat dokuz olup da oğlu
hâlâ ortalarda görünmeyince, hanidir el sürülmeden duran ağır bir sopayı bulunduğu yerden

---

çıkarıp hazır bir kenara
koydu. Artık büyüdüğünü, baba dayağından yakayı kurtardığını mı sanıyordu haylaz oğlu
yoksa? Hele eve
dönsün bir, görürdü gününü!
Derken saat on oldu, kalkıp evin dış kapısını kilitledi Bay Giebenrath. Oğlu olacak
beyefendi bu geç vakitte dışarılarda hâlâ gezip tozmak mı istiyordu, o zaman geceyi geçirecek
bir yer de arayıp bulsundu kendine.
Ne var ki, bir türlü yatıp uyuyamadı Bay Giebenrath, içinde her geçen saat daha da
büyüyen bir öfke,
dışarıdan bir elin kapının mandalını kurcalamasını, sonra da kapıdaki çıngırağın ipini
çekmesini gözledi. Hep bu sahne canlandı gözlerinin önünde. Dışarılarda sürtüp duran bir
serseri oğlun çekeceği vardı elinden! Kimbilir, bakarsın sarhoş gelirdi eve; ama hiç merak
etmesin, evde bir güzel ayılacaktı bu serseri, bu hayta, bu sefil oğlan! Onu öyle bir
«sopadan geçirecekti ki, kemiklerini kıracaktı.
Ama sonunda yenik düştü uykuya Bay Giebenrath, hırsı da öfkesi de uçup gitti.
Tam babası onun için kafasında böyle azizlikler tasarladığı sırada  Hans'm bedeni çoktan
soğumuş, canlılığını yitirmiş olarak ırmağın karanlık sularında yavaş yavaş vadiden aşağı doğru
sürüklenip durmaktaydı. Tiksinti, utanç ve acıların yükü kalkmıştı üzerinden; karanlık ve cılız