Farovonlik va naflilik

Farovonlik davlatlarining turlari

“Farovonlik davlati” – G‘arb iqtisodiy nazariyasining institutsional yo‘nalishi doirasida sotsial-demokratiya vakillari tomonidan ishlab chiqilgan konsepsiya.

Tizimning rivojlanishi ijtimoiy mahsulotni qayta taqsimlashning uzoq muddatli tendentsiyalari bilan bog'liq bo'lgan universal jarayon sifatida qaraladi.
Farovon davlat deganda daromadlar, bandlik va narxlarning davlat siyosati, ijtimoiy jarayonlarning bevosita va bilvosita regulyatorlaridan foydalanish orqali zamonaviy bozor iqtisodiyotining ijtimoiy yo'nalishini amalga oshirish tushuniladi, bunda ijtimoiy infratuzilmaning turli tarmoqlarini rivojlantirish dasturlari amalga oshiriladi. fan, madaniyat, ta'lim, sog'liqni saqlash sohalari amalga oshirilmoqda.
Ilmiy-texnikaviy taraqqiyot va tarkibiy islohotlar natijasida erishilgan iqtisodiy rivojlanish darajasi va aholining turli ijtimoiy qatlamlari va guruhlari turmush darajasining yuqoriligi aholini ijtimoiy himoya qilishning keng tizimlarini barpo etish va tegishli ijtimoiy mexanizmlardan foydalanish imkonini beradi. Bular barcha turdagi ijtimoiy sug'urta va mablag'lar bilan sinovdan o'tgan ijtimoiy yordamdir.
Ushbu modellar ijtimoiy siyosat turlari (reaktiv yoki proaktiv, qattiq yoki yumshoq), ijtimoiy himoya tizimlarining asosiy xususiyatlari va sozlamalari va tegishli miqdoriy parametrlari: byudjet orqali qayta taqsimlangan yalpi ichki mahsulot (YaIM) ulushi, ulushi bilan farqlanadi. undagi ijtimoiy xarajatlar va ularning turli elementlari.
Shvetsiyadagi aralash jamiyat modeli ijtimoiy davlat modeli hisoblanadi. Yuqori to'g'ridan-to'g'ri va bilvosita soliqlardan tashqari, buning natijasida yalpi milliy mahsulotning (YaIM) qariyb beshdan uch qismi davlat byudjeti hisobidan qayta taqsimlanadi, past daromadlar tabaqalanishi, ish haqi va bandlikni tartibga solishning o'ziga xos mexanizmlarini o'z ichiga oladi. ishsizlik darajasi.
Ijtimoiy sohani ustuvor rivojlantirish uchun asos bo‘lib xizmat qiluvchi yirik davlat sektori mavjud, bu uyg‘unlik iqtisodiy ijtimoiy sohalar, iqtisodiy samaradorlik va ijtimoiy adolat o‘rtasida maqbul munosabatlarning yo‘qligi tufayli buzilmoqda.
“Ijtimoiy bozor iqtisodiyoti” nazariyasini L.Erxard yaratdi va rasmiy davlat ta’limoti darajasiga ko‘tardi.
Ushbu siyosatning asosiy qoidalari quyidagilardan iborat:
1) jamiyatning barcha kam ta'minlangan qatlamlarini soliqdan ozod qilish;
2) yaqin kelajakdagi ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning asosiy maqsadlari bo'yicha keng milliy konsensusni ishlab chiqish;
3) sinfiy qarama-qarshilikni asta-sekin zaiflashtirgan ijtimoiy sheriklik muhiti. Ijtimoiy sheriklik - ish beruvchilar va ishchilar o'rtasidagi munosabatlarning bir turi bo'lib, u eng muhim ijtimoiy va mehnat munosabatlarini amalga oshirishda muvozanatni ta'minlaydi.