Ertaklar Zumrad va Qimmat

Muhammad Yusuf. Lolaqizgʻaldoq

Mendan nima qolar:

Ikki misra sheʼr,
Ikki sandiq kitob,
Bir uyum tuproq.
Odamlar ortimdan
Nima desa der,
Men seni oʻylayman
Oʻzimdan koʻproq –
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Men ketsam, yomondan
Yiroq boʻl, ohu,
Chunki sen chiroyli,
Koʻrkli bir juvon.
Yomon kunlar bir kun
Yaxshi boʻlar-u,
Yomon odam yaxshi
Boʻlmas hech qachon…
Yasha chegarada
Turgandek ogoh,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Uyda yotibman-u,
Sezib turibman,
Koʻkda ketayotir
Qushlar qaytishib.
Xayrlar yogʻdirib
Qanotlaridan,
Xasta shoiriga
Vido aytishib.
Bor, mening uchun ham
Ularga qoʻl qoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Ularni men yana
Koʻrarmanmi-a,
Ayvondan odamdek
Kuzatolmadim.
Kuz. Toʻylar boshlandi.
Yuragim pora –
Bitta qizimni ham
Uzatolmadim…
Demak, taqdir ekan
Toʻy koʻrmay oʻlmoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Biroq, koʻnglim sezar,
Mendan keyin ham,
Bir kun bu hovliga
Odam toʻladi.
Hali toʻylar qilib
Charchaysan, erkam,
Mening qizlarim eng
Baxtli boʻladi!
Kelinlar koʻylagi
Ruhimday oppoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Gulim, yaqinroq kel,
Qara, ne savdo,
Bu ajib ishlarni
Dil lavhiga yoz:
Kimga qasr yetmas,
Kimga mol-dunyo,
Menga esa havo
Yetmaydi, xolos.
Tiriklar mudroqda,
Oʻliklar uygʻoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Koʻksim kuyib borar,
Koʻkrak yonmoqda,
Ayting doʻxtirlarga,
Yorishsa yorsin!
Jism oʻz ulfati –
Jondan tonmoqda.
Bechora jon endi
Qayerga borsin.
Endi osmon yiroq,
Endi yer yumshoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Buni hayot derlar,
Unutma aslo,
Bir kun ochilasan,
Bir kun soʻlasan.
Qalbimda-ku, faqat
Sen eding tanho,
Qabrim ustida ham
Oʻzing boʻlasan.
Sen bizning sevgidan
Xotira – bayroq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Ayol qalbing bilan
Suv kech, olov kech,
Gʻam kelsa boshingdan
Hushing uchmasin.
Xudodan soʻradim:
Mendan keyin hech
Nomard kimsalarga
Ishing tushmasin.
Ularning qoʻlida
Hamisha tuzoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Ishing tushsa, inim
Muhammadga bor,
Shoirlar ichida
Ishonganim shu.
Biroz ichishini
Aytmasa agar,
Koʻksi tiniq bola,
Halol bola u.
Faqat sal soddaroq,
Faqat sal yoshroq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!
Jon soʻnggi boshpana
Toparkan ongda,
U yurak ostida
Derdim men boʻlsam.
Ajablanma agar
Ertaga tongda
Seni oʻpib, Oʻshni
Quchoqlab oʻlsam!..
Oʻtinchim – tepamda,
Yigʻlama uzoq,
Lola, lolajonim,
Lolaqizgʻaldoq!

Biz baxtli bo'lamiz
Maylida kimgadur yoqsa yoqmasa Ulargaqo'shilib yig'lasharmidik
Biz baxtli bo'lamiz hudo hohlasa Hudo
hohlamasa uchrasharmidik
Rayhon hidlarini yo'llarimga sep,
Kut meni har oqshom ko'kka oy chiqqan.
Faqat yig'lamagin aybim nima deb Aybingonang seni chiroyli tuqqan.
Menga bir tabassum hadya et ey yor
Nur tomsin lablaring sohillaridan
O'zing ayt senday qiz yana qayda bor
Kipriklari uzun kokillaridan
Iymanib yashama hayol pinjida
Yoyil yayra jonim o'rtanma g'amda
G'iybatlarga chida tuxmatga chida
Sen axir bittasan yorug' olamda
Men esa oshig'ing sening eng g'arib
Tundan so'z qarz olib tongga tutguvchi
Seni yoningda ham seni qidirib
Seni yoningda ham seni kutguvchi
Ista tiz cho'kaman hozir oldingda
Sevdim sevganimdan uyalmoq nechun
Barcha farishtalar senning qalbingda
Ijaraga turganqizlar men uchun
Biz bo'lamiz hudo hohlasa Hudo
hohlamasa uchrasharmidik.

Monolog
Inson tabiati g`alati.
U har doim nimagadir intilib va yana kimnigir kutib yashaydi. Qisqa qilib aytganda, inson yuragining bir cheti hamisha kemtik. Aytishlaricha, dunyo yaralgan vaqtda Olloh Taolo inson hayotini 99 kunini omadsizlik, g`am-tashvish bulutidan va faqat 1 kunigina shodlik bulutidan yaratgan emish. 
Shuning uchun bo`lsa kerak, inson hayotining juda ko`p kunlari g`am-tashvishlardan iborat. 
Bu kun yana men yolg`izman. Bu tuyg`u negadir hamisha mening hamroxim. Men undan qutilmoq istayman. Ko`nglimga sevinch, shodlik tuyg`ularini oshno qilay deymanu, lekin yuragimning qat-qatida joylashib olgan g`am-tashvishlar bunga yo`l qo`ymaydi. Beixtiyor, qalbim qa`rida ular bir-birlari bilan jang qiladilar. Ko`pincha g`am-tashvishlarning qo`li baland kelganligi uchun bechora shodliklar ko`zlari yoshga to`lib qachonlardir mening yuragimdan joy olishini umid bilan kutadi. Nogoh qalbimga quloq solaman. U menga o`z tilida nimalardir so`zlaydi. Men uni tushunmoq istayman. Unga tiz cho`kib yalinaman. Qalbim! faqatgina sen meni yolg`iz qoldirma. Bu bemehr, yolg`onchi dunyoda faqat sen mening ishongan mehribonimsan. Negadir shu so`zlarni yozyapmanu, to`yib-to`yib yig`lagim kelyapti. Men bu foniy dunyoda faqatgian bir narsadan qo`rqaman. U ham bo`lsa- mening qalbim o`zimdan yiroqda bo`lishidan. Bunday bo`lmaslik uchun mag`rur yashash lozim!