Dunyoqarash tushunchasi va mohiyati. Falsafaning asosiy yo’nalishlari. Ҳозирги вақтда компьютер«компьютер фалсафаси»

Sofistika
Sofistika falsafiy metodlar jumlasidan bo’lib, qadimgi Yunonistonda mil. av. V va IV asrning birinchi yarmida ijtimoiy-siyosiy hayotda xususiy bir yo’nalish sifatida paydo bo’lgan.
Sofistika namoyandalari Pratagor, Gorgiy, Gippiy, Antifont va boshqalardir. Sofistikaning paydo bo’lishi antik Yunonistonda iqtisodiy taraqqiyotga bo’lgan ehtiyoj bilan bog’liq. Bu oila urug’ an’analaridagi turg’unlikni bartaraf qilish, yangi ijtimoiy-siyosiy o’zgarishlarga ehtiyoj davri edi. Sofistikaning inqirozi eramizdan avval IV asr o’rtalarida boshlandi. Eramizning II asrida klassik yunon sofistlarining g’oya va uslublarini qayta ishlashga intiluvchi yangi oqim paydo bo’ldi.
Sofistika mavjud nazariya va ma’lumotlarni saqlashga intiladi. Uyangi fikr eski fikrning bir qismi ekanligini asoslashga yoki mantiq qonunini tuzib, mavjud bilimlar tizimini barcha ziddiyatlardan tozalashga harakat qiladi. Bu metoddan semantik va mantiqiy qonunlarda istalgan narsani isbotlash uchun foydalaniladi. Ko’pgina darslik va qo’llanmalarda bu ibora yunon tilidagi "copism" so’zi asosida, ya’ni ataylab xilma-xil ma’noga ega bo’lgan tushunchalarni ishlatish orqali kerakli, ammo haqiqatga to’g’ri kel-maydigan, ko’chma ma’no-mazmunga erishish usuli, deb ta’kidlanadi. Bu usul qo’llanilganda fikrning mazmuni ko’chma ma’noda bayon qilinadi, ya’ni "Qizim, senga aytaman, kelinim, sen eshit ", deganga o’xshash holat nazarda tutiladi. U, nafafat, qadimgi Yunoniston, balki o’rta asrlarda Yevropada ham keng tarqalgan. Agar bu usul yolg’on xulosalarga olib kelsa, nega o’z davrining ko’pgina dono kishilari undan foydalanishar, degan savol tug’ilishi mumkin. Mashumki, insoniyat tarixida hurfikrlilik va ijtimoiy-siyosiy jarayonlarga munosabatni to’g’ri ifodalashning iloji qolmagan zamonlor ko’p bo’lgan. Bunday holni inkvizisiya hukmron bo’lgan o’rta asrlar Yevropasiga ham tatbik, etish mumkin. O’sha davrda ham ko’pgina ziyolilarning ana shu usulga suyanmasdan iloji yo’q edi. Umuman olganda, falsafada "do’ppi tor kelib qolgan " ana shunday zamonlarda fikrni Gulxaniyning mashxur "Zarbulmasal " asari kabi ifodalash xollari uchrab turadi. Buni urta asrlar Yevropasiga nisbatan olsak, unda Servantesning "Don Kixot " asari nima sababdan shunday yozilganligi, uning bosh qahramoni esa nima uchun shamol tegirmonlariga qarshi jang qilganligi va bu layexalar zamirida qanday botiniy mazmun yashiringani anis bo’ladi.
Sofizm - qarama-qarshi fikrlar asosida ixtiyoriy tanlangan foydali mulohaza bo’lib, uning yordamida har qanday narsa yoki fikrni isbotlay olish mumkin. Masalan, Aristotelning yozishicha, bir afinalik ayol o’g’liga, jamoa ishlariga aralashma, chunki agar tœg’ri gapirsang, seni odamlar; yolg’on so’zlasang - Xudolar yomon ko’radi, degan ekan. Sofizmga ko’ra afinalik ayolga shunday rad javobi berish mumkin: sen jamoa ishlarida ishtirok qilishing kerak. chunki to’g’ri so’zli bo’lasan va buning uchun seni Xudolar ham, odamlar xam yaxshi ko’radi.
Sofistika mavjud bilimlar tizimidan ziddiyatlarni siqib chiqaradi, bu bilan eski va yangi bilimlarni murosaga keltiradi. Sofistika inson bilimi doirasida cheksiz relyativizmni ulug’laydi. Predmet xaqida har narsa deyish mumkin. Qanday maqsad ko’zlan-masin, so’zlar ifodasida hyech qanday chegara yo’q (masalan, asal - shirin; asal - achchiq; qo’rg’on -- aylanasimon, qo’rg’on - to’rtburchak va h.k.) shunga ko’ra sofist - mohir usta, so’zamol donishmand ma’nolarini anglatadi.
Sofistikaga faqat salbiy munosabatda bo’lish noo’rindir. U odatda yangi g’oya, nazariya va turmush sharoitining paydo bo’lishi bilan bog’liq. Sofistika bilish tizimidagi mantiqiy zvddiyatlarni aniqlash, eski bilim tizimini qayta qurishda zaruriy element sifatida namoyon bo’ladi. Sofizm muayyan, yaxlit xususiyatga ega, chunki hodisaga ta’sirchan bo’lib, eski narsa xavf ostiga olinadi. Shuning uchun har qanday sofizm o’ziga xosdir.
Sofistika qadimgi Yevropa tafakkur uslubining asosi bo’lib xizmat qildi. Ammo sofistikani tanqid qilish orqali antik davr falsafasi dunyoning yangicha konsepsiyasiga erishdi. Bu konsepsiya fikr va borliq ayniyligiga asoslanadi. U Aristotel falsafasida o’zining nihoyasiga yetdi va nasroniylikda mustahkamlandi. Shu ma’noda, sofistika insoniyat tafakkurining umumiy taraqqiyotida o’z o’rni va ahamiyatiga ega.